ห้องโถง เกรซเฮาส์
แสงไฟสลัว
เงาของเพื่อนร่วมแก๊งชาโดว์คอร์
ทอดยาวบนผนัง ทุกสายตาจับจ้องไปยังร่าง
ของชายคนหนึ่งที่ถูกมัดมือไพล่หลัง
เลือดอาบหน้า แผลฟกช้ำเต็มตัว
หลังจากโดนพริ้นท์ลากมาด้วยแรงโทสะ
..
เสียงรองเท้าหนังของมารุตกระแทกพื้น
“ตึก… ตึก… ตึก…”
ก่อนหยุดตรงหน้าเป้าหมาย
เขามองเหยื่อด้วยสายตาโหดเหี้ยม
ราวกับสัตว์นักล่าที่ไม่ปล่อยเหยื่อให้รอด
..
มารุต เสียงกดต่ำ แฝงความเดือดดาล
“กูจะถามแค่ครั้งเดียว…
มึงเอาตัวคนของกูไปไว้ที่ไหน?”
..
คนบุกบ้านไอริสหอบหายใจแรง
หน้าเต็มไปด้วยเหงื่อและเลือด ริมฝีปากสั่น
แต่ก็ยังแข็งขืน “กูบอกแล้ว… ตอนกูไปถึง…
ไม่มีใครอยู่ที่นั่น”
..
ผัวะ!
เสียงหมัดของมารุต
กระแทกเข้าหน้าอย่างแรง
จนเก้าอี้ที่มันนั่งแทบจะหงายหลัง
เลือดสาดออกจากปาก
..
มารุต คำราม
“โกหก! ไอ้เวร!!!
มึงคิดว่ากูจะเชื่อมึงง่าย ๆ เหรอวะ!?”
..
เขาคว้าคอเสื้อเ
