"เธอกำลังถูกล่า”
562 Words
...ค่ำคืนถัดมา
เมืองทั้งเมืองเงียบสงบ มีเพียงแสงไฟถนน
ที่ทอดเงายาวบนพื้นถนนสายเล็ก ๆ
ร้านดอกไม้ของไอริสปิดไฟตั้งแต่หัวค่ำ
แต่บรรยากาศรอบ ๆ ไม่ได้สงบเงียบ
อย่างที่ควรจะเป็น
...
เงามืดเคลื่อนไหวไปมาตามตรอกแคบ
— ลูกน้องของ >มารุต
กระจายกำลังกันอย่างเป็นระบบ
บางคนแสร้งนั่งสูบบุหรี่ใกล้ ๆ
บางคนยืนพิงรถจักรยานยนต์รอเวลา
สายตาทุกคู่จับจ้องไปยัง บ้านพักไอริส
ซึ่งไม่ไกลจากร้านดอกไม้ของเธอ
..
มารุตนั่งอยู่ในรถหรูสีดำ
ที่จอดห่างออกไปพอสมควร
แววตาคมจ้องมองไปที่หน้าต่างชั้นสอง
ของบ้านพักหลังนั้น ไฟในห้องยังสว่างราง ๆ
เผยเงาร่างของหญิงสาว
ที่กำลังนั่งจัดดอกไม้ช่อเล็ก ๆ
ราวกับไม่สนใจโลกภายนอก
..
> “ดื้อเกินไปแล้ว ยัยบ้า!!…”
“เมื่อไม้อ่อนใช้ไม่ได้…ก็ถึงเวลาต้องใช้ไม้แข็ง”
...
เขายกแก้วไวน์ขึ้นจิบเบา ๆ
ก่อนเอ่ยกับคนสนิทที่นั่งเคียงข้าง
“คอยตามเธอทุกฝีก้าว อย่าให้คลาดสายตา
ฉันอยากให้ยัยนั่นรู้สึกว่าถูกจับอยู่ในกรง
แม้ไม่ได้แตะต้องตัวสักนิดเดียว”
..
ลูกน้องรับคำสั่งทันที
เงามืดเหล่านั้นเริ่มเคลื่อนไหว
ชิดเข้าไปใกล้ขึ้นทีละน้อย
-บางคนแอบวางซองจดหมายสีดำหน้าประตูร้าน
-บางคนแอบขีดรอยขู่ไว้บนผนังด้านข้าง
..
เป็นการกดดันที่ไม่ต้องใช้เสียง
แต่เต็มไปด้วยแรงอาฆาตให้รู้ว่า
“เธอกำลังถูกล่า”
..
ในบ้านพัก ไอริสวางช่อดอกไม้ลง
ราวกับสัมผัสได้ถึงบางสิ่งผิดปกติ
ความเงียบรอบบ้าน
กลับทำให้บรรยากาศกดดันยิ่งกว่าเสียงตะโกน
เธอค่อย ๆ เดินไปปิดม่านแน่นหนา
ดวงตานิ่งเรียบเช่นเคย ไม่หวั่นไหว
แต่ก็รู้แน่ว่า เกมครั้งนี้เพิ่งจะเริ่มจริง ๆ
---
ภายในห้องเงียบสงัด
ไอริสวางช่อดอกไม้ลงบนโต๊ะเล็ก ๆ
มือที่สัมผัสกลีบไอริสยังคงมั่นคง
แต่สายตาที่ทอดไปนอกหน้าต่าง
กลับทอแสงเย็นชา
ราวกับกำลังพูดคุยกับตัวเองในใจ
..
> “ชายคนนั้น…มารุต วิเวชรัตน์”
ชื่อที่เธอเคยได้ยินมา...จากคุณพ่อ
ดังขึ้นชัดเจนในความคิด
เขาไม่ใช่เพียงนักธุรกิจธรรมดา
แต่คือหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่กำลังขยายอิทธิพล
จากเมืองใหญ่เข้ามากลืนกินย่านเล็ก ๆ แห่งนี้
..
> “แก๊งของเขา…Shadow Core (ชาโดว์คอร์)
– สื่อถึงแกนกลางแห่งความมืด”
..
แก๊งที่เลื่องชื่อในวงการค้าอาวุธเถื่อน
ทุกการเคลื่อนไหวที่พวกเขาเข้าไปถึง
ทุกพื้นที่จะถูกกว้านซื้อ
และกลายเป็นเครือข่ายลับของธุรกิจผิดกฎหมาย
..
เขาหวังจะกว้านซื้อที่ดินทั้งย่านนี้
เพื่อเปิดบ่อนเถื่อน แข่งกับพวก Ghost Line
(โกสต์ไลน์) – เครือข่ายเงาที่จับต้องไม่ได้
แต่ควบคุมทุกสิ่ง
..
พื้นที่ตรงนี้ไม่ใช่เพียงทำเลทอง
แต่คือสมรภูมิใหม่ของสงครามเงา
ระหว่างมาเฟียสองฝ่าย
..
ไอริสยกแก้วน้ำขึ้นจิบเบา ๆ
แววตาเรียบเฉยแม้รู้ชัดถึงอันตราย
..
> “คนทั่วไปอาจกลัวจนตัวสั่น…แต่ฉันไม่”
>“โลกใต้ดินแบบนี้....
...ฉันคุ้นชิน…มาตั้งแต่ลืมตาดูโลก”
ใบหน้าของเธอนิ่งงัน
ราวกับดอกไม้ที่งดงามท่ามกลางพายุ
ไม่มีความหวาดหวั่นสักนิดเดียว
---
- Writer
