ตอนที่หก
รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวไปรับพยาบาลสาวแต่เช้า เพื่อมายังบ้านของมาเฟียหนุ่ม แค่เพียงรถเคลื่อนเข้าไปยังตัวบ้านที่อยู่ห่างจากรั้วราวหนึ่งกิโลเธอก็รู้สึกตื่นตระหนกราวกับตัวเองเดินมาหยุดตรงปากเหว
“สวัสดีครับ”ทันทีที่เธอก้าวขาลงจากรถ เลขาวัยกลางคนก็เอ่ยทักทายเธอทันที
“สวัสดีค่ะคุณอภิชาต”เธอยกมือพนมขึ้นไหว้คนตรงหน้าก้มหัวลงเล็กน้อย
“ยินดีต้อนรับครับ ผมคงอยู่กับคุณได้แค่ตรงนี้เดี๋ยวผู้ช่วยและบอดี้การ์ดของนายน้อยจะเป็นคนพาคุณชมบ้านนะครับ ผมต้องรีบไปขึ้นเครื่องแล้วขอตัวก่อน”
“ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ”เธอยกมือพนมขึ้นไหว้อีกครั้งก่อนที่อีกฝ่ายจะส่งยิ้มให้แล้วเดินออกไปขึ้นรถทันที
“นั่นเหรอพยาบาลคนนั้น”สงครามเอ่ยถาม
“ใช่ครับนายใหญ่”
“ไว้ใจได้แน่นะ ไม่ใช่ว่าเป็นคนของอีกฝ่าย”
“ทางเราเช็กแล้วครับ เธอไม่มีพิษมีภัยตัวคนเดียวแม่เสียแล้วแต่ไม่ระบุว่าใครเป็นพ่อ”
“อืม…ออกรถ”รถเคลื่อนออกจากตัวบ้าน นายให
