“อิ่มสิ เมื่อคืนกินไปตั้งหลายรอบจนจุกแทบพูดไม่ออก ฟ้าเหลืองไปหมดแล้ว เดือดร้อนเฒ่าเทียนต้องลวกไข่ให้กินตั้งหลายลูก” แววตาเปลี่ยนเป็นหื่นกระหายไล่มองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้า คนถูกมองถึงกับสั่นสะท้านรีบหันหลังให้ด้วยความอาย ภีมะกระตุกยิ้มพลางเดินมาหาช้าๆ
นิรกาญรับรู้ถึงรังสีร้อนแรงจากด้านหลังก็รีบวิ่งไปอีกฟาก แต่หญิงสาวกลับช้าไปหนึ่งก้าวเพราะถูกเขาคว้าข้อมือบางไว้ทัน แรงกระชากทำให้ร่างบอบบางไปอยู่ในอ้อมอกหนาอย่างง่ายดาย เธอใช้เศษผ้าปิดบังเรือนร่างเปล่าเปลือย ในขณะที่ฝ่ามือกลับโอบกระชับร่างนุ่มนวลเต็มวงแขน ไต้หนุ่มรู้สึกขัดใจนิดๆ ที่มีเศษผ้าปิดบางส่วนเธอไว้
“ปล่อยนะ!” นิรกาญตกใจดิ้นออกจากวงแขนแกร่ง ทว่าอีกฝ่ายกลับออกแรงกระชากเสื้อของเธอออกและจับมือบางไขว้ไว้ด้านหลัง ร่างเปล่าเปลือยแอ่นขึ้นไปเบียดเสียดอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอีกครั้ง
“เวลาที่เนื้อตัวนุ่มๆ ของเธอเสียดสีนี่รู้สึกดีเป็นบ
