“อ๊ะ โยลืมหยิบผ้าคลุมมา…” มัวหยิบแต่ยาดันลืมหยิบผ้าคลุมมาซะงั้น แล้วเธอจะปลดเสื้อออกยังไงล่ะเนี่ย
ร่างสูงลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอน สักพักเดินกลับมาโยนบางสิ่งลงบนตักวาโย มันคือผ้าคลุมไหล่ผืนเดียวกับที่ร้านของเขา
พี่ควันหยิบมันกลับมาเผื่อไว้ให้เธอใช้งั้นเหรอ?
วาโยเหม่อมองผู้ชายตรงหน้า คนอย่างเขาน่ะเหรอกังขังหน่วงเหนี่ยวและทำร้ายผู้หญิง… คนที่มีความใส่ใจแม้แต่เรื่องเล็กน้อย คนที่มีความใจดีซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าเย็นชานั่น… เธอไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด
“จะทาไหมยา ฉันไม่ว่างรอเธอหรอกนะ”
“อ่า รู้แล้วค่า ๆ จะถอดเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” เธอรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์แถมขยิบตาให้เขาหนึ่งที ท่าทางนั้นทำคนถูกเย้าหน้าเรียบตึงกว่าเดิม เขาควรชินกับนิสัยประหลาด ๆ ของผู้หญิงคนนี้สักทีสินะ
ควันหลงเดินกลับมานั่งลงบนโซฟา เขานั่งหันหลังให้รอจนเธอส่งเสียงบอกจึงหันกลับมา สายตาคมชะงักเล็กน้อยยามเห็นแผ่นหลังขาวเนียนอยู
