หลังจากการปะทะคารม ภายในบ้านพักจบลง
---
ไอวินท์ พี่ชายคนโต หยิบโทรศัพท์ขึ้นดู
“พี่ต้องไปแล้วนะ”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น
แต่เต็มไปด้วยความรับผิดชอบ
..
ไอริสรีบโผเข้ากอดพี่ชาย เเนบเเน่น
ไม่นาน ไอวาร์ พี่ชายคนรอง
ก็เข้ามาสวมกอดอีกคน
ทั้งสามคนกอดกันอยู่ตรงนั้น อบอุ่นและแน่นแฟ้น
มารุตเงยหน้ามองภาพตรงหน้า
ใจเต็มไปด้วยความเคารพและความประทับใจ
ในความรักของพี่น้องตระกูลพิบูลย์วรพงศ์
..
ไอวินท์ เอ่ยเบาๆ ขณะกอดไอริส
“เรื่องนี้พี่จะคุยกับพ่อให้เองนะ”
สายตาไอริสฉายความกังวล
ไอวินท์ย้ำอย่างใจเย็น
“พี่จะค่อยๆ คุยให้ ไม่ต้องห่วง”
ไอริสพยักหน้า ขอบคุณด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
...
ก่อนจะเดินออกจากบ้าน
ไอวินท์ตบไหล่มารุตเบาๆ พลางเอ่ยขึ้น
“ไว้คราวหน้า..เรามากินข้าวกันนะมารุต”
...
ไอวาร์กับไอวินท์เดินออกไป
ทิ้งให้มารุตยืนอยู่ในบ้านพัก ...
มองความรักและความอบอุ่นของครอบครัวพี่น้อง
