---
ค่ำคืนหลังเสร็จธุระ ตรวจดูการเก็บค่าคุ้มครอง
มารุตขับรถกลับเกรซเฮาส์ตามปกติ
แต่ในอกกลับไม่ปกติเอาเสียเลย
...
ใบหน้าไอริสลอยวนเวียนอยู่ตลอดเวลา
ตั้งแต่รอยยิ้มสดใส เสียงหัวเราะใส ๆ
จนถึงแววตาหยอกล้อที่บอกว่าจะปิดร้านสองวัน
...
สองวันไม่ได้เจอ…แม่งยาวนานเหมือนสองปี
..
เขาโยนเสื้อนอกทิ้งไว้บนโซฟา
เดินวนอยู่ในห้องเหมือนเสือหงุดหงิดในกรง
ดื่มวิสกี้ไปหนึ่งแก้ว~
ก็ไม่ช่วยให้ใจสงบลงแม้แต่น้อย
ยิ่งคิดยิ่งร้อนรุ่ม
...
จนในที่สุด
มือหนาก็เอื้อมไปคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมา
กดเบอร์ที่เพิ่งจำขึ้นใจได้โดยไม่ต้องมอง
...
เสียงสัญญาณดังเพียงสองครั้ง
ก่อนจะมีเสียงนุ่มละมุนคุ้นเคยดังลอดออกมา
“หวัดดีค่ะ…คุณมาเฟีย ดึกแล้วนะคะ...
ยังไม่หลับเหรอ”
...
มารุตเอนกายพิงพนักโซฟา หลับตาลง
แต่รอยยิ้มบางผุดขึ้นที่มุมปาก
เสียงเขาทุ้มต่ำ แฝงอาการอ้อน
แบบที่ตัวเองก็ไม่เคยทำกับใคร
“จะให้ผมหล
