ตั้งแต่เผลอแซบกับไอ้วินไปเมื่อคืน ตื่นขึ้นมาฉันก็อยากทุบหัวตัวเองหนักๆเอาหน้ามุดดินไม่รู้จะมองหน้ามันยังไง ฉันจึงหาทางชิ่งออกจากห้องก่อนมันเพื่อปรับความคิดให้กลับมาเป็นเพื่อนกับมันและทำตัวให้เป็นปกติได้อย่างเก่า ฉันไม่อยากเสียเพื่อนเพราะเรื่องนี้เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กคิดสภาพฉันกับมันไม่ออก และไม่เคยคิดอยากข้ามเส้นความสัมพันธ์ในฐานะเพื่อนสนิทที่รู้ใจกันทุกอย่างมันดีมากๆอยู่แล้วฉันไม่ต้องการให้มันเปลี่ยนแปลงไป แต่ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่าว่าไอ้วินมันวอแวฉันมากขึ้น เมื่อก่อนฉันจิกหัวลากมันขึ้นจากเตียงเพื่อให้มันมาส่งแทบแย่แถมมันทำหน้าอย่างกับจะตายทุกครั้ง แต่ตอนนี้สิมันกลับมานั่งบ่นที่ฉันขับรถมาเอง
"ไอ้วินกูโคตรจะสงสัยเรื่องล้อรถกูมากเลย มันแบนได้ไงพร้อมกันสี่ล้อ จอดอยู่ใต้คอนโดเป็นชาติไม่เห็นมันจะแบน"
นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ยังคาใจ ฉันหันมามองหน้ามันเพราะรู้สึกตะหงิดๆบางอย่าง
"มึ
