ตอนที่ 2
1184 Words
หนุ่มใหญ่หายใจหนัก ๆ ก่อนจะซบหน้าลงกับอกเพ็ญจันทร์ เด็กสาวนอนแผ่หราด้วยความเหนื่อยอ่อนก่อนร่างสูงของหนุ่มใหญ่จะเลื่อนลงไปนั่งข้าง ๆ เด็กสาวลุกจากลานหินแล้วรีบคว้าผ้านุ่งมาสวมใส่ ดึงชายเสื้อลงมาปิดสองเต้าอวบกลมที่หล่อนตั้งใจไม่ใส่ชุดชั้นในมาเพื่อการนนี้โดยเฉพาะ
“แหม...วันนี้อาวินรีบร้อนจังเลยนะคะ”
เพ็ญจันทร์เข้าไปออดอ้อนหนุ่มใหญ่ด้วยการซุกใบหน้าลงกับอกเปลือยของอัศวิน เขาลูบผมหล่อนเล่นแล้วตอบว่า
“วันนี้อาอยู่กับเพ็ญนานไม่ได้ ต้องรีบกลับบ้าน”
“วันนี้ที่บ้านอาวินมีอะไรอย่างนั้นเหรอคะ?”
“วันนี้น้องชายกับน้องสะใภ้ของอาจะมาเยี่ยม อาไม่ได้เจอพวกเขานานแล้วก็เลยต้องรีบกลับไปจัดบ้านให้เรียบร้อยซะหน่อย”
เพ็ญจันทร์ลูบไล้ท่อนเอ็นที่ยังแข็งโด่งของหนุ่มใหญ่ซึ่งเขายังไม่ยอมสวมใส่เสื้อผ้าเล่น หล่อนจูบที่แก้มเขาหนึ่งที
“ให้เพ็ญไปช่วยมั้ยคะคุณอา”
“ไม่ต้องหรอกจ้ะ อาก็แค่กลับไปจัดโน่นนี่นิด ๆ หน่อย ๆ ต้อนรับน้องชายกับน้องสะใภ้ เขาจะมาพักที่นี่ไม่กี่วันก็กลับ”
“ท่าทางอาวินตื่นเต้นนะคะ”
“ก็เป็นธรรมดา คนไม่ได้เจอกันนานแล้วก็ต้องตื่นเต้นหน่อยสิ”
“แล้วเวลามาหาเพ็ญอาวินตื่นเต้นหรือเปล่าคะ?”
“อันนี้มันแน่นอนอยู่แล้ว...ว่าแต่เพ็ญไม่คิดจะไปเรียนต่อจริง ๆ เหรอ”
เพ็ญจันทร์ยักไหล่เบา ๆ “เพ็ญอยากเป็นนางแบบอ่ะค่ะ อาวินขา...เมื่อไหร่จะให้เพ็ญไปถ่ายรูปที่บ้านอาวินอีก”
หล่อนถามอ้อน ๆ เพราะรู้ว่าอัศวินเคยเป็นช่างภาพที่ถ่ายรูปสาวสวยมานักต่อนัก และส่วนใหญ่รูปถ่ายของเขาจะเป็นรูปผู้หญิงเซ็กซี่ทั้งนั้น แม่แต่เพ็ญจันทร์ก็ยังเคยเข้าไปถ่ายในสตูดิโอเล็ก ๆ ของอัศวินที่บ้าน
“ให้น้องชายกับน้องสะใภ้ของอากลับก่อนนะแล้วอาจะถ่ายให้อืม ...อาจะกลับแล้วนะ”
“อีกทีไม่ได้เหรอคะอาวิน” เพ็ญจันทร์ออดอ้อนจนอัศวินต้องใจอ่อนอีกหนจนได้
บ้านของอัศวินเป็นบ้านแบบสมัยใหม่ที่ตั้งอยู่ในสวนสงบใกล้กับบริเวณป่าเขาใหญ่ เขาเลือกสร้างบ้านที่นี่เพราะต้องการความสงบและการเป็นช่างภาพมืออาชีพทำให้อัศวินชอบปลีกตัวอยู่ลำพัง แต่ความจริงแล้วเขาไม่ได้อยู่ลำพังเสียทีเดียวเพราะจะมีสาว ๆ เข้ามาเป็นนางแบบให้เขาถ่ายภาพอยู่บ่อย ๆ
อัศวินเน้นถ่ายภาพผู้หญิงแนวเซ็กซี่ หลายครั้งจะมีเด็กสาวอายุประมาณสิบเก้าถึงยี่สิบปีแวะเวียนมาที่นี่บ่อยครั้ง พวกหล่อนเต็มใจให้เขาถ่ายภาพและกลับไปพร้อมความอิ่มเอมในรสสวาทของหนุ่มใหญ่ทุกครั้ง
วันนี้อัคนี น้องชายของเขาซึ่งมาพร้อมภรรยาแสนสวยเดินทางมาถึงบ้านของอัศวินในตอนค่ำ อัศวินไม่ได้เจออัคนีน้องชายของนานแล้วและเขาก็ยังไม่ได้พูดคุยกับน้องสะใภ้แบบสนิทสนมด้วย หนุ่มใหญ่นั่งรอน้องชายที่หน้าบ้านกระทั่งรถเอสยูวีคันใหญ่แล่นเข้ามาจอดที่สนามหญ้าหน้าบ้านสไตล์โมเดิร์นท่ามกลางสวนสวยใกล้ป่าใหญ่
“สวัสดีครับ...พี่วิน”
อัคนีกล่าวทักพี่ชายทันทีที่ลงมาจากรถ อัศวินเข้าไปกอดคอน้องชายและยิ้มร่าเริง
“เป็นไงบ้างอัคนี...พี่ดีใจมากเลยนะนี่ที่แกมาเยี่ยมพี่ที่นี่ แล้วไหนล่ะ มากันกี่คน”
“ผมมากับเมียผมครับ...นั่นไง...สุนิชา...เรียกเธอว่าสุก็ได้ครับ”
อัคนีรีบแนะนำหญิงสาวร่างระหงที่ก้าวลงมาจากรถ และทันทีที่อัศวินได้เห็นหน้าน้องสะใภ้เขาก็ชะงักไปชั่วขณะ สุนิชา เมียของอัคนีสวยกว่าที่เขาคิดไว้มาก หล่อนสวมชุดกระโปรงสีเรียบ ๆ แต่ก็รัดรึงสัดส่วนโค้งเว้า อายุของหล่อนก็น่าจะประมาณยี่สิบต้น ๆ แต่ใบหน้าของสุนิชาดูเด็กกว่าอายุมากทีเดียว
“สวัสดีค่ะ พี่อัศวิน”
สุนิชายกมือไหว้พี่สามีซึ่งมองหล่อนตาไม่กระพริบ ส่วนหญิงสาวเองก็มองอัศวินด้วยความทึ่ง อัคนีเคยเล่าให้หล่อนฟังว่ามีพี่ชายอายุห่างกันหลายปี อัศวินเป็นหนุ่มใหญ่ แต่ใบหน้าและรูปร่างที่หล่อเหลาไม่แพ้น้องชายกลับดูบึกบึนและหน้าตาก็ดูอ่อนวัยกว่าที่หล่อนคิดไว้ เขาดูดีจนหล่อนนึกชื่นชมอยู่ลึก ๆ
“สวัสดีน้องสุ” อัศวินรับไหว้พร้อมทั้งเอ่ยทักก่อนหันไปทางน้องชายและกล่าวว่า
“อืม...เข้าบ้านกันเถอะ มากันเหนื่อย ๆ พี่ให้แม่บ้านจัดเตรียมอาหารมื้อค่ำไว้รอรับแกกับเมียไว้แล้ว”
ทุกคนเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่รูปแบบสมัยใหม่ของอัศวิน ห้องพักของอัคนีและสุนิชาอยู่ชั้นบนของตัวบ้านก่อนที่ทั้งสองจะอาบน้ำและลงไปที่ห้องอาหารซึ่งอัศวินให้แม่บ้านของเขาเตรียมอาหารมื้อค่ำไว้รับรองน้องชายและน้องสะใภ้
อัคนีและภรรยาของเขานั่งลงที่โต๊ะอาหารซึ่งอัศวินนั่งรออยู่ก่อนแล้วภายในห้องซึ่งเปิดโล่งเห็นบรรยากาศของป่าตอนกลางคืนดูน่าโรแมนติก คืนนี้สุนิชาอยู่ในชุดเสื้อสายเดี่ยวอวดผิวขาวอมชมพู อัศวินอดที่จะมองน้องสะใภ้ของเขาไม่ได้ หล่อนยังดูเด็กจนทำให้หนุ่มใหญ่คิดถึงเด็กสาวเพ็ญจันทร์ขึ้นมาตงิด ๆ
“เอาเลย...อัค...ฉันให้แม่บ้านจัดอาหารที่แกชอบไว้ทั้งนั้นเลย”
“ขอบคุณครับ...นี่พี่วินอยู่คนเดียวหรือครับนี่ ไม่ได้เจอกันหลายปีผมนึกว่าพี่แต่งงานมีครอบครัวแต่ไม่บอกผมไปแล้วซะอีก”
“ยัง...ฉันยังไม่มีครอบครัวหรอก ยังไม่อยากจะผูกพันกับใครเป็นตัวตน ว่าไปอาจจะไม่เจอผู้หญิงที่ตรงสเป็คก็ได้”
“แล้วพี่ยังเป็นช่างภาพอยู่หรือเปล่าครับ”
พออัคนีถามแบบนั้นสุนิชาก็เลิกคิ้วด้วยความสงสัย
“อ๋อ...นี่พี่อัศวินเป็นช่างภาพด้วยเหรอคะนี่”
“มือสมัครเล่นน่ะครับ”
อัศวินตอบยิ้ม ๆ แต่อัคนีหันไปทางภรรยาของเขาและกล่าวน้ำเสียงจริงจัง
“พี่วินไม่ใช่มือสมัครเล่นนะสุ...พี่ชายอัคฝีมือดีมาก เป็นช่างภาพที่ใครก็ต้องการตัว แต่พี่วินไม่ชอบอยู่ในที่วุ่นวายหรือคนพลุกพล่านก็เลยปลีกตัวมารับงานอิสระอยู่ที่นี่”
สุนิชาตาวาวก่อนหันไปทางพี่สามี “แหม...จริงเหรอคะ เมื่อก่อนสุก็เคยรับงานนางแบบนะคะ แต่เป็นนางแบบมือสมัครเล่น ไม่ได้ถ่ายรูปสวย ๆ นานละ”
- Writer
