บทนำ ปัจจุบัน
986 Words
ชิวซูหนี่ว์ ดาราสาวดาวร้ายแห่งวงการ เธอกำลังอ่านบทของซีรี่ส์เรื่องใหม่ที่เธอกำลังเล่นในยุคโบราณ เธอต้องรับบทเป็นเฟยห่วงลี่ ผู้มีชะตากรรมน่าสงสาร ปกติแล้วเธอต้องรับบทเป็นตัวร้าย ในเรื่องนี้เธอมารับบทเป็นตัวเอกของเรื่อง ทว่าบทละครที่มีตัวละครอ่อนแอแบบนี้ช่างไม่เหมาะกับคาแรกเตอร์ของเธอเอาเสียเลย อย่างเธอรับบทเป็นเมียใหม่ของผัวเก่าของนางเองจะยังดีเสียกว่า พี่เมย ผู้จัดการส่วนตัวของเธอบอกว่าบทนี้สำคัญมาก ถ้าเธอทำมันออกมาดี ก็จะดังเป็นพลุแตก
ชิวซูหนี่ว์อยู่วงการนี้มานาน พอจะรู้ว่านางร้ายอย่างเธอจะพลิกบทบาทมาเป็นนางเอกนั้นยากที่ทำให้ใคร ๆ สงสาร คนดูก็คงวิพากษ์วิจารณ์เธอในช่วงแรก
สะใภ้สู้ชีวิตอย่างนั้นเหรอ แค่ชื่อเรื่องก็ไม่น่าดูแล้ว หญิงสาวแบะปากขณะนั่งอ่านบทละครไปพลาง เธออ่านไปรอบที่สิบได้แล้ว เพราะอยากเข้าใจตัวละคร เธอไม่รู้ว่าคนในยุคก่อนนั้นรู้สึกเช่นไร เมื่อพบเจอกับความลำบาก แล้วไหนจะเลี้ยงลูกสองคน โดนแม่สามีและสะใภ้คนอื่นรังแก ถ้าเธอเป็นเฟยห่วงลี่ในชีวิตเธอก็คงไม่ยอมหรอก
“เฮ้อ...”
“แกถอนหายใจอะไรเหรอ ซูหนี่ว์บทที่แกกำลังจะเล่น นางเอกแถวหน้าแย่งกันจะตายเพื่อเล่นบทนี้ แต่แกโชคดีแค่ไหนที่ผู้กำกับลี่เขาเลือกแก” เสียงบ่นของพี่เมยผู้จัดการส่วนของนางร้ายที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์
“ฉันแค่ไม่เข้าใจบท ทำไมนางเอกต้องยอมให้เขาทำร้ายขนาดนี้” ชิวซูหนี่ว์แบะปากกอดอกนั่งลง โยนกระดาษหนึ่งปึกลงบนโซฟา พลางทอดสายตามองบทอย่างเหนื่อยหน่าย
“เออ นักแสดงมืออาชีพเขาไม่เกี่ยงบทหรอกนะซูหนี่ว์ กว่าแกจะมารับบทเป็นตัวเอกได้ไม่ง่ายเลย ฉันพยายามแค่ไหนกว่าจะทำให้แกได้บทนี้” ผู้จัดการส่วนตัวเทศนาเธอไปหนึ่งยก
ชิวซูหนี่ว์ไม่อยากจะยอมรับนัก แต่ก็ไม่ลืมจะหันไปขอบคุณผู้มีพระคุณ ตลอดชีวิตของเธอนั้นผ่านเรื่องราวมามากมายมีแค่พี่เมยที่จริงใจกับเธอ ที่พี่เขาดุด่าเธอนั้นก็เพราะต้องการให้เธอได้ดี ข้อนั้นเธอรู้ดีอยู่แก่ใจมิน้อยเลย พี่เมยก็เปรียบเสมือนอาจารย์คนหนึ่งของเธอ
“ขอบคุณนะพี่ที่อยู่กับฉัน คอยสั่งสอนฉันมาตลอด”
“อ้าวนี่ เป็นอะไร จู่ ๆ ก็จะมาซึ้งแบบนี้ อ้าวเอาบทไปท่อง” บทที่ถูกโอนลงบนโซฟาเมื่อครู่ ถูกพี่เมยหยิบขึ้นมาแล้วยื่นให้ดาวร้ายสาว
“ไม่รู้สิพี่ จู่ ๆ ในมันก็โหว่ง ๆ เหมือนกับชีวิตจะไม่มีพรุ่งนี้อีกแล้ว เหมือนฉันจะไม่ได้เจอพี่อีกแล้ว”
ชิวซูหนี่ว์ไม่ได้พูดเปล่า เธอนั้นรู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ อาการคล้ายกับว่าเธอไม่อยู่บนโลกนี้อีกแล้วกลับมาอีกครั้ง หลังประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ อาการคล้ายกับว่าเธอกำลังจะจากโลกใบนี้ไป มันยังตามหลอกหลอนเธออยู่ร่ำไป
“ไม่เอาสิซูหนี่ว์ เธอรอดมาแล้ว ไม่ต้องคิดมาก”
“ขอบคุณอีกครั้งนะพี่เมย”
หลังจากได้ทบทวนบทอย่างถี่ถ้วนชิวซูหนี่ว์ก็เข้าใจมากขึ้นว่า ฐานะของแม่ลูกสองอย่างเฟยห่วงลี่นั้นต้องลำบากมากแค่ไหน เธอต้องทนเพื่อลูกน้องทั้งสอง แถมยังโดนแม่สามีและสะใภ้ทั้งสองรังแกก็เพื่อครอบครัว
ช่างน่าสงสารเสียจริง เฟยห่วงลี่ แม่นางเอกของฉัน
ดาวร้ายสาวอ่านบทพร้อมเวทนาตัวละครของเธอในใจ
“คุณชิวซูหนี่ว์ครับ ใกล้ถึงแล้วนะครับ” คนขับรถรายงานแก่นางร้ายสาวมากความสามารถ กว่าจะร่ำรวยทุกวันนี้ได้ เธอต้องลำบากมาจนเลือดตาแทบกระเด็น กว่าจะเป็นดาราได้ต้องรอแคสต์บทเป็นวัน ๆ ตากแดดทั้งวันก็เคยทำมาแล้ว
วันนี้ผู้จัดการส่วนตัวของเธอต้องไปดูแลดาราน้องใหม่ที่เพิ่งเข้าวงการไม่ว่างมาวันเข้ากองวันแรกของชิวซูหนี่ว์ หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงักเล็กน้อย เพื่อเป็นการรับรู้ จู่ ๆ ความรู้สึกใจหล่นหายก็พลันเกิดขึ้นในใจ
โครม!
เสียงกัมปนาทดังกึกก้องไปทั่วของรถบรรทุกไถลมาชนกับรถตู้คันหรูของดาวร้าย.....ทันทีที่เกิดขึ้น บนถนนเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
ร่างกายของหญิงสาวถูกกระแทกเข้าอย่างหนักร่างกายถูกอาบไปด้วยเลือด มือของเธอนั้นยังคงกำบทละครที่เธอกำลังจะเล่นเอาไว้ กู้ภัยต่างก็พยายามช่วยดาราสาว แต่ไม่ทันเสียแล้ว.....ร่างกายที่แสนงดงามของนางร้ายหมดลมหายใจไปแล้ว.....
เหลือแต่ร่างกายที่ไร้ซึ่งวิญาณเท่านั้นถูกเข็นขึ้นรถโรงพยาบาลพร้อมกับร่างกายของคนขับรถที่นอนร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดจากอุบัติเหตุ
เหตุการณ์อันแสนน่าเศร้าเช่นนี้มีเพียงดาราสาวเท่านั้นที่จบชีวิตลง ข่าวการเสียชีวิตของชิวซูหนี่ว์ถูกแจ้งไปยังพี่เมยทันที พี่เมยรีบมาที่โรงพยาบาลก็เห็นเพียงร่างกายอันซีดเซียวของชิวซูหนี่ว์เท่านั้น ปราศจากซึ่งลมหายใจ หวนให้พี่เมยคิดถึงคำพูดของดาราสาว
รู้สึกจะไม่ได้เจอพี่อีกแล้ว
พอคำพูดนั้นก้องอยู่ในหูทำให้ผู้จัดการดาราร้องไห้ออกมากอดศพของดาราสาวเอาไว้แน่น ท่ามกลางแฟนคลับที่มาร่วมไว้อาลัย.....
- Writer
