“คุณแม่จะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่คะอาหมอ”
“คงต้องรอให้คุณนรินทร์ฟื้นก่อนนะหนูแยมโรลแล้วอาจะตรวจร่างกายอย่างละเอียดอีกที แต่การผ่าตัดแบบนี้คงต้องใช้เวลาพักฟื้นในโรงพยาบาลนานหนูรู้ใช่ไหม”
“...ค่ะ”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วอาขอตัวก่อนนะ”
“ขอบคุณนะคะอาหมอ” ฉันยกมือไหว้อาหมอ คุณหมอเจ้าของไข้ของคุณแม่ก่อนจะเดินไปส่งท่านที่หน้าประตูแล้วเดินกลับมาหาคุณแม่แต่ฉันไม่ได้มองคุณแม่ ฉันเอาแต่มองเขาที่นั่งอยู่ที่โซฟา
“ย้ายคุณแม่ไปห้องธรรมดาได้ไหม” ฉันเอ่ยคำแรกออกไป
“ทำไม”
“มันแพง ฉันถามพยาบาลมาแล้วคุณแม่ต้องพักฟื้นอีกเป็นเดือน ๆ เลยนายก็น่าจะรู้”
“...” โอเคค่ะ ไม่คุยกับฉันต่ออีกเช่นเคย ไม่ใช่เพราะฉันพูดจาไม่ดีหรอกแต่เป็นเพราะฉันพูดไม่เข้าหูต่างหาก
“พี่คิน ขอร้อง มันแพงเกินไป” ฉันต้องขอร้องเขาเพราะก่อนหน้านี้เคยไปคุยกับพยาบาลเรื่องย้ายห้องแล้วแต่ฉันทำไม่ได้ต่อให้เป็นลูกก็ตาม คนที่มีสิทธิ์ย้ายคือเจ้า
