Nil, öğleden sonra ilk fırsatta Gül ’ün yanına geldiğinde gözleri parlıyordu. Üzerinde rahat kıyafetler vardı ama hala dizlerinde, dirseklerinde bandajlar duruyordu. Gül onu görünce kaşlarını kaldırdı.
“Ne bu hal? Savaş’ ın omzunda parkura yetmedi mi, şimdi de spora mı gidiyorsun? Seni böyle görmek şaşırtıcı. ”
Nil, oturduğu sandalyeye gömülerek yüzünde kocaman bir gülümsemeyle sırıttı.
“Hayır. Ama sana bir şey anlatmam lazım... Savaş… yani… bana pansuman yaptı.”
Gül gözlerini devirdi. “Ay harika, doktorculuk da oynuyor artık.”
Ama Nil onun alayına aldırmadı, heyecanla devam etti:
“Hayır Gül, sen anlamıyorsun! O kadar özenliydi ki… yani beklemiyordum. Normalde duvar gibi bir adam ama… inanılmaz nazikti. Ellerini hissettim. Sert ama yumuşak davranıyordu. Yaralarımın her biriyle tek te
