“คุณคณิณผู้ถือหุ้นใหญ่คนใหม่ไม่มาเหรออคิน”
“ไม่มาครับ ส่งตัวแทนมาจัดการแทน”
“เสียดายจัง ได้ยินบอกว่าอายุยังน้อย น่าจะเท่า ๆ เธอเลยนี่ใช่ไหม”
“ครับ” ผมพยักหน้ารับคำถามของคุณนาฏฤดี หนึ่งในบอร์ดบริหารคนสำคัญที่เดินเข้ามาถามผม
“โอเค ไม่มาก็ไม่เป็นไรมหาเศรษฐีระดับนั้นคงยุ่งมากจนไม่มีเวลามารับตำแหน่ง เธอก็ทำงานให้ดีล่ะ เกาะเก้าอี้ตัวเองไว้ดี ๆ ล่ะตอนนี้ไม่มีคุณทินกรคุ้มกะลาหัวแล้วนะ”
“ครับ”
“แต่ก็คงเสี่ยงหน่อยนะอคินเพราะถ้าเธอทำงานเก่งบริษัทคงไม่ล้มแบบนี้”
“ครับ” ผมแค่พยักหน้ารับด้วยท่าทางนอบน้อมท่ามกลางสายตาดูแคลนของบอร์ดบริหารตรงหน้าก่อนที่เธอจะเดินผ่านหน้าผมไป
“อ้อ อคินจ้ะ”
“ครับ”
“อย่ายุ่งกับจีน่าล่ะ...เข้าใจนะว่าลูกสาวฉันกับเธอมันคนละชั้นกัน”
“...ครับ” ผมสบตากับเจ้าของสายตาที่เอาแต่มองผมด้วยความดูถูกดูแคลนแล้วค่อยรับปากสั้น ๆ
“อย่าผิดคำพูดล่ะ” คุณนาฏฤดีทิ้งท้ายก่อนจะเดินเชิ
