“พี่คิน”
“ครับ”
“เดี๋ยวออกไปก่อน พี่คินอย่าเพิ่งออกไปล่ะ รอสัญญาณก่อนเดี๋ยวส่งข้อความบอก”
“ทำไมไม่ออกไปพร้อมกันล่ะ”
“จะบ้าเหรอ คุณแม่ได้รู้สิว่านอนด้วยกัน” ฉันพูดจบเขาก็ยิ้มอ่อนแล้วขยับมาใกล้จากนั้นก็ยื่นมือทั้งสองข้างมากอดเอวฉัน
“ยังไงแม่ก็ต้องรู้อยู่ดี หรือว่า...คุณหนูจะไม่รับผิดชอบพี่?” คำถามของเขาทำฉันหลุดขำออกมานิดหน่อย นิดหน่อยแบบ...การแสดง
“เพ้อเจ้อ”
“ฮึ ๆ ๆ ตกลงจะไม่รับผิดชอบ?”
เพี้ยะ!
“ไม่ใช่เวลานี้นะพี่คิน เข้าใจใช่ไหม”
จุ๊บ!
“โอเค ส่งข้อความมานะ”
“อื้อ” ฉันพยักหน้ารับแล้วเดินออกมาข้างนอก ความจริงแล้วห้องพักแยกเป็นโซนนะคะ มีห้องรับรองสำหรับนั่งเล่นกั้นกลางระหว่างห้องพักคนไข้กับห้องพักญาติแต่ฉันก็กลัวพี่หนูดีเห็นเขาออกมาจากห้องนอนพร้อมฉัน ให้รู้ไม่ได้หรอกเพราะฉันไม่อยากให้ใครมารับรู้ความสัมพันธ์ของฉันกับ...คนสารเลวอย่างเขา
-เวลาต่อมา-
“คุณแม่ทานอีกนิดได้ไหมคะ”
“ไ
