วิศวะคนโหดโหมดหวงเมีย 26
อยู่ไปอีกนาน
“อื้ออ~” เสียงร้องอู้อี้ในลำคอดังขึ้นพร้อมเปลือกตาคู่สวยที่ค่อย ๆ เปิดออกมาอย่างช้า ๆ ด้วยความงัวเงีย
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นข้าง ๆ ใบหูทำให้ลูกแพรเบิกตาตื่นอย่างเต็มที่พร้อมขยับถอยห่างด้วยความตกใจ แต่ทว่าท่าทางของเธอสร้างความขบขันให้หมอกไม่น้อย
“ที่นี่...” ลูกแพรกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ที่ตอนนี้เธอนั่งอยู่ในรถซึ่งสถานที่อยู่ตอนนี้ก็คือหน้าหอพักเธอ หญิงสาวก้มมองชุดที่ตัวเองสวมใส่ปรากฏว่ามันคือเสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งที่คลุมเกือบถึงเข่า เธอนั่งนิ่งพลางนึกย้อนว่าเธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงทั้งที่เธอควรจะอยู่ที่คอนโดของคนข้าง ๆ
“ฉันเห็นเธอนอนหลับสบายเลยไม่อยากปลุก”
“แล้วให้ฉันนอนบนรถเนี่ยนะ?” ลูกแพรแค่นหัวเราะในคำพูดที่เหมือนหวังดีแต่ประสงค์ร้ายของคนข้าง ๆ การที่เขาไม่ยอมปลุกเธอให้ตื่นแต่ดันอุ้มเธอขึ้นมานอนบนรถถ้าให้เลือกเธอเลือกอย่างแรกจะดีกว่า
“
