ตอนที่ 56 : เจ็บปวด (ที่เห็นเขาสองคน)
ตลอดเวลาพักเที่ยงฉันได้แต่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวเองไม่ได้ออกไปไหน และไม่มีแม้แต่คำชวนของคนที่อยู่ชั้นบน แววตาละห้อยมองไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเอง แต่กลับไม่ได้สนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ตอนเช้าเขากับฉันยังเติมเต็มความสุขให้กัน แต่พอหลังจากนั้นไม่นานทุกอย่างก็ดูขมขื่นไปซะหมด เรายังนั่งป้อนแซนด์วิซกัน ฉันยังยกกาแฟไปให้เขาดื่มเรานั่งตักกันจนใกล้ถึงเวลาประชุม แต่พอผู้หญิงคนนั้นมาทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป ดวงตากลมโตมองโทรศัพท์เครื่องหรูที่พายุซื้อให้ ไม่มีแม้แต่การแจ้งเตือนจากอีกฝ่าย
"พี่ซื้อน้ำหวานมาฝาก กินจะได้สดชื่นเผื่อทำให้พี่เห็นรอยยิ้มหวานๆนั้นอีก" ฝนวางแก้วน้ำหวานสีชมพูหวานแหววให้รุ่นน้องคนสนิทพลางตบไหล่มนเบาๆ
"ขอบคุณนะคะพี่ฝน"
"ส่วนอันนี้ของดองเปรี้ยวๆกินแก้ง่วง เห็นเมื่อเช้าดูเพลีย"
"ขอบใจนะเฟิร์น แก้มเกรงใจทั้งสองคนจังเลย ดูเหมือนแก้มสร้าง
