07:30น.
มหาลัย DL
เจ้านาง พรรณนิชา....
“วู้ๆๆๆ”
ตุ้ม ตะตุ้ม โต๊ะ
“วู้ๆๆพวกเราพวกเราชาววิศวะวู้ๆเฮ้ๆ”เสียงของเชียร์ของพวกรุ่นพี่ปีสี่ดังมาแต่ไกล ฉันหัวเราะในลำคออย่างนึกขำขันทุกปีที่พวกเราจะไปเที่ยวพวกรุ่นพี่ก็จะพากันมายืนตีกลองร้องเพลงประจำคณะของเราหน้ารถบัสเดินทางเพื่อมารอรับรุ่นน้องทุกๆคนให้รู้ถึงความอบอุ่นและความเป็นกันเอง
“พวกพี่เขาน่ารักดีนะครับ^_^”ดังเอ่ยขึ้นอย่างนึกสนุก ฉันที่เดินอยู่ข้างๆเขาก็ชำเลืองสายตาไปมองเขา
“นายอยากไปสนุกด้วยป่ะล่ะ?”ฉันเอ่ยถามดังไปและมองการแต่งตัวของเขาอย่างขำขัน แว่นตากันแดดสีดำกับหมวกแก๊ปสีดำแมสสีดำนั้นฮ่าๆมันไม่ได้ช่วยปกปิดเขาเลยสักนิดมันกลับทำให้เขาโดดเด่นต่อผู้คนที่พบเห็นมากกว่า
“ไม่ดีกว่าครับ ผมเกรงใจของพี่เจ้า^_^”ดังเอ่ยบอกฉันพลางหังเราะแห้งๆ ฉันก็ส่ายศีรษะไปมาและเดินนำหน้าเขาตัวปลิวเลยเพราะว่าของกระเป๋าเดินทางสองใบที่ฉันเอามาอยู่ที่ดังหมดเลย เ
