“หยุดพล่ามเถอะ นายต้องการทำอะไรฉันไม่รู้หรอกนะ แต่ขอร้อง หยุดพล่ามสักที หรือว่าการแก้แค้นในตอนนี้คือพล่ามอะไรก็ไม่รู้เพื่อให้ฉันสะอิดสะเอียนคำพูดของ...อื้อ!!!”
“เปล่า~ พี่ไม่ได้ต้องการอะไร พี่ก็แค่...จะหยุดทุกอย่างแล้วอยู่กับเราแบบคนรักกันจริง ๆ สักที~”
“...” มือใหญ่ลูบแก้มฉันช้า ๆ แรงดันจากหน้าผากของเขาก็ดันมามากขึ้นต่อให้หน้าผากเราทั้งคู่จะแนบกันมากที่สุดแล้วก็ตาม
“เข้าใจที่พี่พูดใช่ไหมแยมโรล”
“...บอกแล้วว่าไม่มีใครโง่เป็นครั้งที่สอง” ฉันบอกช้า ๆ ทำให้เขาขยับตัวมาใกล้มากกว่าเดิม
“พี่หยุดแล้วแยมโรล พี่ตั้งใจหยุดแล้วจริง ๆ” มือใหญ่ลูบแก้มลูบหัวฉัน เป็นสัมผัสที่ไม่เร็วเท่าไหร่แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงสัมผัสได้ถึงอาหการร้อนรนของเจ้าของมือ
“...”
“พี่หยุดแล้วจริง ๆ”
“เลิกเสแสร้ง... / พี่คินขอโทษได้ไหม~” ฉันเสียงแข็งแต่เขาพูดแทรกด้วยน้ำเสียงเว้าวอนและสรรพนามเดิมที่เขาเคยใช้คุยกับฉันตอนที่เร
