Don't You Remember Me?
1122 Words
Jay pov
Matagal kami naghintay bago magising si bunso. Kitang kita sa bendahe at mukha ni Laura ang grabe ng pag ka aksidente sa kanya. Ngumiti si Laura sa amin ni mama. Sign iyun na masaya siya.
"Kuya.. Ma... anong?"
Hinawakan ni Laura ang ulo niya.
"Hey wag ka tumayo.. may gusto palang kumausap sayo."
Ngumiti ako at pinapasok si Ems pero iba ang narinig ko ky Laura.
"Kuya Joanne leave me."
"Nagulat kami lalo na si Ems I didn't expect it kay Laura bakit si Joanne ang binanggit niya. I knew si Ems yung ..naguluhan ako
"Laura si Ems..."
Nakita ko ang lungkot sa mata ni Ems ng marinig niya kay Laura ang pangalan ni Joanne.
Kuya ?
" Whose Ems?"
Lahat kami sa kwarto di makapaniwala sa mga sinasabi ni Laura galit lang ba siya dahil sa ginawa ni Ems. Kaya niya nasabi ang mga ito.Pati si mama ay sumabat narin.
"Laura anak okey ka lang ba?, matagal sayo naghintay si Emily anak wag kanaman magbiro."
"Ma,. Ano bang sinasabi niyo tsaka teka lang bakit ako nandito at bakit ganito ang sa ulo ko."
"Dont you remember Laura naaksidente ka.?"
"What? Kelan? Dahil ba kay Joanne? Ma im sorry kung dito mo pa malalaman ma lesbian ako im sorry ."
Humagulhol ng iyak si Laura
Nakita ko sa kilos nga kapatid ko na seryoso siya sa mga sinasabi niya hanggang sa nagfreak out na siya. Kaya tinawag ko ang doctor niya. Chineck si Laura at napag alaman namin na Laura suffer a temporary memory loss dahil sa impact ng aksidente at nagkaroon ng effect sa utak. Doctors doesn't even know kelan babalik ang memory. Naka'y Laura na daw yun. Dahil ng freakout si Laura sinidate muna siya para makapagpahinga.
Kinausap ko si Ems.
"Emily im sorry. For now ang maalala lang ni Laura ay ang time pa na sila ni Joanne. Pero wag ka mag alala babalik din yan its just a temporary."
"Doc jay may hihilingin po sana ako. Wag niyo muna banggitin kay Laura lahat ng tungkol sa amin. Gusto ko kusa akong maalala ni Laura at may isa po akong paki usap."
Dahil sa nararamdaman ko na mahal ni Emily ang kapatid ko pinagbigyan ko siya sa gusto niya at alam kung nakabubuti din ito para kay Laura. Sabi nga nila ang utak kaya ka kalimutan pero ang puso di kailanman nakakalimot.
Ems pov
I never expect na mangyayari to kay Laura pero masakit man na isa ako sa nakalimutan niya di ako susuko. Naniniwala akong maalala niya ako one day. Fight lang. Buti nalang nagsupport si doc Jay. Kung pagkakataon ko na to baguhin ang pagkukulang ko thank God dahil binigyan pa niya ako ng pagkakataon.
Laura pov
Mahirap mangapa ng memory. Wala akong matandaan kung bakit ako napunta sa hospital nato and guess what lahat ng naremember ko tungkol sa amin ni Joanne. And ito pa alam na ni mama. Kailan alam ko si kuya Jay lang. Bakit sakin nangyari to. And yesterday nang magising ako may babae dun na diko makilala pero parang nakita ko na siya.I ask kuya bakit andito siya sabi niya naging kaibigan ko daw siya nung naging pasyente siya ni kuya . Sana maalala ko yun dahil sa totoo lang masaya akong nakita siya.
(Nakalabas na ng hospital si Laura)
Ems pov
Dahil pumayag si doc Jay ako na ang magiging pansamantalang nurse ni Laura habang nagpapagaling siya.
Minabuti ko na magstay in.
Papunta na ako ng unit niya dala ang gamit ko. Nagpumilit din kasi si Laura na dun magstay sa unit niya ng malaman niya na my unit siya. Papunta nako ky Laura ng kumatok ako i thought si tita Dinah ang magbubukas ngunit si Joanne ang nakita ko.
"Joanne? Why?"
"Umalis si tita my binili lang. Timing din na andito ako."
Iba na ata ngayon ang tono ni Joanne.
"Joanne alam mo naman sitwasyon ni Laura diba? "
"Chillax Ems andito lang ako bilang kaibigan ni Laura."
Pinuntahan ko si Laura nasa wheel chair pa siya. Naalala ko tuloy ang panahon na naging patient niya ako. Ang kaibahan lang di lumpo si Laura di lang makalakad dahil sa pasa pasa sa paa. Bumungad sakin ang ngiti ni Laura. At sinuklian ko din siya ng ngiti.
"Hi, Ems right?"
"Yes"
"So ikaw pala ang sinasabi ni kuya na nurse. "
"Uhuh"
"Im sorry that i can't remember you"
"Its okey.. someday you will
"Sana nga maalala ko na."
Maganda na sana ang usapan namin ni Laura kaya lang sumambat si Joanne.
"Bo parang napasarap ata usapan niyo ng nurse mo kailangan ko na umuwi".
"Hah eh..Nga pala magkakilala na ba kayo ni Emily kayo tatanungin ko dahil remember memory loss. "
"Oo she's my friend before you know her".
Naiinis na ako ky Joanne she calls my Laura bo. What the heck happened to her, nung sa hospital kaibigan tingin niya sakin at alam niya na ako na ang mahal ni Laura but when she found out that Laura has memory loss para siyang ahas na tinuklaw ang opportunity. This will not be easy.
"Yes Joanne and me were close friend."
"Wooh kailangan ko na talagang makaalala . Parang madami na ata ako namiss sa buhay ko."
"Okey sana bumalik na alaala mo bo.cge na i have to go,alis nako Ems please take care of her".
Umalis si Joanne at naiwan kaming dalawa ni Laura. Nagtext din kasi sakin namamayang gabi pa balik ni tita Dinah sa unit ni Laura.
Akala ko magkakaroon kami ng conversation ni Laura pero nagkaroon ng kunting silent at akward moment hanggang ako na bumasag ng katahimikan.
"So whats your plan today maam?"
"Joke ba yang pagtawag mo ng maam sakin?"
"Eh diba private nurse mo ako so maam or gusto mo madam o boss? "
Pabiro kung sinabi
"Hahaha.. funny ..di naman porket nurse kita ganun na tawag mo.. dba nga were friends di mo dapat itawag sakin mga yun."
"Eh ano nga ba. ?Laura,"
"Ahmm.. not Laura completo naman."
"Yan kaya tawag ko sayo since. Ganun. Walang maiksi"
" I like laura. Or sometimes i call you luo pag tinatamad ako 2 syllable"
"Ganun, sige na nga. "
"Emily pwede kwentohan mo ako how we became friends. I really dont remember anything from you. Im sorry."
Napalunok ako.
"Gusto ko sana magkwento kaso sabi ni doctor mo at ni doc Jay mas maganda ikaw kusang makaalala ng lahat."
"So marami pala talaga binilin si kuya. "
"Yup marami.... diko na nga mabilang eh."
"Wow grabeh ha. "
Then i get serious .
"Dont you really remember me Luo?"
"Im sorry, pero wala talaga Ems"
Nakita ko sa mga mata ni Laura ang lungkot... Yeah she really forgets me.
- Writer
