รักต้องห้าม

แกรักฉันมั้ย

เซียน...

ทุกอย่างเป็นไปตามที่ตกกันกันไว้ก่อนหน้านี้ ผมไปรับอิเพื่อนซี้พามันไปกินข้าวก่อนจะพามันมาต่อที่ผับของพี่ชายมันเพื่อมาดริ๊งต่อ

แสงไฟในผับบวกกับเสียงดนตรีที่เข้ากับบรรยากาศทำให้การมาผับของผมในคืนนี้รู้สึกพิเศษกว่าคืนไหนๆผมอยากจะนั่งจิบเหล้าเอาบรรยากาศมากกว่าเมาจนหัวทิ้มซะแล้วสิ จากที่คิดว่าวันนี้อยากเมาให้หนักๆแต่ผมก็ต้องมีอันล้มเลิกความคิดไปเพราะอยู่ๆก็รู้สึกดีอย่างประหลาด รู้สึกดีที่มีใครบางคนบอกว่ารัก

ผมก็ไม่รู้นะว่าเพราะอะไรรู้แค่ว่าเวลาที่มันบอกว่าไม่ได้รักผมหรือเกลียดผม ผมจะรู้สึกจี๊ดแปลกๆกลับกันถ้ามันบอกว่ารักผมหรือพูดจาดีๆกับผม ผมจะรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกอาจจะเป็นเพราะเราผูกพันกันมาตั้งแต่เด็กๆเลยทำให้คิดเล็กคิดน้อยตลอดเวลาถ้าใครบางคนไม่ใส่ใจหรือไม่สนใจก็ได้มั้ง...หรือถ้าไม่อย่างนั้นมันก็คงเป็นความรู้สึกบางอย่างลึกๆที่ผมก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าควรจะเรียกมันว่าอะไรดี

" เซียนทำไมแกดื่มน้อยจังอะหรือว่ามากินเหล้ากับฉันแล้วแกไม่สนุก "

คนข้างๆที่เอาแต่กระดกแก้วรัวๆตั้งแต่ที่เข้ามาในนี้หันมาถามผมก่อนจะหันกลับไปสนใจแก้วเหล้าต่อ ก็รู้อยู่นะว่าเหล้าฟรีเพราะนี่เป็นผับมันแต่แดรกยังกะน้ำเปล่าเดี๋ยวก็ตายห่าพอดีหรอกเวลามันเมายิ่งน่ากลัวอยู่ด้วย

" ถ้ากูแดรกจนเมาแล้วใครจะพามึงไปนอน "

ผมตอบพลางนั่งเขี่ยโทรศัพท์ต่อสลับกับยกเหล้าขึ้นมาจิบบ้างเป็นครั้งคราว ถึงนี่จะเป็นผับพี่ชายมันแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับผู้หญิงที่เมาจนคอพับสักหน่อย ถ้าผมกับมันเมาด้วยกันทั้งคู่แล้วเกิดมีใครเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงเราคงช่วยอะไรกันและกันไม่ได้แน่ๆ

ที่สำคัญถ้าผมเมาผมกลัวว่าตัวเองจะพลาดทำอะไรไม่ดีกับมันลงไปถึงเราเป็นเพื่อนกันแต่มันก็เป็นผู้หญิงแล้วผมก็เป็นผู้ชาย ผู้หญิงกับผู้ชายก็เหมือนไฟกับน้ำมันนั่นแหละใกล้กันเกินไปก็ไม่ดี ทุกวันนี้ผมยับยั้งชั่งใจได้เพราะมีสติแต่ถ้าผมเมาขึ้นมาผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรจะเกิดขึ้น

" ฮั่นแน่!! แกรอให้ฉันเมาแล้วจะข่มขืนฉันใช่ป่ะ "

คนข้างพูดพลางหรี่ตามองจับผิดผมด้วยท่าทางกวนๆก่อนจะหันไปกระดกแก้วเหล้าต่อ เฮ้อมันนี่นะไอ้ที่คิดไว้เมื่อกี้ขอสะบัดทิ้งได้มั้ยคนเขาอุตส่าห์จะทะนุถนอม

" ฉันถามอะไรแกหน่อยดิ "

คนข้างๆพูดต่อด้วยน้ำเสียงยานๆเพราะเริ่มเมาแล้วที่สำคัญคอมันเริ่มจะพับแล้วด้วยตอนนี้ มันนี่นะแดรกไม่รู้จักดูตัวเองเลยเป็นผู้หญิงจริงป่าววะเนี่ย

" ก่อนจะถามกูช่วยหยุดแดรกก่อนได้ป่ะ มึงเมามากแล้วนะอีฟ "

ผมว่ามันเสียงดุก่อนจะแย่งแก้วเหล้าในมือมันมาแล้วกระดกพรวดเดียวหมดเพราะไม่อยากให้มันดื่มต่อ อีกอย่างถ้าพี่ชายมันมาเห็นมันเมาแบบนี้ผมอาจจะโดนตำหนิก็ได้ว่าไม่ดูแลมัน

" ถ้าวันหนึ่งแกมีแฟนแล้วแกกับฉันจะแยกจากกันป่ะ "

มันถามพลางเอนตัวมาซบไหล่ผม จากน้ำหนักที่มันทิ้งตัวลงมาผมก็พอจะรู้แล้วล่ะว่ามันเมามากแล้ว อีกสักพักก็คงผีเข้าเหมือนทุกครั้งที่มันเมา

" มึงก็ถามกูแปลกเนอะ ถ้ามีแฟนแล้วต้องแยกจากเพื่อนกูจะมีทำมะเขืออะไรล่ะเพื่อนกันคบกันมานานกว่าแฟนนะมึง บนโลกใบนี้ไม่ได้มีแค่คนสองคนนะกูต้องคบค้าสมาคมกับเพื่อนบ้าง บางอย่างก็ต้องหาจากเพื่อนบางอย่างก็ต้องหาจากแฟน แล้วถ้ามีแฟนแล้วคบเพื่อนไม่ได้กูก็ไม่มีอะเขาก็ต้องเข้าใจกูป่ะ "

ผมตอบคนที่นั่งซบไหล่ผมอยู่

" แกหมายถึงถ้าแกมีแฟนแล้วแกก็ยังจะอยู่กับฉันแบบนี้ต่อไปใช่ป่ะ "

คนที่ซบไหล่ผมอยู่ถามต่อ

" ก็เป็นเพื่อนกับมึงเหมือนเดิมไงแต่ถ้ามึงหมายถึงกูจะมานอนกับมึงหรือไปรับไปส่งมึงแบบนี้มั้ยอันนั้นน่ะกูคงทำไม่ได้เหมือนตอนนี้แล้วอะเดี๋ยวแฟนกูจะไม่สบายใจแล้วมึงก็เป็นผู้หญิงด้วย ผู้หญิงแมร่งยิ่งชอบคิดเล็กคิดน้อยอยู่ด้วยกูก็ต้องทำอะไรที่แฟนกูสบายใจอะไรที่มากเกินไปกูก็คงทำไม่ได้อะแต่ถ้าถามกูว่ากูจะเลิกคบกับมึงมั้ยอันนี้ก็ไม่ "

" แต่ไม่ว่าจะยังไงแกก็ต้องเลือกแฟนแกก่อนฉันอยู่ดีถูกป่ะ "

อ้าวมันก็ถามแปลกคนมีแฟนก็ต้องเต็มที่กับแฟนก่อนเพื่อนดิวะแต่อันนี้ก็ต้องแยกเป็นเคสๆไปว่าอะไรควรไม่ควรอะไรเหมาะสมไม่เหมาะสม ถ้าเยอะไปก็ไม่โอถ้าน้อยไปก็ไม่ดีทุกอย่างมันต้องพอดีสิถึงจะถูก

" ถ้ามันยุ่งยากขนาดนั้นทำไมเราไม่คบเพื่อนเป็นแฟนเลยล่ะจะได้จบๆไปไม่ต้องคิดอะไร "

ผมว่าผีขี้เมาเริ่มเข้าสิงมันแล้วล่ะ ต้องอุ้มไปนอนอีกแล้วแมร่งตัวก็หนักยังกะวัวทั้งๆที่ร่างกายมันก็ไม่น่าจะมีอะไรที่มันใหญ่โตน่ะนะ

" ไม่มีใครเขาเอาเพื่อนมาทำแฟนหรอกมึงคำนี้มึงพูดกับกูเองนะจำไม่ได้หรอ มึงนี่ก็บ้าเนอะป่ะไปนอนได้แล้ว "

ผมบอกมันก่อนจะช้อนตัวมันขึ้นด้วยท่าเจ้าสาว ห้องนอนรับรองชั้นบนของผับที่ผมเคยมาพักบ้างนานๆครั้งคืนนี้ก็คงเป็นอีกคืนที่ผมกับมันต้องนอนในนั้นด้วยกัน

" แกไม่มีแฟนไม่ได้หรอเซียน "

เสียงคนที่ผมวางลงบนเตียงพูดขึ้นทั้งๆที่เปลือกตายังปิดอยู่ เมาแล้วชอบเพ้อเจ้อแบบนี้ตลอดเลยผมไม่น่าปล่อยให้มันดื่มเยอะเลยขี้เกียจนอนฟังมันเพ้อ

" ตอนนี้กูไม่รู้โว้ยแต่มันก็ต้องมีป่ะแค่ไม่รู้ว่าตอนไหน "

ผมตอบพลางนอนลงข้างๆมันที่ตอนนี้กำลังพลิกตัวมากอดผมเอาไว้ จากที่คิดว่าจะทิ้งระยะห่างกันเพราะเราโตๆกันแล้วแต่ก็ทำไม่ได้สักที ผมไม่อยากเป็นแบบนี้เลยว่ะพอห่างกันก็คิดถึงพออยู่ด้วยกันก็วุ่นวายความรู้สึกเหมือนขาดมันไม่ได้ประมาณนั้นแหละ

" ถ้าเมื่อไหร่แกอยากมีแฟนแกมาขอฉันเป็นแฟนไม่ได้หรอเซียน "

เสียงอู้อี้ของคนที่ซุกใบหน้าเข้ากับแผ่นอกของผมพูดขึ้นก่อนจะเงียบไป มันเมาหนักกว่าทุกครั้งอีกแฮะวันนี้ปกติมันก็ชอบบอกรักผมตอนเมาอยู่แล้วแต่ครั้งนี้มันพูดมากกว่าทุกครั้งเลยแฮะเอาซะเป็นเรื่องเป็นราวเลย

" ฉันรักแกนะเซียนรักมาตลอดเลย "

" มึงเมามึงก็นอนอย่าพูดมากกูง่วงแล้ว "

" ฉันรักแกจริงๆนะเซียนรักมาตั้งนานแล้วด้วยเมื่อไหร่แกจะเชื่อฉันสักที "

ยังอีก

" กูไม่รับรักคนเมามึงหยุดพูดแล้วก็นอนซะ "

" แกมันโคตรแย่อะ มาดูแล มาเทคแคร์ มาเอาใจใส่ มาให้ความหวัง มาทำดีด้วย ทำให้คนอื่นเขาคิดไปไกลทั้งๆที่แกไม่คิดอะไรเลย แกมันแย่อะ "

คนในอ้อมแขนยังคงพูดเสียงอู้อี้ไม่หยุดแต่ผมชินแล้วล่ะเวลามันเมามันชอบเป็นแบบนี้ตลอด ใครบอกว่าผมให้ความหวังมันล่ะมันต่างหากชอบพูดให้คนอื่นหวั่นไหวแล้วพอตื่นขึ้นมามันก็ลืมเหมือนเรื่องคืนนี้นี้ไง ส่วนคนที่จำได้ก็บ้าอยู่คนเดียว ผมถึงเริ่มเข้าใจคำที่คนเขาชอบพูดกันว่าอย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมานี่แหละ

" ทำไมแกไม่มองฉันให้เหมือนที่แกมองผู้หญิงคนอื่นบ้าง "

ก็มึงไม่เหมือนผู้หญิงทุกคนที่กูเจอมาไงวะ

" มึงหุบปากสักทีดิ๊อีฟกูง่วงแล้วนะ "

ผมว่าเสียงดุเพราะเริ่มง่วงขึ้นมาแล้วจริงๆไหนจะไม่อยากฟังคนเมาอย่างมันเพ้อแบบนี้อีก

" แกรักฉันมั้ยเซียน "

" ถ้ากูตอบแล้วมึงต้องนอนเงียบๆนะไม่งั้นกูจะกลับไปนอนบ้าน "

ผมพูดกับคนในอ้อมแขนพลางกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ถึงมันจะนอนพูดเพ้อทั้งคืนผมก็ไม่กลับหรอกขู่ไปงั้นแหละผมยินดีที่จะนอนฟังมันเพ้อแบบนี้ทั้งคืน

" ตอบสิ "

" เออกูรักมึง รักมากๆรักมึงมากกว่าที่มึงรักกูอะ ที่สำคัญนะอีฟกูไม่ได้รักมึงแค่ตอนเมาเหมือนที่มึงรักกูตอนนี้หรอกรู้มั้ย "