เย็นวันนั้น
บรรยากาศในเกรซเฮาส์ไม่เหมือนเคย
กลิ่นบุหรี่จาง ๆ คลุ้งไปทั่วห้องโถง
เสียงน้ำแข็งกระทบแก้วเหล้าดังเป็นจังหวะ
แทนที่ด้วยความเงียบขรึมของบรรดา
เพื่อนร่วมแก๊ง
...
กริตตรินท์เอนหลังพิงโซฟา
แก้วเบียร์ในมือแทบไม่ได้แตะ
ดวงตาคมกริบมองไปยังมารุต
ที่นั่งกดโทรศัพท์เช็กข่าวสารอยู่
เสียงเขาทุ้มต่ำ แต่หนักแน่น
ราวกับกดน้ำหนักทุกคำให้หยั่งลึกในอากาศ
..
“รุต…เริ่มมีพวกแปลกหน้า
มาป้วนเปี้ยนย่านท่าเรือแล้วนะ”
...
คำพูดนั้นทำให้บรรยากาศตึงทันที
พริ้นท์ที่นั่งอยู่อีกมุม
เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร
ใบหน้าปกติที่ชอบยิ้มเล่น ๆ
กลับจริงจังผิดหูผิดตา
..
กริตตรินท์วางแก้วลงกับโต๊ะเสียงดัง กึ้ง!
“พวกมันไม่ใช่เด็กวัดแถวนี้หรอก
ร่องรอยที่ได้ข่าวมา…ใช่เลย
มีอีกแก๊งกำลังจะยกพลเข้ามา
แทรกผลประโยชน์ของเราเต็ม ๆ”
...
มารุตเงยหน้าขึ้น
ดวงตาคมเฉียบแวววาวด้วยไฟโทสะ
เขาไม่พูด
