“คุณท่านไม่เคยคิดแบบนั้น มีแต่ไต้นั่นแหละมองโลกในแง่ร้าย คิดว่าคนอื่นจะชั่วและมั่วเหมือนตัวเอง” นิรกาญหน้าร้อนผ่าวทั้งอายทั้งโกรธ เธอจะไม่ทนให้เขาเหยียดหยามเธออยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไป
“เธอด่าฉันเหรอ?” ไต้หนุ่มกัดฟันกรอด พลางมองร่างบอบบางด้วยแววตาดุดัน “คราวก่อนตบหน้า คราวนี้ด่าแบบผู้ดี งั้นขอเอาคืนแบบกรรมกรก็แล้วกัน เธอจะได้จำไปจนถึงวันตาย” แววตาและคำพูดของเขาเหมือนการกระทำของปีศาจร้าย นิรกาญดิ้นรนออกห่าง ทว่าร่างบึกบึนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามกลับทาบทับลงมา พร้อมกับกัดเม้มและดูดดึงเนื้อนุ่มๆ ทั่วร่างกายจนเป็นรอยแดงช้ำ
“โอ้ย! ไต้บ้า มันเจ็บนะ ฮือๆ” นิรกาญทั้งร้องทั้งๆ ที่ก่นด่า หากแต่เสียงนั้นกลับทำให้คนเผด็จการอย่างไต้ภีมะรู้สึกฮึกเหิมขึ้น เขาทั้งกัดทั้งจูบลูบไล้ตั้งแต่ดวงหน้าลงไปหาซอกคอหอมกรุ่น ก่อนจะไล่ต่ำลงมาจนถึงร่องอกและสองเต้างาม ใช้ทั้งมือและปากนวดเฟ้นดูดดึงจนทิ้งร่องรอยไปทั่วตัว ร่างงา
