บทที่ 1
1109 Words
บทนำ
ท่ามกลางแสงสีและเสียงเพลงที่กำลังดังกระหึ่มในยามค่ำคืนวันศุกร์ หนุ่มสาวมากมายต่างพากันมาสังสรรค์กันยังสถานบันเทิงเช่นเดียวกับหญิงสาวตัวเล็ก รูปร่างบอบบาง น่าทะนุถนอมคนหนึ่ง ที่ได้มาสังสรรค์กับเหล่ารุ่นที่ในที่ทำงาน
“แกมาที่นี่ได้ไง”หญิงสาวตัวเล็กหันหน้าไปมองตามเสียงเรียกที่คุ้นเคย เธอยืนนิ่งด้วยความตกใจกลัวอยู่ครู่หนึ่งกับเจ้าของเสียงที่มีอิทธิพลต่ออารมณ์ความหวาดกลัวของเธอ
จารวี เป็นพี่สาวต่างมารดาและเป็นลูกจากภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แตกต่างกับเธอที่มีแม่เป็นเพียงคนใช้ของบ้านนายพลใหญ่ จึงมักจะถูกพี่สาวรังแกเสมอ
ขวัญแค่มาเที่ยวกับเพื่อนเองค่ะพี่จีน”ใบหน้าสวยใสไร้เดียงสาที่ใครเห็นเป็นต้องเอ็นดู หญิงสาวดูอ่อนแอน่าทะนุถนอมจนคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่สาวอย่างจารวีไม่ถูกชะตากับน้องสาวที่เป็นนางพยาบาลอยู่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง
“อย่างแกนะเหรอ จะมาเที่ยวที่แบบนี้ ฉันจะฟ้องคุณพ่อว่าแกทำตัวเหลวไหล เร่มาขายตัวถึงในคลับหรู หวังเกาะผู้ชายรวยๆ เหมือนแม่แกไม่มีผิด”
“แล้วนี่แต่งตัวอะไรของแก”จารวีกระชากเสื้อคลุมตัวนอกลายลูกไม้สีดำที่ขวัญนรีสวมทับอยู่จนหลุดติดมือเธอไป เผยให้เห็นไหล่นวลเนียนที่ก่อนหน้านี้ได้ถูกปกปิดเอาไว้
“พี่จีน”ขวัญนรี ตกใจเรียกชื่อผู้เป็นพี่สาวเสียงอ่อน เหมือนจะร้องไห้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอโดนด่าด้วยถ้อยคำหยาบคายเช่นนี้หรือเจอการกระทำแบบนี้ แต่มันเป็นทุกครั้งที่เธอเจอพี่สาวตามสถานที่ต่างๆนอกบ้าน
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตานังเด็กโง่ ฉันเกลียดแกจริงๆ”จารวีแค่นเสียงในลำคอเย้ยหยันน้องสาวต่างแม่ที่เธอเกลียดแสนเกลียดยิ่งกว่าอะไรดี
ตั้งแต่มีขวัญนรีทุกคนก็หันไปสนใจแต่มัน โดยเฉพาะพวกผู้ชายที่ควรจะชอบเธอ แต่กลับไปชอบน้องสาวของเธอ นั่นทำให้เธอเกลียดน้องสาวคนนี้มากขึ้นไปอีก
ท่ามกลางผู้คนภายในผับที่รายล้อมมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนพยาบาลที่มากับเธอด้วย พวกเขาได้แต่ยืนนิ่งเฉยไม่คิดจะเข้าไปช่วยคนตัวเล็กด้วยซ้ำ ขวัญนรีหันหน้ามองไปโดยรอบ พรุ่งนี้เธอคงตกเป็นขี้ปากให้คนทั้งโรงพยาบาลนินทากันสนุกปาก
“พี่จีน ขวัญแค่มาเที่ยวกับเพื่อน พี่ก็ไปเที่ยวกับเพื่อนพี่เถอะเรายืนคุยกันตรงนี้มีแต่คนมองมันไม่ดีกับพี่นะ”
“นี่แกกล้าไล่ฉันเหรออีลูกคนใช้ แกต่างหากที่ควรออกไปจากที่นี่”
“เกิดอะไรขึ้นคะ??”หมอธารา คุณหมอหนุ่มหน้าตาดีเดินฝ่าฝูงชนที่รายล้อมอยู่เข้ามาดูเหตุการณ์ เมื่อเขาได้ยินเสียงเหมือนกำลังมีคนรังแกคนตัวเล็กของเขาอยู่
“แล้วนี่ใครล่ะ”จารวีปรายตามองผู้มาใหม่ คนตรงหน้าถูกใจเธอไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าที่หล่อเหลา การแต่งตัวที่ดูดีบ่งบอกถึงฐานะทางสังคม หรือคำพูดคำจาที่เอ่ยออกมาช่างฟังรื่นหูซะไม่มี
“แล้วคุณล่ะครับเป็นใคร”
“ฉันเหรอ”จารวีชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเป็นเชิงถามว่าชายหนุ่มถามชื่อเธออย่างนั้นหรือ
“เขาเป็นพี่สาวของขวัญเองค่ะหมอ แค่มีเรื่องเข้าใจผิดกัน”
“ใครเป็นพี่แกนังโง่ อย่างฉันไม่มีน้องร่านๆแบบแก”
“มันจะมากไปแล้วนะครับมาว่าคนอื่นแบบนี้ คุณไม่ลองก้มมองตัวเองบ้างล่ะครับ”หมอหนุ่มมองเหยียดผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาเกลียดคนแบบนี้ที่สุด คนที่ไม่ให้เกียรติคนอื่น ไม่มองแม้กระทั่งตัวเอง ช่างเป็นคนที่น่ารังเกียจในสายตาเขา
“กรี๊ดดดด”เสียงกรีดร้องดังขึ้น จารวีไม่เคยโดนผู้ชายคนไหนด่าและใช้สายตามองเธอแบบนี้มาก่อนจึงรับไม่ได้กับประโยคดูถูกนั้น
“พี่หมอค่ะ”ขวัญนรีเอ่ยห้าม หญิงสาวไม่อยากให้เรื่องนี้ไปกันใหญ่ เพียงเพราะเธอเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด
“หน้าตัวเมีย คิดว่าหล่อนักรึไงถึงมายืนด่าผู้หญิงหน้าไม่อายแบบนี้”
“คุณต่างหากที่หน้าไม่อาย”
“พี่หมอพอเถอะค่ะ”
“เรากลับกันเถอะคนอื่นมองหมดแล้ว เกรงใจเขา”
“ได้ค่ะ”หมอธาราหันไปยิ้มให้หญิงสาวตัวเล็กที่กำลังจะร้องไห้อยู่รอมร่อ เอ่ยตอบเธออย่างว่าง่ายผิดกับท่าทางที่ด่าผู้หญิงอีกคนเมื่อครู่ลิบลับ
“แกจะรีบไปไหนนังขวัญ คอยดูนะฉันฟ้องพ่อแน่”จารวีตวาดเสียงดังตามหลังคนทั้งคู่ที่เดินออกไป
“คนนั้นพี่สาวเราจริงเหรอ”หมอหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเดินออกมายังด้านนอกของสถานบันเทิง พาหญิงสาวเดินไปขึ้นรถที่จอดไว้
“ทำไมคะ”
“ก็ช่างแตกต่างกับเราเหมือนฟ้ากับเหวเลย ขวัญทั้งน่ารักนิสัยดีผิดกับผู้หญิงคนนั้นอย่างกับผีเจาะถุงยางมาเกิด”
“พี่หมอ”ขวัญนรียิ้มออกมาเล็กน้อย เธอรู้ว่าเธอกับพี่สาวเทียบกันไม่ติดไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม
ตั้งแต่เกิดมาเธอมีเพียงตัวคนเดียวในบ้านหลังใหญ่ แม่ของเธอเสียตั้งแต่คลอดเธอ พ่อจึงเกลียดเธอที่เป็นต้นเหตุให้แม่ตาย ส่วนสองคนแม่ลูกนั้นไม่ต้องพูดถึงพวกเขาต้องเกลียดเธอมากแน่นอน ก็เธอมันเป็นเพียงลูกคนใช้ที่พ่อแอบมีความสัมพันธ์ด้วย
“ไม่เป็นไรใช่ไหม เอาเสื้อพี่ไปสวมทับไว้ก่อน”หมอธาราเห็นว่าเสื้อนอกขวัญนรีหายไปจึงส่งของเขาสวมให้แทน
“ขอบคุณค่ะ”
“ไม่ต้องคิดมากนะ ถ้าผู้หญิงคนนั้นรังแกเราอีกก็มาบอกพี่ พี่จัดการให้เอง”
คนตัวเล็กนิ่งเงียบมองวิวข้างทาง เธอไม่ได้น้อยเนื้อต่ำใจเรื่องเป็นลูกคนใช้แต่อย่างใด แต่แค่อยากให้สองแม่ลูกไม่รังควานการใช้ชีวิตเธอมากกว่า
“ขอบคุณค่ะที่มาส่ง”
“ฝันดีนะคะ”
“ฝันดีค่ะ”คนตัวเล็กส่งยิ้มหวานออกไป เธอไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับหมอหนุ่มแต่ฝ่ายหมอหนุ่มคงไม่แน่
- Writer
