Enrolled on
1193 Words
“สวัสดีค่ะคุณเกรย์ ตอนนี้ร้านปิดแล้ว ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรรึเปล่าคะ”
คุณเกรย์ยิ้มสุภาพ
“สวัสดีครับคุณกุ๊ก พอดีอยากสอบถามเรื่องการสมัครเรียนทำขนมครับ”
“ออ ค่ะ อยากเรียนทำอะไรคะ”
“เค้กช็อคโกแลตฟัดจ์มัทฉะแมคคาแอลมี่ครับ”
“ออ ของโปรดหมอดวิน คุณเกรย์จะสมัครเรียนเหรอคะ สะดวกวันไหนดีคะ รอแป๊บนึงนะฉันขอไปหยิบสมุดจดคิวก่อน”
ฉันวิ่งไปหยิบสมุดจดคิวในลิ้นชักข้างครัวมาแล้ววิ่งกลับไปที่ประตู
“สรุปแล้วคุณเกรย์สะดวกวันไหนดีคะ”
“พอดีไม่ใช่ผมที่จะเรียนครับ นี่เป็นตารางงานของเขา รบกวนคุณกุ๊กช่วยจัดคิวให้หน่อยได้ไหมครับ”
คุณเกรย์พูดแล้วยื่นตารางงานปริ้นเคลือบแข็งมาให้
ตรงหัวตารางเขียนไว้ว่า
ตารางงานประจำเดือน ‘ดร.นพ.เทวัญ หิรัณยวัตธนิสร’
“!!!!!!”
บ้าบอ หมอดวินจะมาเรียนทำขนม!
ระดับอาจารย์แพทย์ควบตำแหน่งทายาทเครือโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังเนี่ยนะ
เขาจะมาเสียเวลาเรียนทำไปทำไมในเมื่อแค่ผลกำไรต่อนาทีก็สามารถซื้อร้านฉันได้แล้วด้วยซ้ำ
หรือว่า.. เขาจะรู้อะไร เรื่องเมื่อคืนเหรอ!?
พอคิดแล้วสมองก็คิดหาทางออกเร็วจี๋
ฉันแสร้งเปิดสมุดจดคิวแล้วพูดขึ้นอย่างเสียดาย
“อ่า ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ คิวเรียนทำขนมของเดือนนี้เต็มแล้วค่ะ”
“แล้วถ้าเป็นของเดือนหน้าละครับ”
เห? ฉันไม่เห็นปากคุณเกรย์ขยับนะ แล้วใครพูด?
เสียงฝีเท้ามาหยุดข้างๆ ฉัน หัวใจฉันเต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ ฉันว่าฉันจำเสียงนี้ได้
ไม่สิ เสียงของคนที่แอบชื่นชมมาสิบกว่าปี ฉันหันไปมองผู้ชายในรูปที่เก็บคอลเลคชั่นแอบถ่ายเป็นพันๆ รูปในโทรศัพท์
“ว่ายังไงครับ ผมจองคิวเดือนหน้าได้ไหม”
ฉันหลบตา กะพริบตาเร็วๆ พอสมองเริ่มใช้งานได้ค่อยตอบ
“เอ่อ ตารางงานคุณหมอไม่เป็นเวลาเท่าไร คิดว่าที่ร้านไม่น่าจะเหมาะ ลองหาร้านอื่นไหมคะ อีกอย่างที่ร้านจะสอนจนทำเป็นไม่ได้สอนแค่ให้สูตร อาจจะต้องใช้เวลาเรียนนานพอสมควร ต้องขอโทษด้วยนะคะ”
ฉันพยายามประคองสติแล้วพูดอย่างมีเหตุมีผล (?)
ถึงจะแอบมองมานาน แต่ก็ไม่บ่อยที่จะได้คุยกัน
“น่าเสียดายนะครับ ผมชอบเค้กของคุณมาก ตั้งแต่ตอนที่คุณให้ผมชิม”
ฉันยิ้มแห้ง เอามือโกยผมมาปิดหน้านิดหน่อย ตอนนี้ไม่มีแมสก์น่ะสิ
“แล้วถ้า.. ผมจัดตารางงานเดือนหน้าให้ว่างช่วงเย็นได้ คุณคิดว่าต้องใช้เวลาเรียนกี่วันครับ”
“อะ..อ่า สะ..สามสัปดาห์ค่ะ นานพอสมควรเลย”
จริงๆ สักสัปดาห์กว่าๆ ก็พอ แต่ก็นะ จะปิดบังให้เนียนก็อย่าให้เขาจับได้
“เหรอครับ แต่เห็นว่ามีคนมาเรียนสัปดาห์นิดๆ ก็ทำเป็นแล้ว ผมสอนง่ายนะ ไม่น่าจะใช้เวลานานขนาดนั้น” เขายิ้มมุมปากบางๆ
หัวใจฉันเต้นรัว สายตานั้นดูเจ้าเล่ห์ผิดไปจากที่เคย ..หรือฉันคิดไปเองนะ
“แล้วแต่คนน่ะค่ะ คนนั้นอาจมีพื้นฐานอยู่แล้ว..”
“ผมเรียนรู้เร็วครับ”
“แต่..”
“ผมจะจัดเวลาของเดือนหน้าช่วงหลังร้านปิด สี่โมงเย็นเป็นต้นไป จะถึงเที่ยงคืนผมก็มีเวลาให้ คุณพอจะให้โอกาสผมได้ไหมครับ”
คุณเกรย์พูดเสริมขึ้นมาทันที
“ปลายเดือนนี้ผมจะเอาตารางงานของเดือนหน้ามาให้คุณกุ๊กนะครับ”
มัดมือชกกันขนาดนี้แล้วจะให้ฉันทำไงได้
“ค่ะ”
หมอดวินมองมาเรียบนิ่ง มุมปากยกยิ้มพอใจบางๆ
“งั้นฉันจะลงคิวเดือนหน้าไว้ให้ เสร็จธุระแล้วฉันขอตัวนะคะ”
ฉันส่งยิ้มบางๆ ให้ก่อนสามคนจะแยกย้าย
พอปิดประตูร้าน ฉันก็เห็นสภาพตัวเองที่สะท้อนกับบานประตู
เห็นผู้หญิงผมยุ่งปิดหน้าปิดตา เสื้อตัวใหญ่โคร่งคลุมต้นขากับกางเกงขาสั้นบนเข่า ด้วยความที่เสื้อมันตัวใหญ่กว่าร่างกายจริงเลยทำให้คอเสื้อเปิดออกกว้าง ฉันมองอย่างตกใจ
“!!!!!!!!!!!!!”
ตรงลำคอ ซอกคอไล่ไปจนถึงเนินอกส่วนบนๆ ที่พ้นขอบเสื้อมา มีรอยจูบรอยรักประทับไว้เป็นจ้ำๆ สีแดงอย่างชัดเจน
ฉันยกมือตะปบคอเสื้อทันที อ่า.. หลับตาทำสีหน้าว่าพลาดอย่างแรง
ระหว่างที่ฉันเพิ่งจะรู้ตัวว่าแต่งตัวไม่เรียบร้อยนั้นทางด้านสองหนุ่มคู่สนทนาเมื่อครู่ก็กำลังคุยเรื่องเดียวกันอยู่เช่นกัน
“เห็นใช่ไหมเกรย์”
“อืม เฮ้ๆ ฉันเห็นแล้วก็มองไปทางอื่นหรอก หวงรึไง”
ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งของหมอดวินใครจะรู้ว่าเขากำลังรู้สึกว่า
... ไม่อยากให้ใครเห็นรอยที่เขาทำบนตัวเธอ
มันอาจจะไม่ใช่หึงหวง เป็นแค่..
“แค่ไม่อยากให้เธอเสียหายไปมากกว่านี้”
“หึ ฉันรู้ว่านายคิดอะไร แต่คุณกุ๊กเขาไม่รู้ด้วยหรอกนะ”
“ฉันจัดการได้”
เกรย์ส่ายหน้ายิ้มๆ เพื่อนเขามันวางท่าเก่งทั้งที่ตอนเช้าที่เขาเจอ
ไอ้คนวางท่าคนนี้แหละที่พะวงจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สั่งเก็บหลักฐานอะไรต่อมิอะไรอย่างกับมีคดีฆาตกรรมในห้องพัก
ดวินไม่ใช่หนุ่มน้อยอยู่แล้ว เขามีประสบการณ์แบบนี้นับครั้งไม่ถ้วนและไม่เคยซ้ำคนเลยด้วย เพื่อความปลอดภัย ด้วยหน้าที่การงาน สิ่งที่เขามีในมือไม่ว่าจะเป็นอำนาจเงินหรืออิทธิพลเครือข่ายมันง่ายมากที่จะถูกหมายตาและหลอกจับ แต่คุณกุ๊กไม่เพียงแค่ไม่สนใจจะใช้โอกาสนั้นแต่ยังหาทางหนีหน้าอีก พวกเขาเลยใช้วิธีกดดันซะเลย
อาจจะดูไม่ค่อยเป็นสุภาพบุรุษเท่าไร
ให้เขาวิเคราะห์จากประสบการณ์การเป็นเพื่อนดวินมาทั้งชีวิต
เมื่อคืนคงมีความประทับใจบางอย่างเกิดขึ้นกับดวินแน่
คิดแล้วก็เหล่มองผ่านกระจก
โดยเจ้าตัวเองก็กำลังคิดอะไรบางอย่าง
... กุ๊กคงกินยาคุมกำเนิดฉุกเฉินแล้ว เธอดูไม่สบายด้วย
ใบหน้าเรียวเล็กจิ้มลิ้มที่ไม่ได้เห็นบ่อยนัก ตากลมโตที่เบิกกว้างเมื่อเห็นเขา
ดวินหลับตาเอนหลังพิงกับเบาะ นึกถึงจังหวะร้อนแรงที่เขาได้สัมผัส
เสียงหวานๆ รวยรินข้างหู รอยเล็บและแรงบีบจากมือบาง แม้สติจะไม่ครบถ้วนนักก็ตามแต่ทุกสัมผัสกลับฝังลงในความรู้สึกอย่างชัดเจน
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้นึกถึงมันขนาดนี้
ติดใจงั้นเหรอ?
เขาเคย ‘ติดใจ’ เซ็กส์จากผู้หญิงหลายคนที่ผ่านมา
แต่ความรู้สึกนี้มันต่างไป ไม่เป็นไร เขามีเวลาในการหาคำตอบอีก
...ตอนเรียนทำขนม
มุมปากบางหยักเป็นรอยยิ้มทั้งยังหลับตา
- Writer
