EP.01 #วาโย
1108 Words
@Only U PUB
22.30 pm
“แกว่าไรนะ? เทลมีอะเกนพลีสสส”
“ฉันจะเลิกกับพี่กาย” มือเรียวขาวยกขึ้นเสยผมสีบลอนด์สว่างไปด้านหลังลวก ๆ ทว่ากลับดึงดูดสายตาผู้คนรอบข้างอย่างชะงัด แม้แต่เพื่อนในกลุ่มนับสิบชีวิตยังพากันเหม่อมองภาพสวยงามชวนหลงใหลนั้น
‘วาโย’ เป็นผู้หญิงที่มี Sex appeal สูงมาก ๆ ไม่ว่าจะสายตา สีหน้า ท่าทาง ทุกอย่างล้วนมีเสน่ห์น่ามองอย่างที่สุด เพียงแค่เธอปรายตามองใคร คนคนนั้นอาจถูกดึงดูดให้ลุ่มหลงโดยไม่รู้ตัว
ดวงตาเย้ายวนหรี่ลงพลางกัดริมฝีปากสีแดงสดเล็กน้อย เรียวขายาวเปลี่ยนท่วงท่านั่งไขว่ห้าง มือข้างหนึ่งยกแก้วเหล้าสีอำพันขึ้นจิบ ทุกท่วงท่าและกิริยาของเธอดูเซ็กซี่น่ามองจนไม่อาจละสายตา
“เดี๋ยว ๆ แกยังไม่ได้คบกับพี่เขา เอาอะไรมาเลิกก่อน?” เจ้าของประโยคคำถามยกแก้วเหล้าขึ้นจิบบ้าง ‘พิชา’ เองก็ไม่ได้ด้อยกว่าผู้หญิงข้างกายสักนิด ดวงตาหวานมีเสน่ห์ ปากนิด จมูกหน่อย หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักน่าเอ็นดูขัดกับอุปนิสัยแก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่าอย่างสิ้นเชิง
“เพิ่งคบกันเมื่อสองวันก่อนอ่ะ แต่ตอนนี้อยากเลิกแล้ว”
“แค่ก ๆ” พิชาสำลักแทบจะทันที “ว่าไงนะไอ้โย? แกคบกับพี่กายแล้ว?”
“อือ”
“พี่กายหนุ่มฮอตคณะวิศวะ?”
“เออสิ ฉันก็รู้จักอยู่แค่กายเดียวป่ะ ยังจะมีกายไหนอีก ถามแปลกนะไอ้พิ”
พิชาทำตาโต อ้าปากค้างไปแล้ว เธอหันไปหาชายหนุ่มข้างกายอีกคน ‘เจเจ’ ชายหนุ่มหน้าตาดีจนสาว ๆ รอบข้างพากันส่งสายตามองไม่หยุด นั่งทำหน้าเนือย ๆ ไม่ได้ตกใจอะไรราวกับรู้อยู่แล้ว
“แกรู้แล้วเหรอเจ?”
“ไม่รู้” เขาโกหกคำโต พิชาหรี่ตารู้ทัน ฟาดมือเข้าให้หนึ่งป๊าบ “โอ๊ย! ตีทำไมวะพิ มันเจ็บนะ!”
“ฉันไม่ถีบแกก็บุญโขแล้วไหม รู้เรื่องนี้แล้วทำไมไม่บอกอ่ะ นี่ปล่อยฉันโง่อยู่คนเดียวอีกแล้วป่ะ”
“ฉันไม่ผิดไหมวะ ถ้าจะโทษไปโทษไอ้โยดิ เรื่องของมัน ๆ ยังไม่พูด ฉันจะพูดได้ไง”
“แต่แกเป็นแฟนฉันป่ะ เรื่องแค่นี้ยังมีความลับ แล้วเรื่องอื่นจะเหลือเหรอ?”
“เอ้า! มันเกี่ยวกันตรงไหนวะพิ” เจเจทำหน้ารำคาญก่อนหันมองไอ้คนต้นเรื่อง “นี่ก็นั่งเงียบเลยนะครับท่าน ผัวเมียเขาตีกันเพราะตัวเองคือไม่คิดช่วย?”
“ฉันยังไม่อยากเห่าหอนตอนนี้นะ พวกแกตีกันไม่ถึงห้านาทีเดี๋ยวก็ดีกันแล้วป่ะ”
“โอ้โห… ตอบได้สมมงมากไอ้โย เหอะ ๆ”
วาโยยักไหล่ไม่ยินดียินร้ายใด ๆ พลางจิบเหล้านั่งดูคนตีกันต่อ ไม่สนแม้แต่สายตาแพรวพราวของบรรดานักล่ารอบตัวที่กำลังจ้องมองเธอราวกับเธอเป็นกระต่ายน้อยน่ากิน
วันนี้เธอเบื่อมาก ไม่อยากทำอะไรเลย อยากนั่งจิบเหล้าโง่ ๆ ไม่อยากเฟิร์ตกับใคร ซึ่งเป็นเรื่องแปลกตามากสำหรับเพื่อน ๆ ร่วมโต๊ะ
“แกเป็นไรวะโย ดูเบื่อ ๆ”
“อือ เบื่อจริงแหละ ไม่อยากทำอะไรเลย”
“สรุปคือแกคบกับพี่กายได้สองวันแต่ตอนนี้อยากจะเลิกเหรอ” พิชาเลิกตบตีกับแฟนตัวเองแล้ว เธอกลับมานั่งรับฟังปัญหาของเพื่อนรักต่อ เพื่อนของเธอคนนี้มีนิสัยแปลกประหลาดอยู่หลายอย่างและอย่างหนึ่งก็คือคบกับใครได้ไม่นาน เก่งสุดหนึ่งอาทิตย์ เร็วสุดวันเดียว
เอาง่าย ๆ ตั้งแต่ขึ้นปีหนึ่งมาจนเข้าเทอมสองแล้ว ยัยนี่คบ ๆ เลิก ๆ มาเป็นสิบคนแล้วมั้ง
“ใช่ ทำไงดี” นี่เป็นคำถามประจำตัวของวาโย เธอมักจะถามคำนี้กับพิชาบ่อย ๆ เพราะเธอเป็นพวกไม่ชอบคิดอะไรให้รกสมอง เรื่องทุกเรื่องที่ผ่านตา ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เธอไม่เคยเก็บอะไรมาใส่ใจใส่สมองเลยสักครั้ง พวกผู้ชายก็เหมือนกัน เธอพอใจจะคบด้วยก็คบ พอเบื่อก็เลิก
สำหรับเธอผู้ชายก็เหมือนกระเป๋าแบรนด์เนม ดูน่าสนใจแค่ตอนถือครั้งแรก พอครั้งต่อไปก็น่าเบื่อแล้ว
“ถ้างั้นจะไปคบกับเขาตั้งแต่แรกทำไม ก็เห็นเขาตามจีบแกมาเป็นอาทิตย์ ๆ แล้ว นึกว่าแกจะไม่เล่นด้วยซะอีก ไหงไปมาคบกันแล้วซะงั้นอ่ะ”
“ก็ตอนแรกเขาดูน่าสนใจดี แต่พอคบกันแล้วกลับดูน่าเบื่อไปหมด”
“คำว่าน่าเบื่อไปหมดของแกเนี่ย เขาเอาใจใส่ดูแลแกดีเกินไปสินะ”
วาโยไม่ตอบแต่ไหวไหล่เบา ๆ เจเจช่วยผสมเหล้าแก้วใหม่ เขาส่ายหัวให้กับนิสัยสุดโต่งของเพื่อนสาว
“แกต้องเลิกนิสัยมาโซได้แล้วนะโย ผู้หญิงส่วนมากชอบให้ผู้ชายดูแลเอาใจใส่กันทั้งนั้นป่ะ” เขาเหมือนเป็นตัวแทนของผู้ชายทุกคนบนโลกที่กำลังร้องทุกข์ให้คนเพศเดียวกัน กี่คนแล้วที่โดนยัยตัวร้ายนี่หักอก แต่ละคนคือหมดสภาพทั้งนั้น
“โยมันเป็นผู้หญิงส่วนน้อยไง ชอบจริง ผู้ชายร้าย ๆ เนี่ย สักวันจะเจอดีเข้าให้ แล้วอย่ามาร้องกับฉันนะ” พิชาอดแขวะไม่ได้
“ฉันเพื่อนแกป่ะพิ ไม่ร้องกับแกจะให้ไปร้องกับใคร อีกอย่างคนอย่างวาโยไม่มีทางเสียน้ำตาให้ผู้ชายอยู่แล้ว เลิกคิดเรื่องนั้นไปได้เลย”
“จ้า ๆ แม่แซสซี่เกิร์ล” พิชากลอกตาใส่เพื่อนสาว “พวกเราไปเต้นกันดีกว่า โชว์สเต็ปแก้เบื่อสักหน่อย”
เพื่อนในกลุ่มพากันลุกขึ้นยืน ทุกคนเรียนเอกการเต้นด้วยกัน เรื่องเต้นเป็นสิ่งที่อยู่ในสายเลือดอยู่แล้ว แน่นอนว่างานนี้สาวนักปาร์ตี้อย่างวาโยจะพลาดได้ไง
และอีกหนึ่งนิสัยสุดโต่งของวาโยก็คือเธอชื่นชอบผู้ชายร้าย ๆ มาก ยิ่งลุคแบดบอยยิ่งดึงดูดเธอ โดยเฉพาะพวกที่มีรอยสักเท่ ๆ ยิ่งตกเธอได้ง่ายมาก
แต่วาโยก็คือวาโย คือสายลมที่พัดมาแล้วผ่านไปไม่หลงเหลือร่องรอยอะไรไว้อีก เธอไม่เคยรักใคร ไม่จริงจังกับใคร แต่ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อในความรักนะ
เธอเชื่อ… เพราะเชื่อจึงไม่เคยตกหลุมรักใครง่าย ๆ
- Writer
