อีฟ...
เช้าของอีกวันที่ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับสถานะใหม่ของคนข้างๆที่ยังคงนอนอยู่ นับจากนี้ไปฉันไม่รู้เลยว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปอีกรู้แค่ว่าฉันดีใจที่วันนี้มาถึง วันที่ฉันไม่ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อคนข้างๆอีกต่อไป วันที่ฉันสามารถแสดงอาการต่างๆที่ฉันเก็บซ่อนเอาไว้ได้โดยไม่ต้องกลัวอะไรอีก
" ผีเข้าหรือไงถึงตื่นเช้าได้อะมึง "
คนข้างๆที่ดึงฉันไปกอดเอาไว้ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงีย หึ้ย!! นี่ฉันเป็นเมียมันแล้วนะยังปากหมาใส่เหมือนเดิมอีก จากที่กำลังอินเลิฟเมื่อกี้กลายเป็นปวดขี้ขึ้นมาเลยแฮะ
" นั่นปากหรือกระโถนห๊ะ แกพูดดีๆกับฉันไม่เป็นหรือไงฉันไม่ใช่เพื่อนแกแล้วนะ "
ฉันว่าพลางดันตัวออกจากอ้อมกอดของคนข้างๆก่อนจะลุกออกจากเตียงแต่คนที่นอนอยู่ก็ลุกออกจากเตียงเดินตามฉันมาติดๆ ไม่ใช่ว่าจะมาหาเรื่องทะเลาะกันเหมือนทุกๆวันหรอกนะ
" ทีมึงยังไม่เคยพูดกับกูดีๆเลย "
" แต่ฉันก็ไม่เคยพูดหยาบๆกับ
