สนามแข่งรถTT
18:00น.
เจ้านาง พรรณนิชา....
“โอ้ยย”ฉันร้องขึ้นมาอย่างโอดโอยเพราะความเจ็บ เจ็บไปทั้งตัว มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน แต่เอ๊ะ!เรื่องเมื่อคืน มันคือเรื่องจริงหรือความฝัน หรือฉันแค่ฝันไป แต่ก็เเอบเสียดายนิดๆนะถ้าเป็นแค่ความฝัน
“อื้อ”เสียงของใครบางคนทำให้ฉันค่อยๆชำเลืองสายตาไปมองก็พบกับแผ่นหลังขาวนวนของผู้ชายนอนหันหลังให้ฉันอยู่แต่ตามแผ่นหลังของเขามีรอยช้ำรอยเล็บที่มีเลือดซึมๆอยู่แต่บางแผลก็เลือดแห้งกราดไปแล้ว และที่สำคัญห้องนี้มันคือห้องของเฮียทั่น
“เฮียทั่นเหรอว่ะ?”ฉันพึมพำขึ้นและเริ่มหลับตาอีกครั้งนึกทบทวนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน แต่นึกเท่าไหร่ฉันก็นึกไม่ออก ฉันโดนยาอะไรไปว่ะ
พรึบ
“เฮียทั่น!!”ฉันเอื้อมมือไปคว้าไหล่กว้างของเฮียทั่นและเอ่ยเรียกเขาเสียงดังเพราะฉันจะถามเขาว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“โอ้ยอะไรอย่ากวนจะนอน!”เสียงหงุดหงิดของเฮียทั่นดังออกมาพร้อมกับและผลักแขนของฉันอย่างแรง อะไ
