วิศวะคนโหดโหมดหวงเมีย 29
ระแคะระคาย
“ฮึบ!”
“มาครับ เดี๋ยวพี่ช่วย” น้ำเสียงที่คุ้นหูพร้อมกับมือหนาที่ยื่นเข้ามาหมายจะรับหอบหนังสือในมือของเธอที่กำลังยกอยู่ ทำให้ลูกแพรชะงักไปเมื่อเผลอสบตาเข้ากับร่างสูงตรงหน้า
...ติณณ์
เธอรู้แล้วว่าจะต้องเผชิญหน้ากับเขาเข้าสักวัน เพราะคณะบริหารฯ เองก็มาที่นี่ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาในเวลาแบบนี้
“ขอบคุณค่ะ งั้นขอตัวก่อนนะคะ”
“แพรเดี๋ยวสิ พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม? แค่ห้านาทีก็ยังดี” ลูกแพรนิ่งไป สุดท้ายเธอก็พยักหน้ารับ เพราะวันนี้เธอจะคุยกับเขาให้รู้เรื่องจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก
“มีเรื่องอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะค่ะ ตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่สี่นาที” ลูกแพรเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดินแยกออกมาเพื่อจะพูดคุยกับติณณ์อดีตแฟนเก่า แต่ทว่าผ่านมาเกือบนาทีที่เขายังยืนนิ่งอยู่ทางด้านหลังของเธอ ในขณะที่เธอเลือกที่จะทอดสายตามองน้ำตกในลำธารของหมู่บ้าน เธอเลือกมุมที่สงบไร้ผู้คน
