แอบรัก

ตอนที่9(สุภาพสตรีสองหน้า)

เจ้านาง พรรณนิชา....

“มึงมาทำไม?”ซันเอ่ยถามไททันไปทันทีด้วยความไม่พอใจ ฉันจึงผลักอกซันเบาๆเพื่อให้มันปล่อยฉัน และมันก็ยอมปล่อยร่างฉันให้เป็นอิสระ

“ผมมาทำงาน”กีต้าร์เอ่ยตอบซันมาแต่เขาไม่ได้มองซันเลยสักนิดเดียวแต่กลับจ้องมองแต่ฉันเนี่ย มันมีปัญหาอะไรกับฉันว่ะ หรือว่าจะโกรธฉันที่ไปยัดเยียดข้อหาให้แฟนเขากันน่ะ

“งานอะไร?”ซันทำท่าเอาเรื่องกีต้าร์ทำให้กีต้าร์ชายตาหันกลับไปมองไอ้ซัน ดวงตาทั้งสองคู่จดจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร บรรยากาศรอบๆงานเริ่มตึงเครียดเสียงพี่ๆนักข่าวเงียบเสียงลงกันเหมือนนัดหมายกันไว้ สองคนนี้ไม่ค่อยกินเส้นกัน เพราะมีฝีมือในการเล่นบาสที่สูสีกันมาก จนโค้ดเอ่ยปากชมทำให้ไอ้ซันที่มันเป็นคนค่องข้างเป็นคนที่ขี้อิจฉาและไม่ยอมใครของมันเกิดเป็นความไม่พอใจในตัวของกีต้าร์ ไอ้สองคนนี้นี่เหมือนเด็กอนุบาลเลยเนอะว่าม่ะ น่าสมเพชสิ้นดี

“มีคนเชิญฉันมา”

“ใครเชิญแกมาไม่ทราบว่ะ!!”ซันกำหมัดแน่นกัดฟันกอดจนเส้นเลือดขึ้นหน้า ฉันหันไปมองสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมองมาที่ฉันสักพักหนึ่งแล้ว นั้นก็สายตาคู่สวยของเฮียไททัน เราสองคนผสานสายตามองกันและกัน ในดวงตาของเฮียทั่นมันเต็มไปด้วยอารมณ์หลายอย่างที่ฉันเองก็เดาไม่ออกเหมือนกันว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

“หึ!”ฉันหึในลำคออย่างนึกหมั่นไส้ที่เมื่อยัยพาสเทลเห็นว่าฉันกับเฮียทั่นส่งสายตามองกันมันก็รีบเดินแนบลำตัวของมันเข้าไปชิดเฮียทั่นและคล้องแขนเขาเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

“มี๊เอง!”เสียงทรงอำนาจของเจ้าของงานเอ่ยขึ้นท่ามกลางประชาชนทำให้กลุ่มคนที่ยืนบังร่างของมี๊อยู่ต้องค่อยๆหลีกแหวกทางให้มี๊ของไอ้ซันเดินเข้ามาถึงใจกลางของงานซึ่งก็ตรงที่พวกฉันยืนอยู่พอดีเป๊ะ เอาแล้วไงเป็นเรื่องจนได้

“ไม่ทราบว่าคุณชายซันเดยมีปัญหาอะไรรึเปล่าจ๊ะ!”มี๊ของไอ้ซันมองหน้ามันด้วยสายตาแข็งกร้าวเหมือนขู่ไปในตัว

“กีต้าร์มานานรึยังจ๊ะ รอพี่นานเปล่า”ซึ่งผิดกับสีหน้าและนำ้เสียงที่ท่านพูดกับกีต้าร์มากอ่ะ อะไรของมี๊นะ

“พี่?!”ไอ้ซันขมวดคิ้วพลางเอ่ยทวนสรรพนามที่ม๊ามี๊ของมันเรียกแทนตัวเอง นั้นสิ อะไรคือพี่?

“ก็ใช่ไงพี่ ทำไมมีปัญหาอะไรของลูกเหรอจ๊ะซัน?”มี๊ของไอ้ซันหันมาเอ่ยถามไอ้ซันพลางทำสีหน้าบึ้งตึงใส่ สองมาตราฐานจริงๆเลยค่ะคุณมี๊ ชักสงสารไอ้ซันแล้วสิ

“แต่ว่ามี๊ ผมไม่ชอบมัน!”ซันชี้หน้ากีต้าร์พลางทำสายตาเกลียดแค้น มี๊มันก็ทำหน้ายักษ์ใส่ไอ้ซันด้วยความไม่พอใจ

“นิสัยไม่ดีเลยซันเดย์!!!”มี๊ของไอ้ซันตีมือที่ไอ้ซันใช้ชี้หน้ากีต้าร์อย่างแรง จนฉันตกใจซึ่งไอ้ซันถึงกับหน้าเหวอและหน้าเสียไป เพราะมี๊ของมันไม่เคยตีซันเลยสักครั้งหนึ่งถึงท่านจะเข้มงวดและดุนิดนึงแต่ท่านก็รักไอ้ซันมาก ถึงขั้นตามใจทุกอย่างแต่มาวันนี้ซึ่งฉันรู้ดีว่าไอ้ซันรู้สึกยังไง แต่ฉันยังเป็นคนนอกอยู่คงจะเข้าไปห้ามหรือพูดอะไรตอนนี้ก็คงไม่ดี เดี๋ยวค่อยปลอบไอ้ซันทีหลังดีกว่า

“เลิกทำนิสัยนักเลงแบบนี้ได้แล้ว ฉันไม่ชอบไปอบรมบ่มนิสัยซะใหม่!!”มี๊ของไอ้ซันเสียงแข็งแววตาแข็งกร้าว ไอ้ซันมองหน้ากีต้าร์ด้วยแววตากรุ่นโกรธและไม่พอใจ

“ไปจ๊ะกีต้าร์เราไปขึ้นเวทีกันดีกว่านะ^_^”มี๊หันไปเอ่ยกับกีต้าร์ด้วนสีหน้ายิ้มแย้มซึ่งผิดกับตอนที่ท่านมองไอ้ซันเหมือนคนละคนเลย มี๊ของไอ้ซันน้ากลัวจัง คุณแม่ของฉันท่านไม่ดุเลยสักนิดออกจะใจดีมากถึงมากที่สุด มดสักตัวท่านยังไม่ปี้เลยอ่ะคิดดูเถอะ

“อ๋อคะครับ”กีต้าร์รับคำของมี๊ไอ้ซันและหันมายิ้มแหยๆให้ฉัน ฉันขมวดคิ้วเบะปากอย่างงุนงง มันรู้จักฉันถึงขั้นนี้เลยเรอะ

พรึบ

“ซัน”ฉันเดินเข้าไปหาไอ้ซันและเอื้อมมือขึ้นไปตบไหล่มันเพื่อให้มันรู้ว่าฉันอยู่ข้างมันเหมือนที่มันก็อยู่ข้างฉันตลอดมา

“มี๊เห็นมันดีกว่าฉันได้ยังไงกัน?”ไอ้ซันกำหมัดแน่นแววตาสั่นไหว ฉันจึงต้องเอื้อมมืออีกข้างไปจับกำปั้นของมัน

“ขอบคุณนะเจ้านาง^_^”ซันคลายมือที่กำหมัดอยู่ออกและก้มหน้าลงไปมองมือของฉันที่กุมกำปั้นของมันอยู่

“อืม”ฉันตอบมัน มันก็คลายมือและเปลี่ยนมากุมมือฉันแทน มือที่เต็มไปด้วจเหงื่อของมันทำให้ฉันรู้ว่ามันเเค้นกีต้าร์มากแค่ไหน เพราะตอนนี้เป็นกีต้าร์ที่ได้ไปยืนอวยพรวันเกิดให้มี๊ของไอ้ซันบนเวทีเป็นคนแรก

“ออกไปสูดอากาศหน่อยไหม?”ฉันเอ่ยบอกไอ้ซัน มันก็ละสายตาจากหน้าเวทีหันมามองหน้าฉัน

“อืมก็ดีเหมือนกัน”

“งั้นป่ะ”และเราสองคนก็จูงมือกันออกมาจากในงานมุ่งหน้าไปยังดาดฟ้าของโรงแรงที่นี้ โรงแรมที่นี้เป็นโรงแรมในเครือของคุณแด๊ดไอ้ซัน ซึ่งวันนี้ท่านเองก็มาเหมือนกันแต่ท่านค่อนข้างเป็นคนใหญ่คนโตและดูเหมือนท่านกำลังจะลงเล่นการเมืองเลยต้องดูแลพูดคุยอยู่กับแขกในงานจนไปไหนไม่ได้ ฉันจึงไม่สามารถเดินเข้าไปทักทายท่านได้

“อุ๋ย!”ฉันร้องขึ้นมาทำให้ไอ้ซันที่เดินเงียบๆเหมือนคิดอะไรอยู่หันมามองหน้าฉันด้วยความตกใจ

“มีอะไรเหรอเจ้านาง?”

“ปวดฉี่ว่ะ แกขึ้นไปรอฉันก่อนเดี๋ยวฉันตามไป”ฉันรีบบอกไอ้ซันเพราะฉันปวดฉี่จริงๆ ฉี่จะแตกแล้วเนี่ย

“เธอไปเถอะ เดี๋ยวฉันรอตรงนี้แหละ”

“งั้นก็ได้ แปปหนึ่งละกัน”

“หรือว่าจะให้ฉันเข้าไปช่วยถอดกางเกงในให้ป่ะล่ะ”ไอ้ซันพูดติดทะเล้น

โพล๊ะ

“ไอ้ทะลึ่ง!!”ฉันเตะขาไอ้ซันพลางก่นด่ามัน

“โอ๋เจ็บ ขอโทษคร๊าบ^_^”

“ไปล่ะ ปวดฉี่จะราดอยู่แล้ว!!”ฉันบอกไอ้ซันเสร็จก็รีบวิ่งไปเข้าห้องนำ้ที่อยู่ทางฝั่งขวาของห้องจัดงานทันที

ซ่าาาาาาาา

พรึบ

“อ่าค่อยยังชั่ว”ฉันพูดขึ้นเมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว แล้วเปิดประตูเดินออกมาจากห้องนำ้มุ่งหน้าเดินไปยังซิ้งค์ล้างมือเพื่อทำความสะอาดมือของฉัน

“หึ!พี่นี่เก่งเนอะ ทำให้ผู้ชายทะเลาะกันเองได้ด้วย”เสียงที่มีจริตที่บ่งบอกได้ว่ามันกำลังกระแนะกระแหนฉันทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองเงาสะท้อนที่อยู่ในกระจกก็พบกับอีพาสเทลที่ยืนกอดอกมองฉันอยู่ทางด้านหลังฉันริมฝีปากสีชมพูดพริ้งของมันกำลังเบาะปากใส่ฉัน

“หึก็ต้องเก่งสิ พี่ฉันเก่งยังไงฉันเองก็เก่งแบบนั้นแหละ”ฉันหันไปเผชิญหน้ากับอีกผู้หญิงสองหน้าอย่างนึกรังเกียจ นี่นะเหรอผู้หญิงที่คุณพ่อจะให้มาเป็นเจ้าของของเฮียทั่น ไม่มีทาง ผู้หญิงแบบนี้สกปรกสิ้นดี

“หึเฮียทั่นก็เก่งได้แค่ตอนนี้แหละค่ะ เพราะอีกหน่อยเฮียไททันก็จะไม่สามารถเก่งได้อีกต่อไป”อีพาสเทลพูดอย่างคนที่มั่นใจ ทำให้ฉันมองหน้ามันด้วยความสงสัย เพราะอีผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจยิ่งกว่างูพิษที่มันคิดทรยศกัดชาวนาที่ช่วยชีวิตมัน

“ทำไม?”

“เพราะเฮียไททันต้องตกเป็นของพาสเทลนะสิคะพี่เจ้านาง”

“ผู้หญิงคนไหนก็ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งพี่”อีพาสเทลเบาะใส่ฉัน สายตาที่มันจ้องมองฉันเหมือนคนที่จ้องมองคนที่เกลียด และฉันก็รู้ว่ามันเกลียดฉันมาก เพราะหลายครั้งที่มันโดนฉันแกล้งและตัวมันเองต้องเล่นละครบีบนำ้ตาให้ทุกคนสงสารมันแม้กระทั่งเฮียทั่นที่ดุฉันต่อหน้าทุกคนเสียงดังจนฉันอับอาย

“หึ!แกมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”ฉันเดินเข้าไปหาอีพาสเทลมันไม่ได้ถอยหลังหนีฉัน แน่นอนสิในนี้ไม่มีใครให้มันเรียกคะแนนสงสารได้หนิ

“ก็ต้องมั่นใจสิคะเพราะเฮียทั่นนะเขาอยากได้ตัวของพาสเทลจนใจจะขาด พี่นะเป็นแค่น้องสาวของเขา น้องสาวที่แอบรักพี่ชายตัวเองแต่เขาไม่รัก!”

“อีพาสเทล!!!”ฉันเรียกมันด้วยความโกรธจัดและยกมือขึ้นประทับลงไปบนแก้มของมันเต็มแรง

เพลี๊ย

“อีเจ้านาง!!”หน้าของอีพาสเทลหันไปตามแรงตบของฉัน และมันก็รีบหันหน้ากลับมาหาฉันอย่างไว ปากของมันแตก เหอะสมน้ำหน้า เอาเลือดปากออกซะบ้างก็ดี!

“ทำไมมึงเรียกกูทำไม?!!”ฉันเดินเข้าไปกระชากผมของอีพาสเทลตอนนี้ฉันอยากจะเอาหน้าของมันยัดลงไปในชักโคกใจจะขาด อีผู้หญิงตอแหล ตอแหลมากกว่าผู้หญิงทุกคนที่เข้ามายุ่งกับเฮียไททันของฉัน

“อ่ะ!”อีพาสเทลร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันจ้องฉันเขม่น ฉันจึงกระชากจิกหัวมันให้แรงขึ้นกว่าเดิม

“เจ็บไหมละ?”ฉันกัดฟันถามมันทั้งๆที่ใจของฉันอยากจะเอามือกระแทกๆหน้าของมันจนใจจะขาด

“กูไม่เจ็บหรอกอีเจ้านาง ถุย!”อีพาสเทลถุ่ยนำ้ลายใสหน้าฉันทำให้ฉันโมโหจัด มันกล้าเล่นของสกปรกกับฉันอย่างงั้นเหรอ!

“อีพาสเทล!!”ฉันกระชากหัวมันแรงขึ้นจนเส้นผมของมันจะหลุดออกจากหนังศีรษะของมันอยู่แล้ว ฉันไม่รอช้ารีบลากตัวของมันเข้าไปในห้องนำ้และจัดการตามที่ใจของฉันต้องการ

พรึบ

เพลี๊ะ เพลี๊ย

“ท้าทายกูดีนัก”

“กรี๊ดดดด อีบ้า!!”อีพาสเทลกรีดร้องเมื่อฉันรัวมือตบหน้าของมันไปหลายที และจับหัวของมันมุดเข้าไปในชักโครกตามที่ฉันต้องการ

“ผู้หญิงอย่างมึงไม่คู่ควรกับเฮียทั่นของกูเลยสักนิด!!”ฉันพูดเสร็จก็กดหัวของมันลงไปในชักโครกมันก็ดิ้นทุรนทุรายจะให้หลุดจากการจับกุมของฉัน แต่เสียใจด้วยนะเพราคนอย่างมันไม่มีทางชนะฉันได้เลยสักนิด หรือแม้แต่คนอื่นก็ไม่มีใครจะชนะฉันได้ ฉันเกิดมาเพื่อเป็นที่หนึ่งเท่านั้น

“เจ้านาง!”

“พาสเทล!”เสียงของเฮียทั่นกับซันเอ่ยเรียกฉันกับอีพาสเทลอยู่ที่หน้าห้องนำ้

“หึ!”อีพาสเทลหัวเราะอย่างคนที่รู้ถึงชัยชนะ

“นี่มึงวางแผนไว้เหรอ?”ฉันเอ่ยถามอีพาสเทลกลับ

“หึ!ใช่ทีนี้แหละ เฮียทั่นต้องเป็นของกูไม่ใช่ของมึงอีเจ้านาง!”

“หึ!เฮียทั่นเป็นของกูและเขาจะไม่มีวันเป็นของมึง!!”ฉันพูดกลอกหูอีพาสเทลถึงจะเป็นเสียงที่เบาเพราะฉันกระซิบแต่นำ้เสียงของฉันมันสื่อถึงความเด็ดขาดและจริงจัง

เพลี๊ะ เพลี๊ะ โพล๊ะ โพล๊ะ

ฉันทั้งตบทั้งเอาหน้าของอีพาสเทลกระแทกกับขอบชักโครกจนเลือดของมันอาบเต็มหน้าแต่มันยังมีสติเพราะมันเตรียมจะเล่นละครบทนางเอกที่ถูกนางโกงอย่างฉันทำร้าย

“คิดจะเล่นกับกูมึงคิดผิดแล้วล่ะ!”ฉันพูดเสร็จก็ยกมือขึ้นมาตบหน้าตัวเองหลายทีจนแก้มของฉันแดงไปหมดริมฝีปากมีเลือดออกทั้งสองข้าง

“มึงทำอะไร?”อีพาสเทลเอ่ยถามฉันด้วยสายตาตกใจเพราะมันไม่คิดว่าฉันจะทำแบบนี้ หึคิดผิด ฉันหันไปยิ้มให้มันอย่างเยือกเย็น

“มึงคิดผิดแล้ว^_^”

โพล๊ะ

“กรี๊ดดดด อย่านะพาสเทลอย่าทำอะไรพี่นะ พี่ขอโทษ พี่ก็แค่หวงเฮียทั่นมากไปแต่เธอก็ไม่ควรที่จะทำแบบนี้กับพี่นะพาสเทลอย่าฮืฮๆๆๆ พี่เจ็บ”

“ว๊าย!ไม่นะพาสเทลเธอจะเอาศีรษะตัวเองไปโขกกับโถชักโครกทำไมหยุดนะ”ฉันร้องไปด้วยแล้วก็เอาศรีษะของตัวเองโขกกับกำแพงปูนไปด้วย

“เจ้านาง!!”เสียงของเฮียทั่นเอ่ยเรียกฉันด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง

“เจ้านาง!”ตามด้วยเสียงของไอ้ซันและเสียงฝีเท้าหนักๆที่กำลังจะวิ่งมาทางนี้

พรึบ

“หึ^_^”ฉันทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นในท่าที่น่าสมเพชและสมจริง และฉันก็หันไปยิ้มให้อีพาสเทลซึ่งผิดกับมันที่มองมาที่ฉันด้วยความตกใจและความระแวงแล้วเรามารอดูกันนะว่าใครจะชนะในครั้งนี้

โพล๊ะ

“เจ้านาง!!”ทั้งเฮีนทั่นทั้งไอ้ซันทันทีที่เปิดประตูห้องน้ำออกมาก็พบกับสภาพที่เห็นฉันนั่งพิงกับกำแพงอย่างคนหมดแรงและเลือกอาบเต็มหน้าหายใจรวยริน ซึ่งอีพาสเทลมันทำหน้าตกใจปนอึ้ง

“ช่วยด้วยค่ะ เจ้านางกลัว”ฉันค่อยๆเอื้อมมือขึ้นไปขอความช่วยเหลือจากเฮียทั่นที่มองมาที่ฉันด้วยสายตาเป็นห่วง เขารีบวิ่งเข้ามาหาฉันและสำรวจร่างกายฉันอย่างเป็นห่วง

“เธอทำอะไรของเธอพาสเทล?!!!”เฮียทั่นหันไปถามยัยพาสเทลเสียงดังอย่างคนโมโหจัด ฉันแอบแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจในผลงานครั้งนี้

“เจ้านางกลัวพาสเทล เฮียทั่นพาเจ้านางออกไปจากที่นี้หน่อยได้ไหมคะ?”

“ได้ครับ”เฮียทั่นรับคำฉันเสร็จเขาก็อุ้มร่างของฉันขึ้นอุ้มและเดินออกมาจากห้องนำ้นั้นอย่างไว

“เดี๋ยวสิคะเฮียทั่น!!”

“เฮียไททันคะ!!”เสียงของอีพาสเทลเอ่ยเรียกเฮียทั่นตามหลังมา แต่เขาก็ไม่ได้หันไปให้ความสนใจอะไรหล่อนรวมไปถึงซันด้วยเพราะมันก็วิ่งตามหลังของเฮียทั่นมาติดๆเหอะ!สมนำ้หน้า!