(ครับ...แยมโรล) ฉันกำลังจะวางแต่เขาเรียกไว้ก่อน
“ว่า”
(...พี่รักน้องแยมนะ)
“รู้น่า”
(ไม่หรอก...เราไม่รู้)
“ฮะ?”
(โอเคครับแค่นี้แหละพี่ไม่กวนแล้วตั้งใจเรียนนะ)
“ค่ะ โอเค”
ติ๊ด!
เขาวางสายไปก่อนส่วนฉันก็เอาโทรศัพท์ออกจากหูแบบงง ๆ เขาเป็นอะไรทำไมแปลก ๆ นะหรือว่า...คิดถึงฉันมาก
ใช่มั้ง ไม่รู้สิ ไม่ต้องสนใจหรอกแยมโรล ไม่มีเรื่องอะไรก็ดีแล้วไปทำธุระก่อนดีกว่า
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ปล่อยให้รอ”
“ไม่เป็นอะไรเลยค่ะคุณแยมโรล ถ้างั้นเชิญขึ้นลิฟต์เลยค่ะ” พี่ผู้หญิงคนนี้ผายมือให้ฉันเดินนำเข้าไปในลิฟต์ก่อนแล้วจากนั้นใช้เวลาไม่นานฉันก็มาหยุดหน้าห้องทำงานใหญ่ห้องหนึ่งแล้วก็เข้าไปพบกับเจ้าของห้องพร้อมกับ...เอกสารบางอย่างในมือ
#JAMROLL END
#AKIN END
“ครับ...แยมโรล”
(ว่า)
“...พี่รักน้องแยมนะ”
(รู้น่า)
“ไม่หรอก...เราไม่รู้”
(ฮะ?)
“โอเคครับแค่นี้แหละพี่ไม่กวนแล้วตั้งใจเรียนนะ”
