พรึบ
“อย่ามาทำกระล่อนกับฉัน!!”ฉันโวยขึ้นและบิดข้อมือจนสามารถหลุดจากการจับกุมของเขาได้ แต่แวบหนึ่งฉันได้กลิ่นที่ฉันคุ้นเคย กลิ่นหอมเฉพาะกายของไค้หรือไคที่อีตุ๊ดมันพยายามสร้างขึ้นมาหลอกหลอนฉัน ฉันยังคงเชื่อว่าไค้กับไคคือมีตัวตนจริงๆ และบางทีเด็กผู้ชายมัธยมปลายคนนี้อาจจะมีคำตอบให้ฉันก็เป็นได้
“ผมยังไม่ได้ทำกระล่อนเลย^_^”เขาพูดบอกฉันด้วยท่าทางกวนโอย ฉันจึงเบะปากและมองจิกใส่เขา
“อยากคบผู้หญิงอายุมากกว่าเพราะเปย์หนักใช่ป่ะ?”ฉันเอ่ยถามเขาไป เขาก็อมยิ้มให้ฉันเหมือนคนที่เจอคนรู้ทัน เด็กหนุ่มๆก็แบบนี้แหละ
“ขอโทษทีฉันมีคู่หมั้นแล้ว แต่ฉันจะให้นายอ่ะเอาไป”ฉันพูดขึ้นพลางหยิบบัตรเครดิตออกมาจากกระเป๋าถือของฉันหนึ่งใบและยื่นไปตรงหน้าของเขา
“ผมคงจะรับไว้ไม่ได้หรอกครับ”เขาพูดบอกฉันพลางเงยหน้าจากบัตรเครดิตของฉันขึ้นมามองหน้าฉัน
“ทำไมล่ะ ที่นายเข้ามาหาฉันเพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปอีกพลางย
