ตอนที่ 14 การค้นพบของอิฐ
1231 Words
ความสิ้นหวังของอิฐทวีคูณจากปกติขึ้นมาก ในเวลานี้เหลือเพียงแค่เขาคนเดียวที่ยังเป็นปกติ ไม่ได้ละเมิดกฎ และไม่ได้โดนลงโทษ การที่เขาได้เห็นเพื่อนร่วมทริปในครั้งนี้ถูกเปลี่ยนแปลงไปจากผลลัพธ์ของการไม่ยอมทำตามกฎยิ่งทำให้เขารู้สึกหดหู่ จากคนปกติกลายเป็นผู้ที่มีพฤติกรรมประหลาดเกินกว่าจะเข้าใจได้ ตอนนี้เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะมีโอกาสได้ออกไปจากที่นี่ในแบบเดียวกันกับตอนที่เข้ามาหรือเปล่า
ยังดีที่พลอยพอจะมีสติมากที่สุดในบรรดาทุกคน รวมถึงลุงแดงที่ถึงแม้จะมีอาการหวาดระแวงจากการถูกสิ่งลึกลับตามล่า แต่ก็ยังพอจะพูดคุยได้รู้เรื่อง ต่างกับคนอื่นๆ ที่ตอนนี้ราวกับถูกสะกดเอาไว้กับอควาเรียม แทบจะไม่รับรู้เรื่องราวในชีวิตอีกต่อไปแล้ว
“เราจะได้ออกไปจากที่นี่จริงๆ ใช่ไหม” พลอยพูดเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้
“เราต้องออกไปได้สิ” อิฐกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ถึงแม้ว่าจะยากก็ตาม”
“ไม่น่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย” พลอยพูดพลางสะอื้น น้ำตาไหลลงข้างแก้ม อิฐได้แต่ถอนหายใจไม่รู้จะปลอบยังไง เพราะลำพังตัวเขาเองก็แทบจะประคองสภาพจิตใจของตัวเองเอาไว้ไม่ไหว
“ไม่เป็นไรนะ พวกเราต้องรอด อย่าเพิ่งถอดใจ” อิฐบอกแม้ว่าเขาเองก็ไม่มั่นใจในคำตอบของตัวเองเหมือนกัน เขากวาดสายตามองไปที่สภาพของเพื่อนๆ ทีละคน ใบหน้าของเขาเรียบเฉย แต่แววตาฉายประกายบางอย่างที่ดูหนักอึ้ง เขารู้ว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องเปิดเผยทุกสิ่งที่เขารู้ “จริงๆ การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับพวกเขา เป็นผลจากพลังงานที่นี่ เราต้องทำความเข้าใจแหล่งพลังงานนั้น เพื่อหาทางหยุดมัน”
ลุงแดงถอนหายใจยาว เขายังคงมีอาการหวาดผวาและมักจะหันไปมองรอบๆ ราวกับว่ามีเงาปริศนาตามเขาอยู่ตลอดเวลา “มันกำลังเลือก... ผู้ที่เหมาะสมให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของมัน” ลุงแดงพึมพำ “อควาเรียมแห่งนี้... มันมีชีวิต”
เฮือกกก!!!
อยู่ๆ แพรวาก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา แววตาเธอยังคงประกายไปด้วยความหวาดกลัว เธอหอบหายใจแรงพลางหันมองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง อิฐรีบเดินเข้าไปประคองแล้วเรียกสติทันที
“แพรวา!! ฉันอยู่นี่ๆ เธอโอเคไหม”
“เราต้องหาทางออก!” แพรวาไม่ตอบแต่โพล่งเอ่ยคำพูดนั้นออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ก่อนที่เราทุกคนจะกลายเป็นเหมือนพวกเขา!” เธอตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว
อิฐหันไปมองแพรวาและพลอย “ใจเย็นๆ นะ ฉันจะพาทุกคนออกไปให้ได้”
“เราต้องรีบแล้ว ไม่อย่างนั้น พวกเราทั้งหมดจะถูกขังเอาไว้ที่นี่!!” แพรวาย้ำ
อิฐได้ฟังก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขารู้ดีว่าตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องพูดสิ่งที่เขาปกปิดมานานได้แล้ว “จริงๆ ฉันคิดว่าฉันควรจะบอกทุกสิ่งที่ฉันรู้ แต่มันอาจจะไม่ใช่เรื่องที่ทุกคนอยากฟังเท่าไหร่นัก” เขามองไปที่สมุดบันทึกในมือของกวิน ซึ่งบัดนี้หลุดมือไปตกอยู่ข้างๆ ร่างของกวิน “สมุดบันทึกเล่มนั้น... คือส่วนหนึ่งของความจริง”
แพรวารีบตั้งสติแล้ววิ่งไปหยิบสมุดบันทึกของนักวิทยาศาสตร์ขึ้นมา เธอเปิดอ่านอย่างรวดเร็ว หน้ากระดาษเต็มไปด้วยบันทึกการทดลองที่น่าสะพรึงกลัว ภาพวาดของสิ่งมีชีวิตไฮบริดที่ดูน่าเกลียดน่ากลัว รายละเอียดของการทดลองที่ผิดจรรยาบรรณ และชื่อของมนุษย์ที่ถูกบังคับให้เข้าร่วมโครงการ
“นี่มันอะไรกัน!” แพรวากรีดร้องเสียงหลง ใบหน้าของเธอซีดเผือด “การทดลองมนุษย์อย่างนั้นเหรอ!” เธออ่านต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงหน้าหนึ่งที่ทำให้เธอต้องหยุดชะงัก มันเป็นหน้าที่มีชื่อของพ่อของเธอถูกบันทึกไว้ในฐานะผู้เข้าร่วมการทดลองหมายเลข 7
“พ่อของฉัน... เขาก็เป็นเหยื่อของการทดลองนี้!” แพรวากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและความโกรธแค้น น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความอ่อนแรง
พลอยรีบเข้าไปกอดแพรวาแน่น “แพรวา... ใจเย็นๆ นะ” พลอยปลอบ น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ เธอมองไปที่สมุดบันทึกด้วยความหวาดกลัว
อิฐยังคงยืนนิ่ง เขามองไปที่แพรวาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ “พ่อของเธอ... ไม่ได้หายไปไหน เขาแค่... กลายเป็นส่วนหนึ่งของอควาเรียมนี้แล้ว” คำพูดของอิฐยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดของแพรวา
“แล้วแม่ของกวินล่ะ!” แพรวาถามขึ้นมา เธอมองไปที่กวินที่ยังคงหมดสติอยู่ “แม่ของเขา... เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้!”
อิฐถอนหายใจยาว “ตามข้อมูลที่ผมมี... แม่ของกวินเป็นหนึ่งในนักวิทยาศาสตร์ที่สำคัญที่สุดของโครงการนี้ เธอคือผู้ที่รับผิดชอบการสร้าง ‘แกนพลังงาน’ ที่ควบคุมการทดลองทั้งหมด”
ความจริงนี้ทำให้ทุกคนที่ยังเหลือสติอยู่ตกตะลึง กวินที่เคยเป็นความหวังของกลุ่ม บัดนี้แม่ของเขากลับกลายเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังความโหดร้ายทั้งหมดในอควาเรียมแห่งนี้
ลุงแดงถอนหายใจยาว เขานั่งลงข้างๆ กวิน พลางลูบผมของกวินเบาๆ “โลกนี้มันมีอะไรหลายอย่างที่เราไม่สามารถอธิบายได้” ลุงแดงพึมพำ “บางครั้งคนที่เรารัก... ก็มีความลับที่เราไม่เคยรู้”
“เราจะทำยังไงต่อไป?” แพรวาถามขึ้นมา น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสับสน
“แกนพลังงานนั่น... มันอยู่ที่ไหน?” อิฐมองไปที่สมุดบันทึกในมือของแพรวา “สมุดบันทึกเล่มนั้น... อาจมีข้อมูลเกี่ยวกับที่ตั้งของแกนพลังงาน และวิธีที่จะทำลายมัน”
ขณะที่พวกเขากำลังพิจารณาสมุดบันทึก เสียงกระซิบจากตู้ปลาที่อยู่รอบตัวก็เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันไม่ใช่แค่เสียงกระซิบทั่วไป แต่เป็นเสียงที่ดูเหมือนจะกำลังหัวเราะเยาะให้กับความเจ็บปวดและความบ้าคลั่งของผู้คนที่ถูกจองจำอยู่ภายใน
เสียงสังเคราะห์ของอควาเรียมกลับมาอีกครั้ง คราวนี้มันเป็นเสียงที่เย็นยะเยือกและเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน
“ความจริง...คือความมืดมิด จงค้นหามัน... และกลายเป็นส่วนหนึ่งของมัน"
"ยินดีต้อนรับ สู่การเป็นส่วนหนึ่งของไตรตัน ผู้เฝ้ารอคอยตลอดกาล"
ความตึงเครียดและความหวาดระแวงภายในกลุ่มเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรุนแรง พวกเขาเริ่มมองหน้ากันด้วยความสงสัย อิฐดูเหมือนจะรู้เรื่องราวมากกว่าที่เขาเปิดเผยมาตลอด แพรวาต้องเผชิญหน้ากับความจริงอันโหดร้ายเกี่ยวกับพ่อของเธอ ส่วนกวินก็ต้องรับรู้ว่าแม่ของเขาคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังความเลวร้ายทั้งหมดของอควาเรียมแห่งนี้
ความลับทั้งหมดของอควาเรียมกำลังถูกเปิดเผยออกมาอย่างช้าๆ แต่ยังคงเต็มไปด้วยอันตรายที่รอคอยพวกเขาอยู่เบื้องหน้า และพวกเขาจะต้องตัดสินใจว่าจะทำลายแกนพลังงานที่ควบคุมทุกสิ่ง หรือจะยอมจำนนต่อชะตากรรมที่อควาเรียมแห่งนี้กำหนดให้
- Writer
