มารุตก้าวเข้ามาในโถงบ้าน
กลิ่นหอมละมุนแปลกไปจากทุกครั้ง—
ไม่ใช่แค่กลิ่นดอกไม้ แต่เป็นกลิ่นเนยสด
ผสมกลิ่นวานิลลาและช็อกโกแลตอ่อน ๆ
ลอยอวลอยู่
...
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางเอ่ยถามเสียงต่ำ
“ดึกขนาดนี้…ยังไม่นอนอีก ทำอะไรอยู่?”
...
ไอริสหันมายิ้มสดใส
“เพิ่งเสร็จจากทำขนมน่ะค่ะ ลองชิมไหมคะ?”
...
เธอวาง. .จานเค้ก..บนโต๊ะไม้เตี้ย
เค้กช็อกโกแลตหน้านิ่ม
แต่งด้วยสตรอว์เบอร์รีสด
...
แสงไฟส้มอุ่นสะท้อนบนหน้าครีมเนียนนุ่ม
ชวนลิ้มลอง กลิ่นหวานละมุน
ชวนให้ห้องทั้งห้องน่าหลงใหลกว่าเดิม
...
“ลองทานกับชาดูสิคะ”
ไอริสพูดเบา ๆ
ก่อนรินน้ำชาหอมกลิ่นกุหลาบจาง
ลงถ้วยแก้วใส แล้วเลื่อนมาตรงหน้าเขา
...
มารุตนั่งลงช้า ๆ
ดวงตาคมสอดส่องไปทั่วโต๊ะอย่างเงียบเชียบ-
--แล้วทันใดนั้น
เขาก็สะดุดสายตากับสิ่งหนึ่ง
กล่องของขวัญเล็ก ๆ ผูกริบบิ้นสีทอง
เรียบร้อยและดูมีราคา
...
บนการ์ดใบเล็กที่แนบ
