The Tradition

Chapter 2

"Karina let's go," aya ko kay Karina bago tumayo at dinampot ang aking pouch.

"Are you sure about this, Veronika?" She nervously asked.

Nasa Silverio kami at wala namang nakakakilala sa amin, kaya wala naman sigurong masama kung susubukan naming magsaya sa isang bar dito.

"Yeah, and besides baka hindi ko na maranasan ito pagbalik ng Alteria."

Everyone in Alteria knows me, wala akong kalayaan doon. I have to behave, I have to act prim and proper, all eyes on me. Dito sa Silverio pwede kong gawin ang mga gusto ko ng walang makikialam.

Nakarating kami ni Karina sa isang bar at pagkapasok pa lang ay bumungad na sa amin ang mga nagsasayaw at nag-iinuman. They're enjoying their life, how I wish I had that kind of freedom.

Nagtungo kami ni Karina sa isang table at nag-order ng light drinks. Kahit na minsan lang ito ay hindi parin namin dapat hayaan ang mga sarili namin na magpakalunod sa alak.

"Sayaw lang ako Veronika!" Masayang paalam sa akin ni Karina.

Tignan mo ang isang ito, may pag-aalinlangan pa siya kanina samantalang siya pa pala ang mauunang sumayaw. Pinanuod ko s'yang humalo sa mga tao at masayang sumasayaw. Tumatalon talon pa siya habang kumekending ang bewang.

Tumayo na ako at naglakad patungo sa dancefloor, hindi ako mag-eenjoy kung papanoorin ko lang si Karina. Nagsimula na akong sumabay sa musika. Itinaas ko ang kamay ko at winagayway ito. I was dancing my heart out, when suddenly I stepped on someone's shoes.

"Careful honey," I heard a man said.

Lumingon ako dito para humingi ng paumanhin at bumungad sa akin ang maamo nitong mukha. Makinis na balat, maliit at matangos na ilong, sumalubong sa akin ang singkit na mga mata nito,ng bumaba ang tingin ko sa labi niya ay mamula mula ito.

"Sorry."

Ngumisi siya sa'kin at nagulat ako ng mas lumapit pa siya. Magkaharap na kami ngayon, napalitan ang kanta ng isang sweet slow song.

Nanlaki ang mata ko ng kunin niya ang dalawang kamay ko at ilagay ito sa kanyang balikat. Hinawakan niya ang bewang ko at hinapit ako papalapit sa kanya.

Unti-unting gumalaw ang aming mga paa at dinama ang awitin. Nakatitig kami sa isa't isa habang sumasayaw. I don't know but my heart is beating so fast, daig ko pa ang tumakbo ng ilang kilometro.

"You're beautiful," sambit niya habang nakatitig sa akin.

Agad na nag-init ang pisngi ko dahil sa sinabi niya, marami na ang nagsabi sa'kin n'on at alam ko sa sarili ko na maganda ako, but I don't know it just hit so different.

"Thank you," nahihiyang wika ko.

Natapos ang kanta at naupo na ako, napalingon ako sa kabilang table at nakita ko iyong lalaki na umiinom doon.

I checked my phone to see kung anong oras na but to my surprise may message si Karina.

Sorry Vee umuwi na ako, red emergency!

What the... So mag-isa na lang pala ako dito. Pero sayang naman kung uuwi na agad ako. Um-order pa ako ng inumin at in-enjoy ang gabi. Nang masiyahan na ako ay tumayo na ako para umuwi but to my surprise, I lost balance. Thankfully someone caught me bago pa ako bumagsak sa sahig.

"You okay?"

I don't know what spirit has gotten into me, but I kissed the guy. Nahh I got attracted to him, I don't know but something about him can make me loose my cool.

He kissed back. Kumapit ako sa batok niya at hinapit naman niya ang bewang ko. Ang bilis nang pangyayari, I just found myself lying next to someone I don't even know.

I quickly get all my clothes on the floor and put it back, kahit na nanlalagkit ako ay agad akong umalis at iniwan ang lalaki na natutulog.

"It's you," biglang sambit niya habang kumakain kaming lahat.

Nanginginig kong nabitawan ang kutsara na hawak ko. Lahat ng nasa hapag ay nakatingin sa aming dalawa.