Reyyan’ı bulamamak her geçen gün patronumun yıkılmasına neden oluyordu…
“Tuğba ben gitmeliyim, konserim var”
“Çok bile kaldın”
“Yine iğneli mi konuştun”
Adam her sözümün altında bir şey arıyordu“Hayır Joel, hiçbir mecburiyetin yoktu zor zamanlarımızda yanımızda oldun”
“Tuğba gitmeden babanla konuşmamı istermisin”
“Asla istemiyorum yine sağ ol”
“Yavuz perişan halde işini yapabileceğini sanmıyorum, ofis açık olmazsa sende çalışamazsın”
“Biliyorum bunun kararını patron verecek”
Joel düşünceli duruyordu yüzüme baktı “Bak satanist”
“Üç dört gündür söylememiştin özlemişim, bakıyorum kasemin kemancısı” Joel’in yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu, tekrar eski haline döndü. Onu çok iyi anlıyordum patron yıkılmış haldeyken gülmeyi bile kendimize yasaklamıştık.
“Paran var mı? Ailenden ayr
