Chapter 24
1081 Words
Hi labs! I really did my best na maka update agad para hindi kayo mabitin ng matagal and here it is! Enjoy reading :)
Chapter 24
Shane’s POV
Salamat sa tulong ni Pinky at Mark naka hanap ako ng trabaho at nakakaipon na din ako para sa panganganak ko at same kami ng OB-GYN ni Pinky, nalaman ko rin na may cancer si Pinky kaya medyo masilan ang pag bubuntis niya ng malaman ko iyon I cried on her shoulder bakit siya pa eh hang bait ni Pinky.
Lumipas ang walong buwan at malaki na ang aking tiyan, si Pinky naman ay naka bed rest dahil sa hirap na din siyang makagalaw dahil mas madalas na inaatake sya ng sakit niya she lose weight andito ako ngayon sa bahay nila dahil wala siyang kasama sa bahay dahil nasa trabaho si Mark meron naman kaming kasama si Cherry ang kasambahay nila ni Pinky nag hihiwa ako ng prutas na pweding kainin ni Pinky.
“Ate Shane ako na po ang mag dadala niyan kay ate Pinky, mag pahinga ka po doon sa sala ate makalaki pa naman ang tiyan mo.” Sabi ni Cherry medyo malaki talaga ang tiyan ko dahil kambal ang ipinag bubuntis ko, na shock din ako noong malaman kong kambal ang pinagbubuntis ko pero blessing din ang dalawang anghel ko ngayon at mahal ko silang dalawa.
“Ano ka ba Cherry, okay lang ako na ang bahala maghatid nito kay Pinky okay at natural lang na medyo may kalakihan ang tiyan ko dahil kambal po ang pinag bubuntis ko” sabi ko kay Cherry na natatawa.
“Ate naman porket 17 years old lang ako hindi na ako pweding magdala niyan kay Ate Pinky” maktol na sabi ni Cherry
“Nako Cherry wag mokong dramahan ngayon ang mabuti pa gawin mon a ang mag assignments mo para maka pag handa na din tayo ng hapunan” sabi ko sa kanya
“Opo, Ahh ate okay lang ba na mag adobong baboy tayo tapos blended potatos at boiled pork kay ate Pinky?” tanong naman Cherry
“Sige, tutulungan kita mamaya sa pag luluto” sabi ko at dumeretso na sa kwarto ni Pinky
“Hey Pinky” mahinang sabi ko
“Hey, Shane come here, lumalaki na ang mga kambal natin” mahinang sabi ni Pinky
“Oo nga ehh kamusta naman si Erika and Eric?” sabi ko sabay himas sa tiyan niya na pa tawa naman siya ng mahina ng himasin ko ang tiyan niya araw lang ang pagitan namin sa due date namin pero hindi ko maiwasang maluha dahil sa nakikita kong sitwasyon niya hindi tulad noong una naming pagkikita sa mall, she’s energetic, bubbly, sweet, she has so much to talk to pero ngayon she just close her eyes, smile and talk for a while
“Pink nag dala ako ng prutas na pwede mong kainin” sabi ko sa kanya, dumilat siya at tumingin sa akin inayos ko ang pag kakahiga niya at sinubuan siya ng pakwan
“Shane pag nawala na ako please please tulungan mo si Mark na alagaan ang kambal ko at mahalin mo rin sila na parang sayo, ayokong lumaki ang kambal na walang tumatayog ina ang mga anak ko” sabi nito habang umiiyak napa luha na din ako dahil sa sinabi ni Pinky.
“Shh.. Pink wag kang magsalita ng ganyan gagaling ka at sabay tayong mag aalaga sa ating mga kambal” tuwid kong sabi sa kanya habang umiiyak ako
“Shane, pag kapinanganak ko na ang kambal may 5% lang daw ang chance kong mabuhay kaya hinahabilin ko sa iyo ang kambal at si Mark, Please Shane mangako ka na aalagan ko ang mag ama ko” sabi niya at inabot ang kamay ko. Tumangu lang ako sa kanya dahil wala ng lumalabas sa labi ko.
I just hug her tight and she did the same we cried hangang sa maka tulug ulit siya. Nanatili ako sa kwarto ni Pinky, I just can’t imagine na mawawala siya ng ganon-ganon lang, I love her because she’s my friend a close friend aside from Zoe, sa maikling panahon naging malapit ako kay Pinky.
Alam din ni Mark at Pinky kung bakit ako nandito sa Cebu, alam nila kung sino ang ama ng kambal na dinadala ko, I told them everything, kaya sobrang lapit ng loob ko sa mag asawa.
Lumipas ang araw at buwan ay lumalala ang sakit na nararamdaman ni Pinky kay halos sa hospital na din ako at si Cherry nanatili, habang si Mark naman ay puspusan sap ag tatrabaho para sa mag-ina niya.
Naka tulog ako sa sofa habang si Cherry ang nag babantay ng magising ako dahil sa sigaw ni Cherry.
“Cherry bakit? May nagyari ba?” tarantang tanong ko kay Cherry medyo na hihirapan na dina kong kumilo dahil 9months na din ang tiyan ko ganoon din si Pinky kaya nag aalala kami para sa kalagayan niya
“Ate Shane, may dugo sa higaan ni ate Pinky!” sabi ni Cherry
“Ano? Tumawag ka ng doctor bilis!” sabi ko naman kay Cherry habang dahan-dahan akong lumalapit kay Pinky“Hey, Pinky, Pinky, please wake up” sabi ko habang sinusubukan siyang gisingin.
“Ate Shane andito na ang mga doctor” hinihingal na sabi ni Cherry, inalalayan ako ni Cherry na mapunta sa gilid ng room habang inaasikaso ng mga doctor si Pinky,
“Prepare the operating room! Dapat na niyang mailabas ang kambal” sabi ng doctor sa nurse na bagong dating.“Shane, I need you to calm down and call Mark, we need to talk about something” baling naman ng doctor sa akin.
“Okay po doc.” Si Cherry na ang sumagot at kinuha ang cellphone nito sa bulsa at timawagan si Mark habang hindi ako iniiwan.
Dumating si Mark nan aka office attire pa panigurado galing pa itong opisina sinalubong nam siya ni Cherry at sinabing nasa operationg room na si Pinky, Lumabas ang doctor at nag usap sila ni Mark tungkol sa kalagayan ni Pinky at alam naming lahat na mababa ang chance niyang mabuhay pagkatapos niyang ipanganak ang kambal.
“Doc, Iligtas nyo po ang ka-kambal da-dahil yun ang gustong mangyaring ng a-asawa ko, ayoko na ding makitang na-nahihirapan ang asawa ko doc.” Nahihirapang sabi ni Mark napa iyak na lang ako narinig ko nalang ang pag sara ng pintuan ng operating room at makalipas ang sampong minuto naka rinig kami ng iyak ng mga saggol sabay noon ay ang mga luha namin sa dalang balita ng doctor.
“Mr. Salvador malulusog ang kambal pero ikinalulungkot kung ibalita na wala na ang iyong asawa.” Yan ang mga katagang bumasag sa mga puso naming tatlo.
I know you have a reason why you took Pinky away from us, please guide us to raise 4 kids in the upcoming days
---------------------------------------------
Comment , Vote & Share
- Writer
