รวมเรื่องสั้น2รส (ชู้รักคุณเชม/เมียผมกล้ามเป็นมัด)

ชู้รักคุณเชม ตอนที่2

คุณนายนวลกำรูปคุณเชมและคะน้าที่กำลังอยู่ในอิริยาบถคู่รักแน่น

“หลักฐานเท่านี้ก็เพียงพอจะฟ้องหย่าคุณเชมได้แล้วนะครับ” นักสืบเอกชนบอกกับคุณนายนวล สาวใหญ่วัย38ปีที่ไม่รู้จักดูแลตัวเอง จนร่างกายแซงอายุไป5ปี หันสายตาพยาบาทมามองนักสืบหนุ่ม

“หย่าหรือ!? ฝันไปเถอะ” เธอบอกเขาเสียงดัง จนนักสืบถึงกับงง แล้วจะให้ไปสืบมาทำมะเขืออะไร

เวลาเลิกงาน เชมพาคะน้ามาต่อที่ห้องสวีทในโรงแรมหรู ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังปรนเปรอเขาด้วยปาก สายเรียกเข้าจากเบอร์คุณนายนวลก็โทรมา เชมรับสายทั้งที่มือยังกดหัวคะน้าพลางขยุ้มผมหนาไปพลาง คะน้าหันสายตาขึ้นมาเป็นเชิงถามว่าควรหยุดไหม แต่คุณเชมส่ายหน้าบอก เด็กหนุ่มจึงทำหน้าที่ต่อไป

“อะไร” ชายหนุ่มตอบรับปลายสาย

“อยู่ไหนคะ”คุณนวลกัดฟันถาม

“โรงแรม”คุณเชมว่าเรียบๆ คุณนวลนิ่งไปครู่ เกือบจะหลุดปากถามแล้วว่าไปทำอะไร เพราะเธอรู้ดีว่าเขาจะตอบตามความจริง

เมื่อทำใจได้แล้ว คุณนวลจึงถามต่อ

“จะกลับกี่โมงคะ ดิฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”

“ไม่รู้ คุณมีอะไรก็ว่ามาเถอะ อา…”ชายหนุ่มไม่ได้ตั้งใจจะครางใส่โทรศัพท์ แต่เพราะความเสียวซ่านที่จู่โจมกะทันหัน นั่นทำเอาคนที่อยู่หว่างขาตาโตตกใจ ไม่แพ้คนปลายสายเลย

“ขอโทษที รีบๆ พูดธุระคุณได้ไหม”ชายหนุ่มบอกกับปลายสาย

“พูด แล้วคุณจะตั้งใจฟังหรือคะ”คุณนวลว่าเสียงประชด

“งั้นเท่านี้ก่อน 2-3วัน เสร็จธุระแล้วผมจะเข้าไป” ชายหนุ่มว่าก่อนจะวางสาย

“ใครโทรมาหรือครับ”คะน้าเอาปากออกจากลำเอ็นก่อนจะถาม คุณเชมไม่ได้บอก เพราะพอพูดถึงชื่อคุณนวลทีไร คะน้าเป็นต้องทำหน้าสลดและไม่มีอารมณ์จะร่วมรักต่อในทันที

ร่างสูงจึงจับหัวเด็กหนุ่ม เอาแท่งเอ็นยัดใส่ปิดปาก คะน้าจึงดูดอมปรนนิบัติเขาต่อไป พลางชักของคุณเชมและของตัวเองไปพลาง

ทางด้านคุณนวล เมื่อวางสายจากคุณเชมแล้ว เธอก็ปาโทรศัพท์ทิ้งจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

ใบหน้าเต็มไปด้วยความชิงชังเคียดแค้น นึกไปถึงเรื่องสมัยก่อนเก่า ในวันแต่งงานของเธอ วันที่ควรจะเป็นวันชื่นคืนสุข

20ปีก่อน

เชมอายุ20ปี นวลอายุ20ปี ดนัยอายุ19ปี

“คุณเชม คุณทำอย่างนี้กับนวลได้ยังไง นี่วันแต่งงานของเรานะ” หญิงสาวกรีดร้อง เมื่อจับได้คาตาว่าเจ้าบ่าวกำลังจูบอยู่กับผู้ชายคนอื่น ที่ไม่ใช่ใคร เขาคือดนัย น้องชายเธอเอง

เชมมองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า ส่วนดนัยนั้นมีท่าทางตื่นกลัว

“มึง ไอ้น้องเลว มึงก็รู้ว่าเขาเป็นผัวกู มึงยังจะกล้าอีกนะ” นวลชี้นิ้วอันสั่นเทามาที่ดนัย

“เธอต่างหากที่รู้อยู่เต็มอก ว่าดนัยเป็นเมียฉันอยู่ก่อนแล้ว และจะเป็นตลอดไปด้วย” เชมว่ากลับ

นวลมองเจ้าบ่าวของเธอด้วยสายตาตัดพ้อหัวใจแตกสลาย ใช่ เธอรู้ แต่เธอก็รักเขาไม่น้อยไปกว่าใครเลย และเธอแน่ใจว่า เธอรักเขามากกว่าใครในโลก แม้ชีวิตเธอก็ให้เขาได้

“พี่เชม…” ดนัยปรามเชมไม่ให้พูดทำร้ายจิตใจพี่สาวของเขาอีก เชมถอนใจ ดนัยเป็นคนเดียวที่เขาตามใจทุกอย่าง แม้แต่ขอให้มาแต่งงานกับนวลเองก็ตาม

‘นะพี่เชม แต่งงานกับพี่นวลเถอะ’

‘ทำไมล่ะนัย ทำไมผลักไสพี่ พี่รักนัย ไม่ได้รักนวล’

‘แต่พี่เชม ถ้าพี่ไม่แต่งงานกับพี่นวล เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ พี่นวลบอกคุณพ่อคุณแม่เรื่องของเราแน่’

‘พี่ก็ไม่ใช่คนไม่มีหัวนอนปลายเท้านะนัย’

‘ไม่ใช่อย่างนั้นครับพี่เชม แต่นัยไม่อยากให้คุณพ่อคุณแม่เสียใจ พี่เชมเข้าใจใช่ไหมครับ’

‘แต่จะให้พี่ไปแต่งงานกับคนอื่น ก็เกินไปนะนัย ไม่หึงไม่หวงพี่สักนิดเลยหรือ’

‘พี่นวลรักพี่มากนะ’ ดนัยบอกหน้าเศร้า เขาเป็นคนหัวอ่อน เชมเป็นคนที่เขารักมาก และเขาก็รักครอบครัวมากเช่นกัน นวลมาร้องไห้อ้อนวอนขอเชมจากเขา เธอถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจ ไม่เคยมีสิ่งใดที่เธออยากได้แล้วไม่ได้ เพราะเมื่อไม่ได้ เธอจะผิดหวังจนสามารถตายได้เลยทีเดียว

‘พี่เชม ถ้าพี่แต่งงานกับพี่นวล เราก็ยังได้อยู่ด้วยกันนะ’ ดนัยเกลี้ยกล่อมแฟน และแน่นอนว่า นัยจะอ้อนเอาอะไรเชมก็ยอมให้

ทั้งสามคนอยู่ด้วยกันภายในบ้านหลังใหญ่ โดยที่นวลมักหลงลืมข้อตกลงตลอด ว่าแท้ที่จริงดนัยก็เป็นเมียเชมเหมือนกัน และดูท่าเชมจะทำตัวเหมือนว่ามีดนัยเป็นเมียคนเดียวเสียด้วย

‘ฮือๆๆๆ ทำไมนัยทำแบบนี้ ทำไมกั๊กเชมไว้คนเดียว’ พี่สาวมาร้องไห้ต่อว่าน้องชาย ดนัยทำหน้าลำบากใจ เพราะตั้งแต่คืนเข้าหอ พี่เชมก็มานอนแต่กับเขา

‘นัยจะพูดกับพี่เชมให้นะครับ’ ชายหนุ่มว่า

‘นะครับพี่เชม’

‘ไม่หึงพี่เลยหรือ’ เชมถามแบบไม่จริงจังนัก เพราะถ้าเป็นเรื่องของครอบครัวแล้ว ดนัยก็เป็นแบบนี้เสมอ

‘ยังไงลูกพี่ก็เหมือนลูกนัยด้วย’ ดนัยว่าเศร้า ใช่ว่าเขาจะอยากอยู่อย่างนี้ ที่ต้องแบ่งสามีใช้ร่วมกับใคร แต่เขามีพี่เพียงคนเดียว เขายอมเจ็บได้เพื่อเธอ

‘ก็ได้’ เชมรับคำ

ตกดึกคืนนี้เงียบเชียบกว่าทุกคืน ดนัยเอาเสื้อเชมมากอดนอนร้องไห้เงียบๆ คนเดียวในห้อง โดยหารู้ไม่ว่า เชมกำลังยืนมองเขาอยู่ในมุมมืดภายในห้องนั่นแหละ

ทางด้านนวลนั้นก็กำลังเสพสุขอยู่กับชายหนุ่มคนหนึ่งอย่างเมามันในความมืด ปากก็ครางร้องเรียกแต่เชมๆ ไม่หยุดปาก โดยหารู้ไม่ว่าชายคนนี้เป็นเพียงผู้ชายขายน้ำที่เชมจ้างมาแทนตัวเขาก็เท่านั้น

เมื่อได้เคยลิ้มรสสวาทครั้งหนึ่งแล้ว นวลก็ติดใจอยากได้อีกทุกวัน แต่เพราะกลัวความจะแตก เชมจึงไม่ได้จ้างคนมาปรนเปรอเธอได้บ่อย และนวลเริ่มตั้งท้องอ่อนๆ แล้วด้วย นั้นจึงเป็นเหตุให้เกิดโศกนาฏกรรมที่เลวร้ายตามมา

‘นัย นัยเป็นอะไร’ เชมมองดูคนรักไอออกมาเป็นเลือด ดนัยที่รู้ว่าพี่สาวของตนเป็นคนวางยาเพราะความหึงหวง แต่ก็หาได้บอกความจริงออกไปไม่

‘นัยป่วยแต่เด็กแล้ว เป็นโรคที่รักษาไม่หาย แต่นัยไม่กล้าบอกพี่เชม’ ดนัยเลือกจะโกหก

‘ทำไมล่ะนัย’เชมกัดปากแน่นจนเจ็บ

‘ก็ไม่ดีหรือไง ตลอดเวลาพี่ก็ไม่เป็นทุกข์ด้วย เรามีความสุขกันมาก เห็นไหม’

‘นัย…’น้ำตาลูกผู้ชายหยดแหมะ

‘นัยรักพี่นะ ฝากดูแลพี่นวลกับลูกด้วยนะครับ’ดนัยยิ้มทั้งน้ำตาด้วยใจอาวอน