มังกรคลั่งรัก

ผู้หญิงในอุดมคติ

ตอนที่ 7

หลังจากการพูดคุยอย่างเป็นกันเองพร้อมคำสารภาพรักของซีอีโอหนุ่ม ภายในห้องพักอันหรูหราของโรงแรมกลางกรุงปารีสก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความรักและความรู้สึกวาบหวามที่ลอยอวลอยู่ในอากาศ ทุกความเก้อเขินถูกแทนที่ด้วยความใกล้ชิดที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งคู่ที่เริ่มหนักหน่วงและใกล้ชิดกันมากขึ้น บรรยากาศค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนและความอบอุ่น

“ดึกแล้ว พี่ไปอาบน้ำก่อนนะครับ พลอยจะได้นอนซะที”

“พลอยนอนข้างนอก พี่กรนอนข้างในไม่ใช่เหรอคะ”

“อะไรกัน เป็นแฟนกันแล้ว นอนด้วยกันซิครับ อุ่นดีออก”

“คิดอะไรกับพลอยป่ะเนี่ย”

“คิดอยู่ครับ แต่ไม่ถึงขั้นที่จะทำให้พลอยเสียหายหรอก...พี่รับรอง” สิ้นเสียงเขาก็เดินตรงเข้าห้องนอนไป

หลังจากอาบน้ำเสร็จ มังกรก็เห็นพลอยนภัสยืนอยู่บริเวณระเบียง มีเพียงผ้าพันคอบางๆ เท่านั้น ทั้งที่อากาศภายนอกยามค่ำคืนเริ่มเย็นลงเรื่อย ๆ

ปารีสถึงแม้อุณหภูมิภายนอกจะดูอบอุ่นในเวลากลางวัน แต่ก็มักจะลดต่ำลงอย่างรวดเร็วในช่วงค่ำคืนและยามเช้าตรู่ ชุดที่พลอยนภัสสวมใส่อยู่ตอนนี้จึงไม่เพียงพอต่อการรับมือกับอากาศที่เปลี่ยนแปลงได้ มังกรที่เห็นดังนั้นจึงเดินไปที่กระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ของเขา ซึ่งรู้ดีว่าภายในนั้นมีชุดที่เหมาะสมกับสภาพอากาศเช่นนี้

ซีอีโอหนุ่มรีบเดินเข้าไปหยิบเสื้อคลุมตัวยาวภายในห้องออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปหาเด็กสาวอย่างช้า ๆ แล้วสวมเสื้อคลุมตัวหนานั้นให้กับเธออย่างนุ่มนวลจากทางด้านหลัง เนื้อผ้าที่หนาแน่นให้ความอบอุ่นกับร่างกายของเธอในทันที พร้อม ๆ กับอ้อมกอดของเขาที่กอดเธอเอาไว้จากทางด้านหลัง

“ใส่เอาไว้นะ เดี๋ยวจะไม่สบาย” มังกรกระซิบเธอบอกเบา ๆ

“พลอยอยากเก็บบรรยายดี ๆ จังเลยค่ะ ถ้าโทรศัพท์ไม่หายคงได้ถ่ายรูป เอาไว้เต็มไปหมด”

“เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ให้ยืมโทรศัพท์ พลอยจะได้ถ่ายรูปอีกเยอะเลย พี่รับรอง” เขาบอกกับเธออย่างอ่อนโยน ปารีสดูงดงามเกินบรรยาย แสงไฟจากตึกสูงสะท้อนกับผิวน้ำในแม่น้ำแซนเป็นประกายระยิบระยับ ราวกับเกล็ดดาวที่ร่วงหล่นลงสู่ผืนน้ำ

“ขอบคุณค่ะ” พลอยนภัสตอบพร้อมรอยยิ้ม เธอสัมผัสได้ถึงความห่วงใยที่จริงใจของเขา เด็กสาวขยับเสื้อคลุมให้กระชับขึ้น ก่อนจะเอ่ยปากบอกเขา

“ที่บ้านอุปถัมภ์พอจะมีชุดพวกนี้ให้พลอยใส่อยู่ค่ะ แต่พลอยไม่ได้เอามาด้วย เพราะมันหนัก พลอยเลยเอามาแค่จำเป็น” ในอ้อมกอดอันอบอุ่นที่เต็มไปด้วยความเชื่อใจ พลอยนภัสเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมเข้มที่อยู่ใกล้เพียงนิด

“พี่กรยังไม่ง่วงเหรอคะ” มังกรหันมามองเด็กสาวด้วยดวงตาคมลึกที่ซ่อนประกายอ่อนโยนเอาไว้ภายใน

“พลอยล่ะ…ง่วงหรือยัง” เสียงทุ้มนุ่มชวนให้ใจสั่น สายลมเย็นพัดพาเส้นผมเธอลู่ไหวเบา ๆ

“นิดหน่อยค่ะ” เธอตอบเสียงเบา แววตาสะท้อนภาพไฟริมแม่น้ำราวกับกำลังแบกเมืองไว้ทั้งเมือง

“พี่ว่าพรุ่งนี้…พลอยไม่ต้องกลับไปที่บ้านอุปถัมภ์หรอก” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เดี๋ยวพี่จะจัดการทุกอย่างให้พลอยเอง” เธอกะพริบตาถี่เหมือนไม่แน่ใจว่าตัวเองได้ยินถูก

“แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่ครับ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่เปิดช่องให้ปฏิเสธ แต่ก็อ่อนโยนพอให้รู้ว่าเขาไม่ได้บังคับเธอ พลอยนภัสหลบดวงตาคมคู่นั้นไม่ไหว ใบหน้าร้อนผ่าวโดยไม่รู้ตัว สุดท้ายเด็กสาวก็พยักหน้าเบา ๆ

“ค่ะ…”

“พี่ว่า จิบนมอุ่น ๆ ก่อนนอนดีมั้ย เดี๋ยวพี่เตรียมให้” เขาเสนอด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใย ก่อนจะจูงมือเธอไปที่ห้องครัวเล็ก ๆ แสงไฟในห้องครัวเป็นสีขาวนวลสบายตา ตัดกับความมืดและแสงสลัวของห้องรับแขก

“พี่กรดีกับพลอยจัง แถมยังรู้ใจอีก” คำพูดที่บริสุทธิ์ของเธอทำให้มังกรรู้สึกถึงความสุขและความอิ่มเอมใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความไว้ใจที่เธอมีให้เขาเป็นดั่งของขวัญล้ำค่า

เขาจัดการเทนมสดใส่หม้อเล็ก ๆ แล้วนำไปอุ่นบนเตาไฟฟ้า พลอยนภัสยืนพิงเคาน์เตอร์มองการกระทำของเขาอย่างใกล้ชิด ท่าทางที่คุ้นเคยกับการดูแลตัวเองและคนอื่น ๆ ทำให้เขายิ่งดูมีเสน่ห์ในสายตาเธอ

หลังจากวางแก้วนมที่ว่างเปล่าลงบนเคาน์เตอร์บาร์ มังกรก็หันมาหาพลอยนภัสที่กำลังส่งยิ้มอย่างอ่อนหวาน

“รู้ว่าพลอยชอบดื่มนมก่อนนอนนะเหรอ” เขาถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พลางใช้ปลายนิ้วเช็ดคราบนมจาง ๆ ที่มุมปากของเธออย่างแผ่วเบา

“ค่ะ...จริง ๆ ตอนเด็ก ๆ พลอยก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่พลอยถูกแม่บังคับ เพราะว่าท่านกลัวพลอยไม่สูง” เธอตอบอย่างเป็นธรรมชาติ มังกรยิ้มบาง ๆ ขณะที่มองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของเธออย่างพิจารณา

“จะว่าไปพลอยก็สูงแล้วนะ”

“165 ไม่ถึงว่าสูงค่ะ ดูสิ!!! หัวพลอยอยู่แค่คอของพี่เอง” เธอพูดพร้อมทำท่าทางวัดส่วนสูงเปรียบเทียบกับร่างกายกำยำของเขา มังกรสอดมือทั้งสองข้างโอบรอบเอวเล็กของเธอไว้ กระชับอ้อมกอดให้แนบแน่นขึ้น จนสัมผัสได้ถึงไออุ่นและความตื่นเต้นที่แผ่ออกมาจากร่างของเด็กสาว

“แต่พี่ชอบผู้หญิงตัวเล็ก และพลอยคือสเปคพี่” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความจริงใจอย่างไม่มีข้อสงสัย

“ทำไมคะ เหมือนตุ๊กตาเหรอ” พลอยนภัสถามกลับอย่างเขินอายปนสงสัย

“อืม... ก็อุ้มง่ายดีนะ” มังกรตอบด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์เล็กน้อย และแววตาของเขาก็เต็มไปด้วยประกายระยิบระยับที่บ่งบอกถึงความสนุก

พลอยนภัสรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง แต่ไม่ทันที่เธอจะตอบอะไร มังกรก็ช้อนตัวเธอขึ้นจากพื้นในทันที

“ว้าย!!!...พี่กร” พลอยนภัสอุทานเบา ๆ ด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบโอบแขนเรียวสวยรอบลำคอของเขาไว้โดยสัญชาตญาณ ร่างกายของเธอเบาหวิวราวกับขนนก ในอ้อมแขนที่แข็งแกร่งของมังกร

“จะอุ้มทำไมไม่บอกค่ะ อื้อ!!! พลอยตกใจหมดเลย”

“โอ๋ ๆ ขวัญเอ๊ยขวัญมา”

“ปล่อยพลอยลงเถอะค่ะ เดี๋ยวนมก็ไหม้พอดีหรอก”

ทุกอย่างดำเนินไปอย่างโรแมนติกและน่ารักอย่างที่สุด เธอมองใบหน้าหล่อเหลาที่ก้มลงมาใกล้ ดวงตาคมของเขาเต็มไปด้วยความเสน่หาและความเอ็นดู ในขณะเดียวกัน เธอก็รับรู้ได้ถึงกล้ามเนื้อที่เกร็งขึ้นเล็กน้อยจากน้ำหนักตัวของเธอ

พลอยนภัสซบหน้าเข้ากับแผงอกกว้างของเขา สูดดมกลิ่นหอมสะอาดที่ทำให้หัวใจเธอเต้นรัว ทุกความกังวลและความประหม่าในใจหายไปสิ้น เหลือไว้เพียงความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัย และความรักที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว

เขาค่อย ๆ วางเธอลงยืนบนพื้นอย่างนุ่มนวลราวกับกลัวเธอจะบุบสลาย

“สเปคของพี่... นอกจากจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กแบบพลอยแล้ว ก็ต้องเป็นคนที่น่ารักและกล้าหาญแบบพลอยด้วย” มังกรกระซิบเบา ๆ ชิดริมหูของเธอ ก่อนจะกอดเธอไว้แน่น และจุมพิตที่ผมของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ค่ำคืนในปารีสจึงเริ่มต้นขึ้นด้วยอ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุด ท่ามกลางบรรยากาศที่สุดแสนจะโรแมนติก

ไม่นานนัก นมอุ่น ๆ สองแก้วก็ถูกส่งมอบให้แก่กัน ไออุ่นจากแก้วนมลอยขึ้นมาแตะใบหน้าของพลอยนภัส ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย ทั้งสองนั่งเคียงข้างกันตรงเคาน์เตอร์บาร์เล็ก ๆ ในห้องครัว

“ถ้าดื่มนม แล้วถ้ายังไม่ง่วง... ก็ไปนอนดูซีรีส์ก็ได้นะ” เขาบอก พลางมองแก้วนมในมือเธอด้วยความเอาใจใส่

“ไม่ดีกว่าค่ะ พลอยกลัวตื่นสาย พรุ่งนี้ยังต้องทำเรื่องอีกเยอะเลย” พลอยนภัสตอบพลางยิ้ม ก่อนจะยกแก้วนมขึ้นจิบ

มังกรมองเธออย่างลึกซึ้ง เขาชอบช่วงเวลาที่ได้เห็นด้านที่อ่อนหวานและเปราะบางของเธอ

“รู้มั้ยว่า พี่ไม่อยากให้วันพรุ่งนี้มาถึงเลย” เขาพูด ก่อนจะวางแก้วนมที่ว่างเปล่าลง

“พี่อยากดูและพลอยอย่างนี้ตลอดไป” พลอยนภัสวางแก้วนมลงเช่นกัน เธอโน้มตัวเข้าหาเขาเล็กน้อย จนใบหน้าของพวกเขาอยู่ใกล้กันอีกครั้ง

“พลอยรู้ว่าพี่กรอยากดูแลพลอยจริง ๆ” เธอกระซิบ

“แต่กลับไทยเราก็เจอกันได้เหมือนเดิมไม่ใช่เหรอคะ”

“ก็คงได้ แต่พี่จะหาโอกาสอยู่กับพลอยได้ตลอดเวลาแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะ”

มังกรไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่ยื่นมือมาประคองแก้มเนียนของเด็กสาวไว้ แล้วจุมพิตที่หน้าผากของเธอด้วยความรัก ความปรารถนาในตัวเขายังคงมีอยู่ แต่เขาเลือกที่จะแลกความรู้สึกที่เร่าร้อนนั้น ด้วยความทะนุถนอมที่

ทั้งสองจ้องมองตากันอย่างลึกซึ้งอีกครั้ง ก่อนที่มังกรจะตัดสินใจพาเธอเข้ามาที่ห้องนอน

“พลอย!!..เมื่อกี้พี่พูดเล่น จริง ๆ พี่แค่อยากให้พลอยนอนในห้องนี้ต่างหาก” เขาพูดพลางจะเดินออกห้องไป เด็กสาวรีบคว้ามือหนาของเขาเอาไว้

“อย่าทิ้งกันสิคะ พลอยให้พี่นอนได้ เรานอนด้วยกันนะคะ พลอยไว้ใจพี่”

“แน่ใจเหรอ” เขาถามเสียงต่ำ

“พลอยเชื่อพี่ ตั้งแต่ตัดสินใจมากับพี่แล้วค่ะ”