บทที่ 5 คลาน
1726 Words
รถของไอ้วินขับออกไปได้ไม่นาน เสียงข้อความของฉันดังขึ้นมา ฉันยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นชื่อผู้ส่งข้อความมาแล้วรีบเปิดอ่านข้อความและพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
"กูไม่ง้อมึงก็ได้ไอ้วิน"
ฉันมองรถไอ้วินมันหายลับไปพร้อมกับการคาดโทษคนอย่างขวัญข้าวไม่จำเป็นต้องง้อไอ้เพื่อนขี้หวงให้เสียเวลา
"พี่กายรอข้าวนานไหมคะ"
ฉันเดินยิ้มแป้นเข้าไปหาพี่กายกับเพื่อนที่โต๊ะแล้วรีบถามทันทีกลัวพี่กายว่าเพราะฉันมัวเสียเวลากับการเลือกชุดออกมาเกือบสามสิบนาที ทีแรกฉันนึกว่าพี่กายจะหายไปเพราะไอ้เพื่อนตัวแสบมันเอาฉันมาขายต่อหน้าพี่กายไว้เยอะมาก พอพี่กายทักมาถามเราได้คุยกันจนรู้ว่าพี่กายก็อยู่ blue moon กับเพื่อนฉันไม่รอช้าขอไปแจมด้วย อยากไปตั้งนานไอ้วินก็ไม่ยอมพาไปด้วยอ้างโน่นอ้างนี่ตลอดกลัวฉันไปขัดขามัน
"ถ้าน้องข้าวจะแต่งตัวสวยขนาดนี้ให้พี่รอนานแค่ไหนก็รอได้ครับ"
ฉันเห็นสายตาแพรวพราวของพี่กายไล่สำรวจฉันตั้งแต่หน้าอกจนกระทั่งช่วงขาเรียวที่มีกระโปรงคลุมแค่สองฝ่ามือ ช่วงบนเป็นเกาะอกหนังสีดำรัดรูปโชว์หน้าอกดูมๆแทบล้นทะลักออกมา ทั้งหมดนี่เพื่อลบคำสบประมาทของไอ้เพื่อนปากเสียที่มันเคยดูถูกฉันไว้
"ขอบคุณที่ชมค่ะ"
ฉันยิ้มแก้มปริตอบกลับไปแล้วใช้สายตาสำรวจรอบผับ เสียงดนตรีดังอึกทึกเป็นจังหวะสนุกสนานสาวๆสวยๆต่างโยกย้ายส่ายสะโพกกันสะบัด ทำให้ฉันอดตื่นเต้นและสนุกตามไม่ไหวผับมันสนุกอย่างนี้นี่เองคนถึงได้พากันมาแน่นขนัด และเหมือนทุกคนได้ปลดปล่อยความสนุกเต็มที่ ฉันเริ่มเข้าใจแล้วทำไมไอ้วินมันถึงชอบมานักมีสาวสวยเยอะแยะนี่เอง
"น้องข้าวเอาเครื่องดื่มอะไรดีครับ" พี่กายโน้มใบหน้ามากระซิบถามข้างหูลมหายใจอุ่นๆทำให้ฉันขนลุกเกรียว
"พี่กายแนะนำข้าวหน่อยอันไหนอร่อยสุดในนี้"
จะบอกพี่กายไม่เคยมันก็ยังไงอยู่ไม่อยากเสียฟอร์มเลยเลือกที่จะให้พี่กายเป็นคนจัดการให้
"ได้เลยครับ"
พี่กายหันไปสั่งเครื่องดื่มกับเด็กเสิร์ฟให้ ส่วนฉันก็สำรวจผับด้วยความตื่นเต้นและรู้สึกสนุกกับดนตรีจังหวะเริ่มบีบหนักขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งไปเห็นหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังนั่งขี่กันได้ที่แต่พอมองไปมองเสื้อผ้ามันคุ้นๆ
"ตายห่าไอ้วินนี่หว่า"
ฉันต้องรีบหันหลังกลับกลัวมันจะเห็นแล้วลากฉันออกจากผับ
"น้องข้าวเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
พี่กายมองหน้าฉันงงๆคงเพราะท่าทางลุกลี้ลุกลนหลบอะไรสักอย่าง
"เปล่าค่ะ นี่ของข้าวใช่ไหมคะ"
ฉันรีบปฏิเสธพี่กายพร้อมกับยกแก้วเหล้าที่พี่กายเลื่อนมาวางไว้ตรงหน้ากระดกดื่มรวดเดียวหมดแก้ว แล้วต้องหยีหน้ากับความขมปี๋แสบคอฉิบหาย ฉันได้แน่นึกในใจขมขนาดนี้พากันกินลงได้ไง
"ไม่ชอบเหรอครับงั้นพี่สั่งค็อกเทลเบาๆให้แล้วกัน"
"ขอบคุณค่ะ"
ไม่นานค็อกเทลสีสวยจัดมาเสิร์ฟลงบนโต๊ะมันอร่อยถูกปากจนฉันยกขึ้นดื่มรัวๆ จากนั้นไม่นานมันก็ตามมาด้วยอาการตาพร่าหัวออกจะมึนๆหนักๆ ฉันแอบหันไปดูไอ้วินกำลังนัวสาวไม่สนใจคนรอบข้างมันแทบจะควบม้ากันอยู่แล้ว ด้วยความหมั่นไส้เพื่อนที่ทิ้งฉันไว้บ้านแล้วมาสนุกคนเดียว ฉันจึงลุกขึ้นเต้นสุดเหวี่ยงไม่สนใจใคร
"น้องข้าวไหวไหมครับเดี๋ยวพี่ช่วย"
อารมณ์เริ่มมาเต็มที่ฉันเต้นโยกย้ายกระจายโคตรมันรู้งี้แอบหนีไอ้กายมันมาเที่ยวบ่อยๆ ฉันได้แต่บ่นในใจไม่รู้ไอ้วินมันจะห้ามไม่ให้ฉันตามมาทำไมไม่รู้ แต่พอเต้นไปเต้นมาฉันรู้สึกว่าจะเริ่มเลื้อยควบคุมตัวเองไม่ได้ และไม่รู้ทำอีท่าไหนขามันพันกันจะล้มดีที่ไอ้มือพี่กายโอบรอบเอวและประครองได้ทัน
ตุ๊บ
ฉันคงเมาจนหูแว่วเหมือนได้ยินเสียงอะไรหล่นลงที่พื้นตามมาด้วยเสียงโวยวายมาจากไหนไม่รู้
"ไอ้ข้าว มึงมีสองขาดีๆไม่ชอบเสือกอยากเดินสี่ขา" เสียงนี้มันคุ้นหูมาก
"ครายยยวะ"
ฉันพยายามเพ่งมองไอ้ปากหมาภาพมันเบลอเห็นหน้าไม่ชัด ไม่นานแขนฉันโดนกระชากแรงจนยั้งตัวไม่อยู่ทำให้หน้าผากสวยของฉันไปปะทะอะไรแข็งๆเข้าไม่รู้
"จะคลานได้เหมือนหมาอยู่แล้วกูเตือนไม่เคยฟัง ภาระฉิบหาย"
ไอ้บ้านั่นมันเป็นใครถึงได้มายุ่งวุ่นวายกับฉันจนน่ารำคาญ
"มึงปล่อยมือจากน้องข้าวเดี๋ยวนี้น้องข้าวมากับกู"
หน้าผากฉันยังแหมะอยู่ตรงของแข็งนั่นหัวมันหนักกว่าจะลากมันแหงนขึ้นดูหน้าไอ้ปากมอมให้ชัดๆ มันจ้องฉันตาเขม็งพร้อมมีเรื่อง
"เสือกนี่เพื่อนกู"
หัวฉันมันหมุน ตาลายวิ๊งๆหน้าคุ้นๆปากหมาๆ
"ไอ้วินเหรอวะ"
ฉันเอามือขยี้ตาเพื่อจะดูหน้าไอ้บ้านั่นให้ชัดๆจนรู้ว่ามันคือไอ้เพื่อนบ้านจอมกวน
"เออสิ กลับเลยมึงเลื้อยแม่งอยู่ได้ แล้วนี่มึงไปเอาชุดหมาที่ไหนมาใส่"
ปากหมาอย่างนี้ชัดเจนมีคนเดียวชอบด่าฉันไม่ไว้หน้า
"ไอ้บ้าวิน"
ฉันแหกปากลั่นด่ามันกลับอย่างที่เคยทำและเอามือดันตัวมันออกห่างหน้าผากฉัน
"เออ ยังด่ากูได้นี่แสดงว่ายังมีสติ กลับเลยมึงแรดมาเที่ยวทำไม"
ไอ้นี่มันไปกลืนรถส้วมที่ไหนมาหรือตอนเด็กป้าสุเอาขี้หมายัดปากไว้
"ปากหมานะมึง"
โดนไอ้เพื่อนเหี้ยด่าขนาดนี้สติฉันกลับมาได้ แต่ไม่ทันจะได้อ้าปากด่ากลับมันก็ลากแขนฉันออกจากผับ ไอ้นี่มันมีอาชีพเสริมรับแบกหามหรือไงถึงได้ขยันลากผู้หญิงบอบบางอย่างฉันจังเลย
"ไอ้วินมึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้กูเจ็บนะเว้ย"
ฉันพยายามแกะมือหนักๆของมันออกและพยายามขืนตัวไม่ให้มันลากไปได้ คนกำลังสนุกที่ได้จะให้กลับตอนนี้ไม่รู้จะได้มาอีกตอนไหนมันไม่ได้ไหมล่ะ
"ดื้อจังนะมึงกูห้ามอะไรไม่เคยจะฟัง ถ้ามึงเผลอไปแดกอะไรของใครเข้าเกิดกูช่วยไม่ทันมึงจะทำไงห๊ะ"
มันพูดพล่ามอะไรของมันไม่รู้
"ไอ้วินกูบอกให้ปล่อยพี่กายช่วยข้าวจากไอ้เพื่อนบ้านี่ที"
ฉันได้ยินเสียงพี่กายดังมาจากข้างหลัง ฉันจึงหันไปขอความช่วยเหลือ ฉันแหกปากโวยวายพยายามดึงมือมันออก
"ไอ้วินมึงทำเหี้ยไรกูมึนหัว" สุดท้ายมันหันมายกฉันตัวลอยขึ้นพาดบ่าหัวทิ่มลงพื้นมึนหัวแทบอ๊วก
"มึนหัวแล้วแดกเข้าไปทำไม"
มันเดินดุ่มๆไม่สนใจว่าฉันหัวสั่นหัวคลอนผะอืดผะอม
ตุ๊บ
มันเดินมาถึงรถแล้วเปิดประตูฝั่งตรงข้ามคนขับจับโยนฉันลงบนเบาะไม่มีความนิ่มนวลกับฉันเลยสักครั้ง
"ไอ้วินมึงจะโยนกูทำไมกูเจ็บ"
"มึงดื้อ"
มันขึ้นรถได้มันหันมาด่าแล้วสตาร์ทรถขับพุ่งออกอย่างแรงจนหน้าฉันแทบทิ่มกระจก ไม่รู้มันโกรธใครมานักหนา มันขับรถเร็วจนฉันเมาทั้งรถเมาทั้งเหล้าแยกอาการไม่ออก
"ลงมา"
มันเปิดประตูรถด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ส่วนฉันเอามือปิดปากแทบไม่ทันตอนมันเบรครถ ของเหลวบางอย่างที่อยู่ในร่างกายมันกำลังจะหาทางออก
"กูมึนหัว"
"สมน้ำหน้า มานี่"
มันช้อนร่างฉันออกจากรถแล้วอุ้มฉันขึ้นคอนโดระหว่างทางฉันก็พยายามปิดปากไว้แน่น จนกระทั่งได้ยินเสียงเปิดประตู
อุ๊บ อ๊วก
"เชี่ย ไอ้ข้าวมึงนี่...."
ของเหลวที่อยู่ในท้องวิ่งขึ้นมาจุกตรงคอสุดท้ายมันก็พุ่งออกทางปากหน้าอกกว้างของไอ้วินเป็นจุดรับของเหลว ช่วยไม่ได้มันอยากอุ้มฉันเดินส่ายไปส่ายมา มันผิดมันก็รับกรรมไป มันบ่นปาวๆลั่นห้องแล้ววางฉันลงตรงโซฟา
"มึงอุ้มกูเดินไม่ดีเองความผิดมึง"
"ทำคุณบูชาโทษรู้งี้กูปล่อยให้มึงคลาน สี่ขาขึ้นห้องเองให้เข็ดเหม็นฉิบหาย"
ฉันปล่อยให้มันบ่นเป็นคนบ้าไปคนเดียวฉันหนักหัวจะแย่ไม่อยากเถียงกับมันฉันอยากหลับเพื่อให้บรรเทาอาการคลื่นไส้ที่มันกำลังก่อตัว
ซ่า ซ่า ซ่า
ฉันได้ยินเสียงน้ำไหลกระทบพื้นไอ้วินมันคงเดินไปล้างอ๊วกในห้องน้ำไม่รู้ผ่านไปกี่นาทีที่ได้ยินเสียงน้ำ ฉันยังคงหลับตาขับไล่อาการขมปากจนกระทั่งรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆหยดลงบนใบหน้าทำให้ฉันลืมตาในความมืดสลัวมีเพียงแสงไฟเล็ดลอดออกจากห้องน้ำ
"ไอ้วินทำไมตรงนี้มันนุ่มนิ่มลื่นมือจังหวะ มันแข็งได้ด้วยไอ้วินตรงหัวมันมีน้ำด้วยอ่ะแก"
ฉันลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าไอ้วินโน้มอยู่ใกล้ๆในความมืดสลัว แล้วไม่รู้ว่ามือไปจับโดนอะไรเข้าฉันตกใจที่มันเปลี่ยนไปกะทันหันรู้สึกมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ฉันลองลูบๆคลำๆมันยิ่งใหญ่และแข็งจนฉันตกใจร้องถามไอ้วิน
"อะ...ไอ้ข้าวมึงอย่าเล่น กูแข็ง..."
"........................."
#ข้าว คลำเจอปลาช่อนตัวใหญ่ใช่ไหม เหลาให้แม่ฟังสิ😁😁😁#
- Writer
