คฤหาสน์ กิจโภชัย
18:30น.
เจ้านาง พรรณนิชา...
“มิ้นเดี๋ยว!”ฉันเอ่ยเรียกลูกสาวของคนรับใช้ในบ้านขณะที่เธอกำลังจะคลานออกไปเพราะเธอเป็นคนเอาของว่างมาให้ฉัน ตอนนี้ฉันกลับมาถึงบ้านแล้ว โดยที่ไม่ได้ไปนอนกับซันเหมือนที่โกหกเฮียทั่นไป ฉันให้ซันมาส่วฉันที่บ้าน เพราะเวลาฉันเครียดฉันจะขี้เกียจขับรถเพราะถ้าเครียดหนักตีนก็เหยียบคันเร่งหนักเช่นกัน
“คะ?มีอะไรเหรอคะคุณเจ้านาง”มิ้นหันมาเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้าสงสัย
“สองสามวันมานี้มีใครเอาของขวัญมาฝากไว้ให้ฉันบ้างรึเปล่า?”ฉันถามเธอไป เธอก็ขมวดคิ้วพลางทำสีหน้าคุ้นคิด
“ไม่มีนะคะ”มิ้นตอบฉันมาด้วยสีหน้าใสซื่อ เธอเป็นเด็กสาวมอปลายกำลังจะสอบเข้ามหาลัยเธอเป็นเด็กต่่างจังหวัดเพิ่งจะย้ายมาอยู่กรุงเทพก็ตอนนี้ เพราะเธออยากเรียนมหาลัยของเฮียทั่นใจจะขาดและฉันก็รู้ว่าเธออยากได้เฮียทั่นของฉันด้วยเหมือนกัน แต่เธอมาแปลกเพราะเธอมาแนวเรียบร้อยแต่งตัวมิดชิดไม่เหมือนลูกคนใช้คนก
