--นี่ไม่ใช่การอ้อนวอน แต่มันคือการยึดครอง!--

652 Words

ภายในห้องพักริมชายหาด เสียงคลื่นนอกหน้าต่างยังคงซัดสาด แต่บรรยากาศในห้องกลับอึดอัด ด้วยแรงอารมณ์ที่ปะทุ ... มารุตลากแขนไอริสเข้ามา กดประตูปิดดัง ปัง!!! จนทุกอย่างเงียบลง เหลือเพียงลมหายใจถี่แรงของเขา .. “เปลี่ยนชุดบ้านั่นซะ” เสียงทุ้มต่ำเต็มไปด้วยความโมโห .. ไอริสเบือนหน้าหนี ทำหน้างอน อย่างไม่ยอมแพ้ “นี่มันทะเลนะคะ ใครๆ เขาก็ใส่กันทั้งนั้น… แย่ชะมัด ทำไมต้องมาเจอคุณวันนี้ด้วย” ... คำพูดนั้น เป็นเหมือนเชื้อเพลิงเติมไฟเข้าไปในอกมารุต ความหึงหวงและแรงหวงแหนแผดเผา ไม่มีเหตุผลเหลือ เขาก้าวเข้าหา จับข้อมือเธอแน่น จนไอริสเผลอชะงัก .. “ปากดีนักใช่มั้ย…??” เขาไม่รอให้เธอเถียงต่อ ร่างสูงโน้มตัวลง --จู่โจมจูบอย่างรุนแรง ที่ริมฝีปากเล็กทันที ลมหายใจร้อนรุ่มบดเบียดอย่างเอาเป็นเอาตาย --คล้ายลงโทษให้เธอรับรู้ว่า การดื้อดึงเมื่อครู่มันทำให้เขาเดือดแค่ไหน .. แรงกดจากปากหน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD