"ไอ้วินมึงกลับมาซุ้มกูอีกทำไมเนี่ย มึงไม่ต้องเฝ้าซุ้มมึงหรือไง"
ฉันรีบถามด้วยความอยากรู้เพราะเห็นไอ้วินมันทำหน้าเหมือนหมาที่โดนน้ำสาดเดินมาซุ้มของฉันทั้งที่มันเพิ่งแยกกับฉันได้ไม่นาน
"ก็มีเรื่องด่วนให้กูต้องรีบมาจัดการอยู่นี่ไง"
ฉันมองหน้ามันด้วยอาการงงๆ ซุ้มของฉันขายดีเป็นเทน้ำเทท่าไม่น่าจะต้องมีอะไรให้มันรีบมาจัดการ อีกอย่างมันก็อยู่คนละคณะกับฉันด้วย
"เรื่องด่วนของมึงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับซุ้มกูมึงถึงได้เดินมานี่"
ความอยากรู้มันคันในหัวใจยิกๆจึงต้องรีบถามแม้ในมือจะรีบหยิบหมาล่าใส่ถุงขายให้ลูกค้าหนุ่มๆก็ตาม แม่ค้าที่ดีต้องเป็นมิตรกับลูกค้าทุกคนจะได้ขายของดีๆ ฉันโปรยยิ้มหวานเรียกลูกค้าเข้าร้าน
"ก็นี่ไงที่ทำให้กูต้องรีบมา"
ไอ้วินมันมองหน้าฉันด้วยอาการหน้ามุ่ยตอบคำถามห้วนๆ แล้วหันไปยืนแยกเขี้ยวขู่ลูกค้าหนุ่มๆที่มาซื้อของ ไอ้เพื่อนบ้านี่มันจะมาไล่ลูกค้าฉันหนีหมด
"ไอ้วินมึงรีบกลับซุ
