MADELIN
"Lannion..." I murmured his name as the anticipation, written on my face.
Ang pag-lock niya ng pinto ay mas lalong nagpakaba sa dibdib ko.
Tinignan niya ako, saka dumako ang mga mata niya sa nanginginig kong mga kamay na hawak pa rin ang tray ng kaniyang pagkain.
I gathered all my strength as I could, to remain calm.
Pero bigo ako, ganito talaga ang epekto ni Lannion sa akin.
Ewan para akong maiiyak sa pinaghalo-halong emosyon na nararamdaman.
Kapag nariyan lang siya sa malapit, halos 'di ko matagpuan ang tamang ritmo ng t***k ng aking puso.
"H-hinatid ko lang ang p-pagkain mo, k-kailangan ko na rin bumaba may gagawin pa ako e," s**t. My voice was shaking. Iniwas ko ang tingin sa kaniya at sinulyapan ang pinto.
Huminga siya ng malalim. He walked towards me.
Maraha
