ค่ำคืนนี้ บาร์เก่าเงียบสงัด
แต่แสงไฟสลัวสะท้อนผิวไม้เงาวับ
มารุตนั่งอยู่มุมเดิมของร้าน
แม้จะมีกฎห้ามมาเฟียเข้าบาร์
เขาก็ฝ่ามาเพียงเพื่อตัวเอง
....
ในใจเขายังไม่ลืมจูบเมื่อช่วงบ่าย
ใบหน้าของไอริสยังชัดเจน—รอยยิ้ม เย้ายวน
และสายตาเยือกเย็นที่ทำให้เขาใจสั่น
...
ทันใดนั้น ประตูบาร์เปิดออก
ไอริสก้าวเข้ามาในชุดเดรสสลับระบายเล็กน้อย
ผมลอนสยายไหล่ กลิ่นน้ำหอมหวานบางเบา
อบอวลราวกลิ่นดอกไม้พรีเมียม
...
พนักงานบาร์เงยหน้าขึ้น...
และก้มหัวให้ราวกับเธอคือเจ้าของ
...
มารุต
กลอกตามองทุกย่างก้าวของเธอ
—สายตาไม่เคยละจากความสง่างาม
และเสน่ห์ของไอริส
...
ในใจมารุต:
“แม่ง…ช่างเย้ายวน ..
ท้าทายมาเฟียอย่างผมเกินไป…
ตอนนี้สิ่งที่ผมอยากได้มากกว่าร้านดอกไม้
…คือเธอ...ไอริส”
...
บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยแรงดึงดูด
—มารุต, มาเฟียหนุ่มผู้แข็งแกร่ง,
ต้องเผชิญหน้ากับเสน่ห์อันเย้ายวน
