ทาสสวาทไต้ก๋งเถื่อน

ตอนที่ 2/2 ฉุดกระชาก

“ถุย! อีพวกโลกสวย รักคนแก่ที่กระดอไม่แข็ง ทำอะไรไม่ได้นอกจากลูบๆ คลำๆ ผู้หญิงตายด้านเท่านั้นแหละที่จะอยู่ได้ พี่สาวเธอร่านขนาดนั้นจะทนอยากได้นานแค่ไหนกันเชียว…ขึ้นรถ!” คำพูดหยาบโลนของภีมะทำให้นิรกาญทั้งโกรธทั้งอาย

“คนทุเรศ! ปากคอเราะร้ายที่สุด ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น ปล่อยนะ!” หญิงสาวจับประตูรถไว้ ทว่าไต้หนุ่มยิ่งออกแรงเพิ่มขึ้น

“ฉันเมาเรือนะคะ ไปก็เป็นภาระไต้เปล่าๆ”

“ฉันจะทำให้เธอหายเมาเอง รับรองเธอไม่มีโอกาสได้ลืมตาด้วยซ้ำ” ภีมะกัดฟันบอกเสียงต่ำพลางยื่นหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเครามาบดเบียดกับแก้มเนียนอย่างสาแก่ใจ

“หยุดนะเจ้าภีม ปล่อยหนูนิ่มเดี๋ยวนี้!” เสียงทรงอำนาจของบิดาดังขึ้น ทำให้ภีมะเหลือบตามองแต่ไม่ยอมเอาหน้าออกจากแก้มหญิงสาว

“ฉันบอกให้ปล่อยหนูนิ่ม!”

“จะหวงไปทำไมล่ะป๊า ผมแค่พาเธอไปเที่ยวทะเลสามสี่วันเอง เดี๋ยวจะพามาคืนน่า” ภีมะมองบิดาและเลยไปมองเดือนดาราอย่างสะใจ

“พี่เดือน คุณท่าน นิ่มไม่ไปนะคะ” นิรกาญส่ายหน้าทั้งน้ำตา ภีมะกอดเธอแน่นกว่าเดิมเพื่อบอกให้รู้ว่ายังไงเธอก็ต้องไปกับเขา

“อย่าทำอะไรนิ่มเลยนะคะคุณภีม ถ้าคุณโกรธเกลียดเดือน เดือนก็พร้อมจะไปจากท่าน อย่าทำอะไรยัยนิ่มเลยนะคะเดือนขอร้อง” เดือนดารารู้จักภีมะดีกว่าใครว่าเขาร้ายแค่ไหน เขาโกรธเธอตั้งแต่ที่รู้ว่าบิดาไปติดพันเธอที่บาร์ร้านเจ้พลอย จนคุณท่านขอเธอแต่งงาน เดือนดาราไม่อยากขึ้นชื่อว่าแต่งงานเพราะเงิน จึงพยายามบ่ายเบี่ยงอย่างรักษาน้ำใจไต้พิศาลมาโดยตลอด และยิ่งเธอรู้จักท่านก็ยิ่งสงสารท่านมากยิ่งขึ้น เพราะที่ผ่านมาไต้พิศาลต้องอยู่เพียงลำพัง เธอจึงตกลงแต่งงานกับเขาเพราะอยากดูแลเขาให้มีความสุข แต่วันนี้ความสงสารของเธอกำลังจะทำให้น้องสาวสุดที่รักต้องตกเป็นนางบำเรอของไต้ภีมะคนป่าเถื่อน

“ไม่ชอบหรือไง เธอเป็นนางบำเรอพ่อฉัน น้องเธอก็เป็นนางบำเรอฉัน จะได้เหมาทั้งครอบครัวเลยไง?” ภีมะใช้ความปากร้ายพ่นคำหยาบคายได้อย่างสะใจ พลางแสยะยิ้มยั่วเมื่อเห็นท่าทีร้อนใจของเดือนดารา

“ไอ้ลูกเลว ปล่อยหนูนิ่มนะ” ไต้พิศาลโกรธบุตรชายจนตัวสั่น

“อีกสองวันจะปล่อยกลับมา แต่ไม่รู้นะป๊าว่าจะอยู่ในสภาพไหน?” ภีมะพูดอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า ก่อนจะจับตัวหญิงสาวยัดเข้าไปในรถ

“ถ้าแกพาหนูนิ่มไป กลับมาแกจะต้องแต่งงานกับเธอ ไม่อย่างนั้นฉันจะถือว่าไม่มีลูกอย่างแก!” ไต้พิศาลบอกด้วยใบหน้าแดงก่ำเพราะความโกรธ ภีมะวางแขนบนหลังคารถเหนือประตูพลางข่มอารมณ์ไว้ข้างใน แค่กะหรี่คนเดียว เขาต้องแลกกับชีวิตโสดขนาดนี้เลยเหรอวะ

ด้วยทิฐิที่อยู่ในใจ ทำให้ภีมะกระแทกประตูปิดเสียงดังลั่นแล้วเดินอ้อมไปนั่งประจำที่คนขับ นิรกาญพยายามจะเปิดประตูแต่เปิดไม่ได้เพราะเป็นระบบล็อคด้วยรีโมท จนกระทั่งคนถือรีโมทหันมาทำตาขวางใส่และขับรถออกไป

“เจ้าภีม! เจ้าภีม!” ไต้พิศาลเรียกบุตรชายแล้วต้องยกมือกุมหน้าอก ก่อนจะซวนเซไปด้านหลัง ดีที่เดือนดาราและกล้ารีบช่วยกันรับไว้ทัน

“คุณท่าน!” เดือนดาราตกใจก่อนจะรีบพาสามีเข้าไปนั่งข้างในบ้าน ภายในใจรุ่มร้อนด้วยความห่วงน้องสาว

ไต้ชราสูดหายใจแรงๆ ก่อนจะจับมือเดือนดารามากุมไว้

“ไม่ต้องห่วงนะเดือน ถ้าเจ้าภีมทำอะไรหนูนิ่ม มันจะต้องรับผิดชอบด้วยชีวิตโสดของมัน” ไต้พิศาลเอ่ยปลอบใจภรรยาสาว เดือนดาราน้ำตาซึมเมื่อเห็นความเห็นอกเห็นใจของสามี

“อย่าให้คุณภีมะฆ่ายายนิ่มก็พอแล้วค่ะท่าน”

“ฉันรู้จักมันดี ถึงมันจะโหดร้ายและเอาแต่ใจ แต่เจ้าภีมมันไม่ทำร้ายหนูนิ่มแน่นอน แต่อาจจะ…” ไต้พิศาลหยุดพูดเพราะไม่อยากให้ภรรยากังวล สายตาพร่ามัวมองท้ายรถของบุตรชายห่างออกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งลับตา แม้จะรู้จักบุตรชายของตนเป็นอย่างดี แต่ก็อดห่วงไม่ได้ กลัวว่าทิฐิภายในใจจะทำให้บุตรชายจะสร้างตราบาปให้ผู้หญิงดีๆ อย่างนิรกาญ

ทางด้านภีมะ เขาขับรถด้วยความเร็งสูงจนเกินป้ายบอก นิรกาญกลัวจนจับเบาะไว้แน่นพลางชำเลืองมองเลขไมล์ด้วยความหวาดกลัว

“กะหรี่อย่างเธอกับพี่เธอมีอะไรดีวะ ป๊าฉันถึงขั้นตัดพ่อตัดลูกกับฉันได้” ภีมะหันมาพูดกับนิกาญเป็นระยะจนเธอกลัวว่ารถจะไปชนกับคันที่สวนมา

“ไต้ขับรถอยู่นะคะ ดูทางก่อนเถอะค่ะ” ยิ่งเห็นเธอกลัวไต้หนุ่มยิ่งเร่งความเร็วจนมิดไมล์ นิรกาญหลับตาปี๋มือกำที่จับไว้แน่น ชายหนุ่มหัวเราะลั่นอย่างสะใจ จนกระทั่งรถวิ่งไปจอดท่าเรือ ที่ๆ มีเรือหาปลาหลายสิบลำจอดเทียบท่าอยู่

เอี๊ยดด!

ภีมะแตะเบรกจนรถหมุนกลางถนน ทำให้หญิงสาวกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนก เพราะรถจอดนิ่งห่างจากขอบสะพานไม่ถึงสิบเซ็น

“สะใจจริงโว้ยยย” ชายหนุ่มตะโกนดังลั่นขณะลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปกระชากประตูฝั่งนิรกาญเปิดออก

“ลงมา!” เขาฉุดกระชากร่างบอบบางลงจากรถอย่างเผด็จการ

“ไม่เอานะคะไต้ ฉันเมาคลื่น อย่าพาฉันไปเลยนะคะ” หญิงสาววิงวอนทั้งน้ำตาพร้อมกับยกมือไหว้ ไต้ภีมะที่เท้ามือกับหลังคารถด้วยดวงหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา