Kırgınlıklar ne yapılsada geçmezdi. Belki geçerdi ama izide kalırdı acısıda. Öfkeyle söylediklerin ve yaptıkların tek bir özür'le düzeltmez kırdığın kalbi. En büyük suçtur kalp kırmak.
Kül olur kalbinizdeki zamanla ama küllerde bir yerde toplanır. Unutulmaz. Gitmez. Hep orada kalır. Benden ne özür dilendi nede yanlışını kabul eden oldu. Ben tek başıma aff etdim herkesi. Kırgınlıklarımla.
Önümde ki kahvaltı tabağına dokunmamıştım bile. Sabah uyandığımda baran yoktu. Şimdide adayla kahvaltı yapıyorduk. Bora baranla ile başka bir yere gitmişlerdi. Adadan sormadım bile. Umarım yaptığının farkındaydı.
"Dilan neden yemiyorsun?"bakışlarımı ada'ya çevirerek çatalımı masaya bıraktım. "İşdahım yok" kaşlarını çatarak "bebek için yemelisin dilan" doğru ya! Bebek için. Bebeğin babası nerdeydi peki?
