หนีร้ายอุ้มรัก

ตอนที่1

บริษัท XXX ในเครือแอนเดอสัน

09.00 น.

แพรไหมหญิงสาวหน้าหวานนั่งกอดเอกสารสมัครงานด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลที่หน้าห้องของเจ้าของบริษัทเธอมาสมัครงานในตำแหน่งบัญชีถ้าเธอไม่ได้งานที่นี่เธอก็ไม่รู้ว่าจะไปสมัครงานที่ไหนแล้วเพราะไปที่ไหนก็ไม่มีใครอยากที่จะรับเพราะเกรดเฉลี่ยและประสบการณ์การทำงานของเธอไม่สู้ดีเอาซะเลยแถมรสนิยมการแต่งตัวก็ดูเฉิ่มไปซะอีก

หญิงสาวเคยไปทำงานที่เมืองนอกตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆเพราะมีญาติๆชวนไปทำงานเสริฟอาหารร้านอาหารไทยที่โน่นที่เธอยอมไปเพราะว่าญาติที่มาชวนบอกว่าได้เงินดีบวกกับตอนนั้นเธอยังหางานไม่ได้แถมยายเธอก็ดันมาป่วยหนักต้องใช้ค่ารักษาที่สูงเธอจงยอมไปทั้งที่ในใจก็ไม่รู้ว่าจะดีจริงอย่างที่ญาติบอกหรือเปล่าแต่ตอนนี้มันก็เป็นทางเดียวที่จะหาเงินมารักษายายของเธอได้

หญิงสาวใช้เงินที่ได้จากเงินประกันอุบัติเหตุของพ่อกับแม่เธอที่เก็บไว้หลังจากที่ท่านเสียเดินทางไปทำงานที่ร้านอาหารที่ออสเตรเลียแต่อยู่ทำได้ไม่ถึงสองเดือนเธอก็ต้องกลับมาที่เมืองไทยเพราะมีเรื่องที่ทำให้เธอต้องหนีกลับบ้านโดยด่วนเพราะเธอทำใจที่จะอยู่ที่นั่นต่อไปไม่ได้แล้วซึ่งเรื่องนี้เธอปิดเป็นความลับไม่มีใครรู้ว่าเธอหนีกลับเพราะอะไรขนาดญาติที่ชวนเธอไปทำงานเธอก็ไม่ได้บอกว่าจะกลับมาที่เมืองไทยเหมือนกันคนที่เป็นยายแท้ๆที่เธอสามารถคุยได้ทุกเรื่องยังไม่กล้าที่จะบอกเรื่องนี้ให้กับยายเธอรู้เลยหญิงาวคิดว่ามันป็นแค่ฝันร้ายเท่านั้นอีกหน่อยก็คงจะลืมได้เอง

หญิงสาวนั่งมองคนที่เข้าไปสัมภาษณ์ก่อนเธอดูแต่ละคนอย่างกับนางแบบแถมดูมั่นใจตัวเองแบบสุดๆทำเอาเธอเกิดอาการหวั่นใจอย่างมากหน้าของเธอที่ซีดอยู่แล้วเพราะไม่ได้แต่งอะไรเยอะกลับซีดลงไปอีกเพราะขาดความมั่นใจ

“คุณแพรไหมเชิญด้านในค่ะ

“ค่ะ”

เมื่อหญิงสาวที่เข้าสัมภาษณ์ก่อนหน้าเธอเดินออกมาแล้วตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่แพรไหมที่นั่งรอสัมภาษณ์เป็นคิวสุดท้ายลุกขึ้นเดินไปที่หน้าห้องของท่านประธานบริษัทตามเสียงเรียกของเลขาคนสวยหน้าห้องของสัมภาษณ์ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกประหม่าเล็กน้อยปากเล็กก็กำลังร้องขอสิ่งศักดิ์สิทธ์ให้ช่วยเหลือให้สัมภาษณ์ผ่านด้วยเถอะ

“เชิญนั่งครับ”

ภูผากำลังนั่งก้มหน้าจิบกาแฟอยู่เพราะรู้สึกคอแห้งที่สัมภาษณ์พนักงานสาวแต่ละคนใช้เวลาค่อนข้างนานไม่ใช่ว่าเขาอยากสัมภาษณ์นานสักเท่าไรหรอกแต่แม่สาวพวกนั้นดันชวนเขาคุยไปทั่วเขาเองก็ทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดีคุยกับสาวๆพวกนั้นนิดหน่อยและแสร้งบอกว่ามีคิวสัมภาษณ์ต่อทั้นเองก็ตัวเขาเองเป็นหนุ่มลูกครึ่งที่หล่อเหลาแบบหาตัวจับยากใครเล่าที่จะไม่อยากสานสัมพันธ์ด้วย

“ค่ะ”

หญิงสาวนั่งลงตามคำเชิญของชายหนุ่มลูกครึ่งตอนนี้เธอยังเห็นหน้าเขาไม่ชัดด้วยความตื่นเต้นเธอจึงไม่ค่อยที่จะกล้าจ้องคมองคนที่นั่งอยู่สักเท่าไรประกอบกับเขากำลังก้มหน้าดูประวัติที่เลขาพึ่งยื่นให้เขาหญิงสาวเองก็เอาแต่ก้มหน้าเมื่อไม่มีคำถามจากคนสัมภาษณ์เธอก็เอาแต่ก้มหน้าอยู่แบบนั้น

ภูผาเปิดดูประวัติของหญิงสาวว่าชื่อแพรไหมเขาเองนึกเอะใจอยู่แต่ก็คิดว่าไม่น่าจะใช่คนเดียวกันเมื่อเห็นรูปเขาถึงกับชะงักใจเต้นรัวเขาจำได้ดีว่าเธอคนนี้คือใครแม้จะเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวก็ตามเขาค่อยๆเงยหน้าจ้องมองเธอประจวบกับหญิงสาวค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาพอดี

“คุณ/คุณ”

เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าคนที่สัมภาษณ์เธอชัดๆว่าเป็นใครก็ถึงกับตกใจแล้วรีบดึงแฟ้มสมัครงานของเธอไปทันทีเธอไม่คิดไม่ฝันว่าโลกมันจะกลมจึงทำให้เธอมาเจอกับเขาที่นี่หญิงสาวหยิบเอกสารได้ก็วิ่งหนีเขาแบบไม่คิดชีวิต

“เดี๋ยวสิคุณกลับมาคุยกันก่อน”

ชายหนุ่มวิ่งตามหญิงสาวออกมาหน้าห้องก็พบว่าเธอได้ลงลิฟท์ไปแล้วเขาเองจะตามไปตอนนี้ก็คงจะไม่ทันในเมื่อรู้ที่อยู่จากประวัติของเธอแล้วคงจะตามได้ไม่ยาก

ภูผาไม่คิดว่าจะได้เจอหญิงสาวที่เขาเคยเจอเมื่อเดือนก่อนเขาได้กระทำล่วงเกินเธอที่ออสเตรเรียในคืนนั้นเพราะเขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หุ้นส่วนของเขาส่งมาให้ประกอบกับตอนนั้นเขาก็เริ่มเมาจนได้ที่แล้วด้วยเขารู้ตัวว่าเขาเป็นคนแรกของเธอเพราะเห็นจากรอยที่เตียงนอนเมื่อตอนที่เขาตื่นขึ้นมา

ที่เขารู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงของหุ้นส่วนที่เขาส่งมาเพราะว่าเช้าของวันนั้นหุ้นส่วนของเขาได้โทรมาต่อว่าว่าชายหนุ่มนั้นปฎิเสธน้ำใจของเขาได้อย่างไรที่ไม่ยอมรับผู้หญิงที่เขาส่งไปให้ทำให้เขาได้รู้ว่าคนที่เขานอนด้วยเมื่อคืนไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่าเขาจึงรีบสืบหาผู้หญิงคนที่เขาบังคับขืนใจเมื่อคืนนี้อย่างเร็วที่สุด

เมื่อรู้ว่าเธอเป็นเด็กเสริฟที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่งในออสเตรเรียเขาจึงไปตามหาเธอถึงที่แต่ก็ได้คำตอบว่าเธอได้หายไปตั้งแต่คืนนั้นแล้วแล้วก็ไม่มีใครติดต่อเธอได้ด้วยเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเธอที่ไหนรู้แค่ว่าชื่อแพรไหมเท่านั้นเองความรู้สึกผิดยังแล่นอยู่ในหัวใจเขาถึงทุกวันนี้เลย

สำหรับเขาเองก็ผ่านผู้หญิงมามากเขาจะเลือกนอนกับผู้หญิงที่สมยอมกับเขาเท่านั้นแต่สำหรับเธอไม่รู้ทำไมเขาจึงได้บังคับขืนใจเธอแบบนั้นยิ่งนึกถึงเรื่อนร่างของเธอในคืนนั้นมันยังตราตรึงอยู่ในหัวใจของเขาเสมอจนทำให้เขาไม่อาจลืมเธอได้เลย

ในตอนนั้นเพราะความสวยที่ดูไร้เดียงสาของเธอบวกกับความเมาของเขาแหละที่ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่เขารู้สึกอยากที่จะรับผิดชอบเธอเพราะเขาเองรู้ตัวดีว่าเป็นคนแรกของเธอแถมยังบังคับขืนใจเธออีกต่างหากเขารู้ว่าเธอคงจะเจ็บปวดไม่น้อย