Makalipas ang ilang araw. Maaga akong nagising at agad akong nagluto ng aking agahan. Pritong itlog at saka sinangag na pinaresan ng mainit na kape ay sapat na 'yon para sa akin.
Malungkot man ang mamuhay ng nag-iisa subalit nasanay na rin yata ako. Habang kumakain ay nakatingin ako sa labas ng bahay. Rinig ko rin ang ingay sa labas, ang tawanan ng mga batang paslit na nakipaglaro sa kani-kanilang mga magulang. Ang mga munting halakhak at kiliti ay nanunuot sa aking kalamnan dahil ni minsan ay hindi ko 'yon naranasan sa mga totoo kong mga magulang.
Marahil ito na ang aking kapalaran peto hindi ako dapat mawalan ng pag-asa dahil baka sasagutin ng Diyos ang aking hiling na muli kong masilayan ang totoo kong pamilya, ang mga taong nagbigay sa akin ng buhay at nabigyan ng pagkakataong mamuha
