วิศวะคนโหดโหมดหวงเมีย 24
เจ้าเล่ห์
“พะ...พูดบ้าอะไรของนาย ใครกลัว”
“...แล้วที่สำคัญฉันไม่มีทางหวั่นไหวกับคนอย่างนายเด็ดขาด” ลูกแพรบอกเสียงแข็งที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ เธออาจจะแค่กำลังสับสนไปบ้างแต่ไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวกับเขาแน่นอน
“หึหึ! งั้นฉันจะคอยดูแล้วกันว่าคนอย่างฉันเนี่ยจะทำให้ผู้หญิงอย่างเธอหวั่นไหวได้รึเปล่า” หมอกกระซิบเสียงพร่าข้างใบหูขาวก่อนจะส่งเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ แล้วยอมผละท่อนแขนออกจากเอวบาง
“แล้วนั่นนายจะไปไหน?”
“ฉันจะไปอาบน้ำสักหน่อย หรือว่าเธอสนใจอยากจะไปอาบน้ำ อ่า...ไม่สิ หมายถึงอาบน้ำกับฉันน่ะ”
“ไอ้บ้า! หื่นกาม...จะไปไหนก็ไปเลยนะ”
“หึ!” หมอกเดินผิวปากเข้าไปในห้องนอนอย่างอารมณ์ดีโดยปล่อยให้ลูกแพรยืนหน้าแดงอยู่หน้าเตาแก๊ส ไม่รู้ว่าเพราะความโกรธหรือเพราะเขินอายกับคำพูดสองแง่สองง่ามของเขากันแน่
“อย่าคิดจะหวั่นไหวเด็ดขาดเลยนะยัยแพร” หญิงสาวสะบัดไล่ความคิดฟุ้งซ่านออก
