องศา...
ผมตื่นเช้ามาก็ไม่เจอเวลาแล้ว เดินออกไปข้างนอกก็เห็นเธอวุ่นอยู่กับการเตรียมอาหารในครัว ผมจึงเดินงัวเงียกลับมานอนกอดเจ้าตัวเล็กที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคนคนนี้ก็เอาแต่นอน นานๆทีจะขยับตัวยุกยิกหรือขยับปากไปมาเหมือนเคี้ยวอะไรสักอย่างแล้วก็นอนต่อ เฮ้อ ขี้เซาได้ใครเนี่ย ว่าแล้วผมก็ขอนอนต่อสักงีบแล้วกันเพราะผมปกติไม่ชอบตื่นเช้าเท่าไหร่
" โรส!! อย่าไปเลยนะ ผมขอโทษ ผมขอโทษ ผมจะไม่เซ้าซี้หรือถามอะไรคุณอีกแล้ว ฮึก กลับมาอยู่กับผมเถอะฮือๆ "
นอกจากโดนแม่ตีแล้วผมก็ไม่เคยเสียน้ำตาให้ผู้หญิงคนไหนอีกเลย นอกจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ เธอกำลังไปจากผม
" พอเถอะองศา โรสอยู่กับคุณต่อไปไม่ได้อีกแล้ว "
โรสผลักผมที่กอดเธอไว้จนล้มลงกับพื้น
" แต่ผมรักคุณนะโรส ผมขอโทษ ต่อไปผมจะไม่ยุ่งกับเรื่องส่วนตัวคุณอีก คุณให้อภัยผมนะ "
ผมกุมมือผู้หญิงที่คิดว่าอนาคตข้างหน้าเราจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน เธอคือผู้หญิงคนแรก
